FILM
In Contes Immoraux krijgen we vier verhalen over "immorele" lust te zien. Tijdens het eerste deel genaamd La Marée zien we hoe een man en zijn jongere nicht passionele avonturen beleven op een verlaten strand. Deel 2, Thérèse Philosophe, dat zich afspeelt in 1890 laat ons kennis maken met een meisje dat ondermeer de geneugten van een komkommer ontdekt. De bekende countess Elizabeth Bathory (die er naar verluidt van hield om te baden in het bloed van maagden) staat centraal in het derde en wellicht minst slechte deel van Contes Immoraux. Het laatste deel, dat draait rond Lucrezia Borgia en zich afspeelt in 1498, gunt ons een blik op een menage-a-trois vol incestueuze liefde.

Toen Contes Immoraux eind 2005 te zien was in het MUHKA (Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen) werd in het programmaboekje niet op een gezwollen woord meer of minder gekeken om de "sublieme artistieke verdiensten" van deze Contes Immoraux te onderstrepen. We lazen ondermeer over "uitgekiende, schilderachtige composities" en "erotische gebaren die gestileerd worden." "Seksuele en religieuze extase gaan in elkaar over. Op subtiel surrealistische wijze toont hij telkens fragmenten van lichamen. Kaarsen, houten poppen, religieuze gewaden, orgelpijpen, komkommers, gebedsboeken, antieke pornografie en de getijden van de zee spelen allemaal een elegante rol in Borowczyks verfijnde mise-en-scène." Hoeft het gezegd dat wij het niet eens zijn met bovengaande visie op Contes Immoraux? Wij hadden al geen te hoge pet op van Borowczyk's werk maar hij weet ons ditmaal toch nog in negatieve zin te "verrassen". Contes Immoraux weet quasi geen enkel moment te boeien. De dialogen en acteerprestaties zijn grotendeels van een bedroevend niveau. De bekendste naam uit de cast is zonder twijfel Paloma Picasso (dochter van) die het er zeker niet slecht vanaf brengt als Elizabeth Bathory. Haar naam oefende niet alleen een zekere aantrekkingskracht uit op kunstliefhebbers allerhande, het maakte ook de tagline van de film mogelijk ("You don't have to go to a museum to see an X-rated Picasso.")

Contes Immoraux is en blijft echter vooral een erg klef, pretentieus softcore misbaksel dat nog onverteerbaarder wordt door het pseudo-artistiek laagje vernis. Het blijft wel fascinerend om te zien welke "grote" en diepgravende analyses bepaalde critici maken van Borowczyk's werk.

Contes Immoraux maakt samen met Goto, L’Île D'Amour en La Bête deel uit van de Walerian Borowczyk collection.

BEELD EN GELUID
Net zoals bij Goto, L’Île D'Amour, de vorige besproken dvd uit de de Walerian Borowczyk collection, kunnen we ditmaal redelijk tevreden zijn over de beeld- en geluidskwaliteit. Het beeld oogt eerder soft en hier en daar komt redelijk wat grain voor. Indruk maken doen het beeld en het geluid nergens maar we krijgen wel een resultaat dat voldoet aan de verwachtingen.

EXTRA'S
We krijgen trailers voor de drie films uit de Borowczyk collection en een trailer voor The Dreamers.

CONCLUSIE
Ons exemplaar van Contes Immoraux zullen we wellicht de eerste 30 jaar niet meer uit de kast halen.