FILM
Eén van de belangrijkste vormen van middeleeuws vermaak was het steekspel, dat altijd kon rekenen op een ruime publieke aandacht. Alleen de adel was het toegestaan om deel te nemen aan zwaard- en lansgevechten. Voor Sir Ector is het alleszins het laatste steekspel geweest, want één van de klappen is zo hard aangekomen dat de man in het harnas is gestorven. Maar niemand heeft dit gezien, behalve dan zijn drie knechten Willian (Heath Ledger), Roland (Mark Addy) en Wat (Alan Tudyk). Omdat ze al drie dagen niet hebben gegeten, besluit William Thatcher de plaats van Ector in te nemen, en hij kan de laatste ronde winnen dankzij de voorsprong die Ector in de vorige ronde had opgebouwd, en wat meer is, niemand merkt de plaatsverwisseling. Hun succes zet de mannen aan het denken: met steekspelen valt immers veel te verdienen. William investeert hun zuurverdiende centen in een nieuwe uitrusting, en zet zich aan het trainen. Onderweg ontmoet het drietal de flamboyante schrijver Geoffrey Chaucer (Paul Bettany), die een lichte vorm van gokverslaving heeft, en in een vorige stad zich letterlijk heeft laten uitkleden. In ruil voor eten, kleren en het vervoegen van de groep maakt de mooiprater in geen tijd een keurig stapeltje vervalste adelbrieven. William heet vanaf nu Sir Ulrich von Liechtenstein von Gelderland, geloofwaardig omdat geen hond Lichtenstein óf Gelderland weet liggen, en wint het éne toernooi na het andere, niet omdat hij bijzonder getalenteerd is, maar omdat hij gewoon veel lef heeft, en de steun van zijn vrienden, waaronder de vrouwelijke smid Kate (Laura Fraser) die speciaal voor hem een harnas ontwerpt. Slungelige William struikelt bijna over de mooie edeldame Vrouwe Jocelyn (Shannyn Sossamon), en wekt zo de wrevel op van een rivaal, toernooikampioen graaf Adhemar (Rufus Sewell), vooral wanneer Jocelyn het in haar hoofd haalt om met hem te dansen op het banket. Wanneer die te weten komt dat Sir Ulrich von Liechtenstein geen edelman is maar de zoon van een rietdekker, lijken Williams kansen op het ridderschap verkeken. Maar op zo'n moment komt de redding meestal uit een onverwachte hoek.

A Knight's Tale is na Payback de tweede film van regisseur Brian Helgeland, en tevens de eerste film waarin de Australische acteur Heath Ledger (de oudste zoon van Mel Gibson in The Patriot) de hoofdrol speelt. Ledger was een rijzende ster in Hollywood, kende het hoogtepunt van zijn carrière postuum met zijn vertolking van The Joker in Batman The Dark Knight, maar verstike zich vlak ervoor, zoals breed in de kwaliteitsmedia werd uitgesmeerd, in een verkeerde dosis pillen. We denken dat de films vam Ledger een cultstatus te wachten zal staan, en dat deze A Knight's Tale vaak in dat soort "best of Ledger"-collecties gaat te vinden zijn. A Knight's Take is een goede film. Helgeland wilde naar eigen zeggen een "eigentijds middeleeuws" verhaal maken, en om de klassieke hoofse dramatiek wat te verluchten, gebruikt hij in zijn verhaal enkele licht-anachronistische elementen. Zo lijken de toeschouwers van het toernooi niet toevallig op een zootje voetbalhooligans, die bij het begin van het toernooi "We Will Rock You" van Queen aanheffen. Ook in de kleinere details wijkt Helgeland van de klassieke middeleeuwse normen af: de harnassen van de deelnemers zien er modieus uit en niet, zoals iemand van costume design het zelf in één van de featurettes zegt, als "ijskasten met een hoofd op", de edeldames dragen steevast haute-couture de tijd ver vooruit, en de muziek (én dans) op het banket is geen middeleeuws luitspel maar discomuziek. Misschien een beetje gewaagd, maar het werkt wel erg aanstekelijk, en het vrolijk teruggrijpen naar twintigste-eeuwse motieven is toch niet te exuberant om het geheel onbekijkbaar te maken. Globaal gezien is de film een dun maar luchtig en best verteerbaar geheel, dat laveert tussen een aktiespektakel met veel slow-motion beelden van versplinterende speren en van hun paard tuimelende ridders, en een komedie met spitse dialogen. De rolbezetting is vrij evenwichtig, met o.a. Rufus Sewell (Bless The Child), Mark Addy (The Full Monty), Alan Tudyk (Firefly), maar het is vooral Paul Bettany (The Da Vinci Code) die de show steelt als de niet op zijn mondje gevallen Chaucer.

