FILM
Scheepsmaten Edmond Dantes (Jim Caviezel) en Fernand Mondego (Guy Pearce) gaan ondanks het strikte verbod toch aan wal op Elba, het verbanningsoord van Napoleon Bonaparte (Alex Norton) omdat de kapitein dodelijk ziek is. Napoleon vraagt aan Edmond om buiten het weten van zijn Engelse bewakers, in Marseille een brief te bezorgen aan een man die zich Clairon (Freddie Jones) noemt, één van zijn getrouwen. Edmond gaat op het voorstel in, maar wordt gearresteerd wegens spionage. De magistraat, de jonge en ambitieuze Villefort (James Frain) is geneigd hem clementie te verlenen, omdat Edmond - analfabeet - onmogelijk van de inhoud van de brief op de hoogte kon zijn, maar wanneer hij de bestemmeling van de brief noemt, laat Villefort hem afvoeren naar Château D'If, een geheime gevangenis voor politieke gevangenen. Dertien lange jaren gaan voor Edmond voorbij, met als enige regelmaat dat hij op de verjaardag van zijn gevangenneming door de gevangenisdirecteur, Dorleac (Michael Wincott) een portie zweep krijgt. Edmond maakt in het geheim echter kennis met één van zijn medegevangenen, priester-soldaat Faria (een glansrol voor wijlen Richard Harris), die een tunnel naar buiten wou graven maar per ongeluk in Edmonds cel is verzeild geraakt. Faria zit in de cel omdat hij een belangrijke edelman ettelijke kisten goud en juwelen heeft lichter gemaakt, en nooit heeft verraden waar de schat ligt. Faria kan zich verzekeren van Edmonds hulp bij het graven - deze keer in de juiste richting - en in ruil, om de jarenlange tijd te doden, leert Faria hem niet alleen lezen en schrijven, maar ook economie, vreemde talen en niet te vergeten zwaardkunst. En na dertien jaar kan Edmond zijn gevangenis verlaten, tijdens een turbulente scène waarin Faria in een ingestorte tunnel omkomt. Alleen is de wereld danig veranderd: zijn vader heeft zich verhangen, zijn verloofde Mercedès (Dagmara Dominczyk) is na nog geen maand getrouwd met zijn beste vriend Mondego, maar vooral blijken Mondego, Villefort, en de voor Edmond opzij geschoven stuurman Danglar (Albie Woodington) een triumviraat gevormd te hebben, waarbij Edmond een overbodig stuk op hun schaakbord was. Alleen heeft Faria vlak voor zijn overlijden de bergplaats van zijn fortuin onthuld, en dat blijkt nog groter te zijn dan Edmond ooit had kunnen dromen. Samen met de piraat Jacopo (Luis Guzmán), die Edmond trouw heeft gezworen omdat hij zijn leven heeft gered, mengt Edmond zich onder de beau monde van Parijs, zich uitgevend voor ene graaf van Monte Cristo. Terwijl de gevestigde adel zich het hoofd breekt over waar de stinkend rijke en eccentrieke edelman plots vandaan komt, zint Edmond Dantes op wraak op Mondego, Villefort, Danglar en Mercedès: hij wil ze niet doden, maar exact zoveel laten lijden als hij heeft moeten doen.




