FILM
Richard Riddick (Vin Diesel) is nog steeds op de vlucht voor zowat alle premiejagers in het universum, wanneer hij verneemt dat de Imam (Keith David) een prijs op zijn hoofd heeft gezet, in een poging om hem uit zijn tent te lokken. Zijn thuiswereld Helion Prime wordt namelijk bedreigd door de Necromongers, religieuze fanatiekelingen die iedereen willen bekeren tot hun dodencultus, en wie niet wil plooien brengen ze met evenveel liefde om zeep. Hun leider, Lord Marshal (Colm Feore), is al aan Gene Zijde, wat ze het Underverse noemen, geweest en aan zijn smoelwerk te zien is het er niet goed mee gesteld. Riddick wil er zich aanvankelijk niet mee bemoeien, maar hij komt tussen hamer en aambeeld terecht. Ambassadeur Aereon (Judi Dench), een Elemental, die in het conflict neutraal tracht te blijven, vertelt Riddick dat zijn ganse ras, de Furians, ei zo na over de kling is gejaagd omdat er voorspeld is dat één van hen de Necromongers ten gronde zal richten. Het meisje Jack dat Riddick in Pitch Black gered heeft van een onfrisse manier van overlijden, en dat zichzelf tegenwoordig Kyra (Alexa Davalos) noemt, is ter ere van haar grote idool Riddick op haar eentje ten strijde getrokken tegen de Necromongers, en ze zit vast op Crematoria, één van de strengst bewaakte gevangenissen in het universum, waar de temperatuur tussen dag en nacht makkelijk een paar duizend graden verschilt. Riddick wordt gevangen en door een paar premiejagers naar Crematoria gebracht, maar terwijl ze met de bewakers aan het onderhandelen zijn over de premie, weet hij te onsnappen en intussen op een handige manier in te spelen op de interne machtsstrijd die is uitgebroken tussen Lord Marshal, zijn vrouw (Thandie Newton) en zijn luitenant (Karl Urban).

De tweede film uit de Riddick-saga, na Pitch Black, is van een heel ander kaliber. De horrorelementen zijn verdwenen ten voordele van een meer "familievriendelijke" sciencefictionactieforumule, waarbij de enige constante het personage van Riddick schijnt te zijn. Wat meteen de sterkte en de zwakte van de film onderstreept: als actiefilm is The Chronicles Of Riddick best te pruimen, maar als opvolger voor Pitch Black valt het geheel wat tegen en was er toch bij de bioscoopgangers die hoopten dat regisseur David Twohy uit hetzelfde vaatje zou tappen, gemor te horen. De voornaamste bedoeling van de film schijnt te zijn om het personage van Riddick wat in een breder perspectief te plaatsen, maar daar komt merkwaardig weinig van in huis, en zelfs de verschijning van een Shakespeariaanse kostuumactrice als Judi Dench, die normaal niet in dit soort producties te zien is, kan er weinig aan verhelpen. Aan het kostenplaatje zal het allicht niet liggen, want na Pitch Black kon Twohy op ongeveer het twintigvoudige budget rekenen voor zijn ambitieus project, en Vin Diesel liet er zelfs andere lucratieve cash-cows als xXx en 2 Fast 2 Furious voor schieten. Natuurlijk is een figuur als Riddick, die een heel leger van tot de tanden bewapende dodenaanbidders bevecht met twee aardappelmesjes beyond cool, en na deze film weten we wel dat er geen grenzen zijn aan wat Vin Diesel fysiek in zijn rol kan investeren, maar dat is niet het pijnpunt. Er zijn grenzen aan wat je voor geld kan kopen, en als dat geld alleen maar dient om zo veel mogelijk actiesequenties in de prent te pompen, dan gaat zoiets helaas soms ten koste van de bredere visie, en dat is bij The Chronicles Of Riddick zeker een punt dat mee moet genomen worden in de kwotering. Eén ding moet je Twohy wel meegeven, en dat is dat hij rond Riddick een mythologie tracht op te bouwen uit het niets; zijn duistere antiheld is niet op gekende franchises geënt, en juist omdat je zo moeilijk hoogte van zijn daden krijgt, blijft Riddick een meeslepend figuur dat balanceert op de rand van het goede en het kwade zonder dat hij echt tekenen vertoont van een gespleten persoonlijkheid, hij blijft consistent wie hij is. Na Pitch Black veegt Twohy de lei helemaal proper om Riddick weer helemaal vanaf nul op te bouwen, en het was misschien beter geweest dat er een paar lijnen meer tussen de puntjes waren getrokken.