BEELD EN GELUID
Bij de lancering van Blu-ray stonden er toestellen te demonstreren waar op de ene helft van het scherm de standaard-definitie van de film is, en op de andere de high definition-versie van de film. Met andere woorden, bij de initiële golf aan releases was A Knights Tale voorbestemd om een voortrekkersrol te spelen. Qua beeld is dat zeker gelukt, want het scherpe, kleurrijke en heldere beeld domineert vanaf het eerste ogenblik. Ook aan de detaillering is te merken geweest dat de makers van A Knight's Tale niet kunnen beschuldigd te worden van te beknibbelen op het budget. In close-ups is natuurlijk de natuurlijke huidtint goed zichtbaar, maar bijvoorbeeld de beruchte demonstratiescène waarin William met paard en al de kerk binnenwandelt, toont ons meer details bij de verbouwereerde kerkgangers. Fouten zitten er in het beeld nagenoeg niet, wat het een zeer aanprijzenswaardige release maakt.

Deze disc bevat naast de Engelse Dolby Digital 5.1-track, die mooi evenwichtig is samengesteld, en veel ruimte biedt voor de spektakelscènes die de film rijk is, ook nog een ongecomprimeerde PCM 5.1-track. De beide tracks zijn elkaar waard. De paarden, de regen en zelfs de galm in de kerkgebouwen zijn helder genoeg, en verdrukken nergens de dialoog. Het overgrote merendeel van de film speelt zich af in de arena voor het slagveld van de steekspelen, en de sfeer valt nog best te vergelijken met die van een voetbalstadion. Om een lang verhaal kort te maken: op het aspect van ruimtelijke spreiding is A Knight's Tale een winnaar over de hele lijn. Geen toernooi zonder dat er al eens een paar lansen breken en onfortuinlijke ridders in het zand bijten, en ook die dynamiek wordt middels hjet LFE-kanaal duidelijk vertaald. Wat me opvalt is dat de gehele sountrack niet te luid op de disc staat: je kan altijd de volumeknop opendraaien, en daardoor kan je subtieler van de kleinere pareltjes van geluidsvoering genoeten. De soundtrack van Carter Burwell, met daar hits van onder meer Queen door gemengd, klinkt uiteraard zeer post-avangardistisch, maar het geheel past wonderwel bij elkaar zonder dat er in het scenario de minste vraag bij gesteld wordt. Dan zullen wij dat ook maar doen.

EXTRA'S
Vreemd genoeg werd A Knight's Tale hier bare-bones uitgebracht. Om te vermijden dat iedereen hier zou uitwijken naar de UK-import, werd er een "hybride" versie opgesteld, die alle uiterlijke kenmerken had van de Engelse versie (Engelse opschriften, Engelse leeftijdslogo's,...), maar het uiteindelijk niet was: Er is namelijk geen Franse dubbing te vinden, dus de Belgische versie is het niet, maar ook geen Hindoestaanse ondertitels, dus het is ook niet de UK-versie. Het was uiteindelijk... een speciaal voor de NL markt ontworpen versie met hopen extra's.

Maar dan tempert de vreugde. Deze Blu-ray is werkelijk káál. Geen bonusmateriaal op het paradepaardje waarmee Sony zijn Blu-ray wil promoten? Alle moeite is gestoken in restuaratie van beeld en geluid, waarvoor overigens een rechtgeaarde dank, maar where the hell is het bonusmateriaal?

CONCLUSIE
Misschien dat niet iedereen de avant-gardistische kijk op de middeleeuwen van regisseur Helgeland zal weten te smaken, maar toch is dit, eens dat je er open voor wil staan, een amusante film met leuke dialogen, aardige vechtscènes en een prima cast. De Blu-ray is technisch hoogwaardig, maar het afwezig zijn van bonusmateriaal is een dikke ramp.