Voor wie de zoveelste herkauwing van het Drie Musketiers-thema (The Three Musketeers, The Musketeer, The Man In The Iron Mask) niet meer ziet zitten, is er nog dit andere, iets minder bekende verhaal van één van de grootste vertellers uit de Franse literatuurgeschiedenis, Alexandre Dumas. Kevin Reynolds (Robin Hood, Prince Of Thieves en Waterworld) tekende voor de regie van dit swashbuckling-drama, dat iets minder simplistisch van opzet is dan de één voor allen-retoriek van Dumas' andere werk, maar zeker niet minder intrigerend of minder spannend. Ruwweg valt de film uiteen in drie delen: in het eerste krijgen we de verhoudingen tussen Edmond, Fernand en Mercedès uitgetekend. Edmond wordt daarbij door Jim Caviezel neergezet als een timide jongeman, met wie iedereen het beste voorheeft, en die door zijn gezond verstand snel promotie maakt om zijn droom - te kunnen trouwen met de liefde van zijn leven - sneller dan gepland te kunnen verwezenlijken. Daartegenover staat dan Fernand, zijn jeugdvriend die, ondanks dat hij van betere (lees: rijkere) komaf is, altijd zijn zinnen heeft gezet op Edmonds onschuldige geluk, inclusief zijn aanstaande. Het tweede deel van de film wordt een beklijvend stukje Papillon-gevangenisdramatiek, waarbij Richard Harris nog eens een laatste keer zich mag bewijzen als schitterend acteur, en ondanks de beperkte setting heeft dit segment ongelofelijk goede dramatische vaart. In het derde deel zien we dan de tot een excentrieke edelman ontpopte Edmond terug, die op uiterst geraffineerde wijze voldoening wilt over het onrecht dat hem is aangedaan. Niet echt een origineel gegeven, want ook terug te vinden in films als The Mask Of Zorro, maar toch een pluim voor Jim Caviezel, die de volledige verandering in zijn karakter op geloofwaardige wijze brengt. Ook een pluim voor de voortreffelijke bijdrage van Guy Pearce, die zijn karakter de nodige credibiliteit van de slechterik geeft, zonder hierbij te gaan overacteren. Alleen moet actrice Dagmara Dominczyk dringend de Poolse invloeden in haar articulatie afleren. Kevin Reynolds heeft bewezen met Robin Hood, Prince Of Thieves dat dit soort geromantiseerde avonturenfilms hem wel ligt, en hij een evenwicht kan vinden tussen de pure swashbuckling-scènes en het uitwerken van een goede plot. Hij heeft bovendien ook cinematografisch de teugels goed in handen, vooral in de diverse duels, waar hij een steadycam over het gras laat scheren om de dynamiek van de scène te verhogen, of een zeer mooie choreografie heeft uitgewerkt in de scène waarin de Graaf van Monte Cristo voor de eerste keer een publiek optreden maakt. Voor liefhebbers van dit soort films is het alleszins smullen geblazen.




BEELD EN GELUID
Noch op gebied van beeld, noch op gebied van geluid hebben we erg veel onvolkomenheden in deze release kunnen waarnemen, en toch zijn we over beiden maar matig tevreden. De Dolby Digital 5.1-track mocht anders in de actie-scènes wat aggressiever uit de hoek komen. Vooral de originele soundtrack van Edward Shearmur verhoogt subtiel maar intens de dramatiek van sommige scènes. Wat het beeld betreft vinden we enkele mooie panoramische shots terug, die zelfs bijzonder scherp zijn op momenten, zoals op het carnavalfeest in Rome of in de duelscènes waarin Kevin Reynolds allerlei leuke experimenten met de sluitertijd uitvoert (een beetje zoals in Gladiator). Anderzijds zijn de scènes in de donkere achterbuurten, zoals die waarin Albert in een steegje wordt overvallen, donker en onscherp, en in andere scènes schijnt er dan weer een vreemde soort mist over het beeld te hangen. Ook is het beeld niet altijd even vrij van ruis en artefacts. De kleuren daarentegen zijn zeer sfeervol gekozen: de grauwe binnenkant van de cellen op Château D'If contrasteren mooi met de kleurrijke pracht en praal die de nieuwbakken Graaf aan zijn gasten presenteert. De layer change is erg slecht geplaatst en zeer goed merkbaar. De ondertitels waren al wat kleiner dan anders, maar mochten nog wat lager.

EXTRA'S
We worden op deze disc vergast op een eerder bescheiden selectie aan bonusmateriaal, wat wel altijd Nederlands ondertiteld is, waarvoor onze complimenten. Hoofdbrok is de audiocommentaartrack van de immer enthousiaste Kevin Reynolds - die man houdt echt van zijn films - die enthousiast een hele schare interessante informatie geeft. Het synchronisatieprobleem hierbij, dat aanwezig schijnt te zijn op de R4-release en op een deel van de R2-releases, is hier gelukkig afwezig. Verder krijgen we 4 verwijderde scènes te zien, elk voorafgegaan door een interessant stukje uitleg van de regisseur en de editor, in totaal goed voor een kleine 12 minuten. Dan krijgen we nog 3 korte featurettes. In "Sword Choreography" (3 min) krijgen we een niet bijster verhelderende montage van stukjes waarbij de acteurs met een zwaard leren omgaan. In "En Garde" krijgen we de eindstrijd tussen Edmond en Fernand te zien vanuit twee hoeken, waarbij de derde angle een composiet van de twee weergeeft, terwijl Kevin Reynolds hier deskundige commentaar bij geeft waar je moet op letten. Iets soortgelijks krijgen we bij "Sound Design" (5 min), maar dan met geluid, waarin Edmonds ontsnappingsscène kan beluisterd worden met alleen dialoog, alleen geluidseffecten, alleen muziek, of de drie bij elkaar.




CONCLUSIE
The Count Of Monte Cristo is een verrassend goede zwaard-en degenfilm met eens een iets minder voor de hand liggend scenario. De technische presentatie is bevredigend maar haalt niet het onderste uit de kan; de extra's zijn kort, bondig en weinig innoverend, op de commentaartrack na dan.