BEELD EN GELUID
Het budget voor The Chronicles Of Riddick was van een ordegrootte hoger dan Pitch Black, wat betekent dat het departement speciale effecten volop overuren heeft mogen draaien. Het resultaat is bepaald fraai, de details en de kleurschakeringen in de tempels en schepen van de Necromongers komen er zodanig fraai uit dat je de CGI en de decorstukken nog nauwelijks van elkaar kan onderscheiden. Het kleurpakket is rijk en goed verzadigd, de scène waarin de gevangenen moeten vluchten voor een alles verzengende zon spreekt wat dat betreft boekdelen, en de scènes die zich in een relatief donkerdere omgeving afspelen, zoals onder de oppervlakte van de planeet Crematoria, zien er gedetaillerd genoeg uit om te kunnen overtuigen. Ook de DTS HD-MA 5.1-geluidstrack toont dat het geen al te goedkope productie was, de actie wordt non-stop ondersteund door gave, in alle richtingen uitdijende surrounds, die beter afgelijnd zijn dan op de Blu-ray van Pitch Black, waarbij de dialogen wat minder worden ondergespoeld door de effecten. De atmosfeer van de film heeft iets minder claustrofobisch en wat meer opera-achtigs dan de eerste film.

EXTRA'S
Het pakket extra's vertoont erg veel gelijkenissen met dat op Pitch Black, met misschien een klein beetje meer speelduur, maar erg groot zijn de verschillen niet. Ook hier beginnen we met een audiocommentaartrack door regisseur David Twohy en acteurs Karl Urban en Alexa Davalos; mysterieuze afwezige is Vin Diesel. Zoals David Twohy al in zijn inleiding (1 min.) aangeeft is dit de director's cut, die op nogal wat plaatsen verschilt van de bioscooprelease, en de overgangen zijn niet altijd even naadloos gedaan. De verschillen waar je op moet letten worden in voornoemde commentaartrack uit de doeken gedaan, en Twohy is duidelijk een man die zijn visie helder kan communiceren. Ook hier zijn er nog vier verwijderde scènes (8 min.) terug te vinden. De Virtual Guide To The Chronicles Of Riddick (8 min.) bevat enkele korte filmpjes waarin de verschillende planeten, locaties en personages uit de film nader worden verklaard. Iets als Toombs' Chase Log (10 min.) hadden we ook al aangetroffen op Pitch Black, met dat verschil dat er uiteraard een andere acteur achter de veren van Riddick zit. In deze extra vertelt Nick Chinlund alias Toombs zijn relaas over de achtervolging op Riddick. Visual Effects Revealed (6 min.) is een opeenvolging van filmwerk op green screen-locaties, al dan niet gelardeerd met decorstukken. Vin Diesel leidt ons nog eens extra rond op de diverse sets in Vin Diesel's Guided Tour (3 min.), waarbij je ook nog eens op een 3D-model van de set kan rondkijken. De Creation of New Mecca (11 min.) biedt naast de decorbouw en de rekwisieten ook nog een paar interviews met onder meer Keith David en Judi Dench. In Riddick Rises (13 min.) doet Vin Diesel ongeveer hetzelfde met zijn Riddick-karakter, terwijl we getuige zijn van de bouw van het decor dat Crematoria moet voorstellen. In de laatste documentaire, Keep What You Kill (18 min.), krijgen we een voorstelling van de Necromongers, compleet met hun bizarre kostuums en hun uitgebreide make-up. Qua interactiviteit biedt de disk nog een U-Control track met onder meer randinformatie bij de film, making-ofmateriaal in Picture in Picture-vorm en voorbereidingen op de vechtscènes.

CONCLUSIE
The Chronicles Of Riddick is een mooi uitgewerkt vervolg op Pitch Black, waarin echter nogal wat toegevingen zijn gebeurd om een zo breed (lees: jong) mogelijk publiek naar de zalen te lokken. De Blu-ray is een afgetekende keeper.