FILM
Playboy Carson Wheetly (Ashley Parker) is net nagenoeg onterfd door zijn vader, de steenrijke hoteleigenaar Ted Wheetly (Cameron Daddo), wanneer die laatste bij de beoefening van zijn hobby, autoracen, zichzelf te pletter rijdt. De enige manier om toch zijn erfenis binnen te rijven is trouwen met zijn verloofde Rachel Thomas (Marnette Patterson) - als mariage de raison kan dat gezien het aantal nulletjes op de bankrekening van pappie, tellen. Een studente uit Carsons seksclub, pardon, studentenfraterniteit, Brandi Cox (Jillian Murray), beweert echter dat hij hem heeft verkracht, wat inhoudt dat het huwelijk alvast met een knaller begint en er als schadevergoeding een deel van de rekening afgeroomd dreigt te worden. Vetzak Carson legt het echter met drie meisjes tegelijk aan (hence the title), want ook Linda Dobson (Jessie Nickson), een meisje dat onder meer best overweg kan met een moersleutel en bijvoorbeeld wel wat kent van het saboteren van sportwagens, heeft hij in zijn spreekwoordelijke zak.

Ik ben een rabiate fan van de originele Wild Things van John McNaughton, een broeierig en seksueel geladen maar stijlvol en intelligent thrillerdrama dat naast de vele, vele plot twists vooral beroemd (berucht) is omwille van het nogal expliciete triootje dat Matt Dillon, Denise Richards en Neve Campbell ten beste geven. De één of andere verlichte geest van Sony heeft echter brood gezien in het zo plat sequelgewijs uitmelken van bestaande succesformules dat ze er bij de crapquelafdeling van Disney rooie oortjes van zouden krijgen. Eerder viel onder meer Starship Troopers de twijfelachtige eer van twee crapquels te beurt, waarbij de enige redeeming feature was om zo veel mogelijk beelden van de mensenetende insekten te recycleren (zelfs niet: hermaken). Ook Wild Things is nu al aan zijn vierde dumbization toe. Er werd in 2003 al een Wild Things 2 gedraaid waarin men dezelfde elementen, namelijk twist endings en een rondje groepsseks met meer dan 2 deelnemers, trachtte te verenigen. Alhoewel de koe toen al meelijwekkende spasmen had van de pogingen om uit een melkloze uier nog iets te onttrekken, deed het productiehuis in 2005 met Wild Things 3: Diamonds In The Rough nog eens een poging om hetzelfde verhaal én het publiek nog een derde keer uit te melken. Je zou gedacht hebben dat ze hierna hun lesje wel zouden hebben geleerd, echter niets is minder waar. De beide sequels haalden uiteraard geen bioscooprelease en na de meedogenloze en terechte kritiek uit alle hoeken dat de films in een embryonaal stadium geaborteerd hadden moeten worden, is het verbazend dat er toch nog mensen zijn die een film die al van twee crappy direct to dvd-sequels voorzien is, nóg een vierde keer op het publiek loslaat. Vier is het sleutelwoord, want de enige selling pitch van deze film is dat het hoofdpersonage geen twee maar drie dames tegelijk mag plezieren. Alleen al het idee dat de hoofdacteur, ene Ashley Parker, waar we nog nooit van gehoord hebben en hopelijk noooooit meer iets over zullen horen, over meer libido zou beschikken dan een rottende pladijs, doet ons zowaar in een kramp schieten van het lachen. De gehele cast is overigens een bijeengeschraapt allegaartje uit derderangs campy horrorfilms, zoveelste vervolgen op zoveelste lowbudgetmockbusters die American Pie, op zich ook al geen referentie, trachten te imiteren, en films als Superbabies 2: Baby Geniuses, het soort van onderbroekenkomedies dat zich in de bottom 10 van de Internet Movie Database situeert. Alleen al bij het lezen van de castlist zou bij de gemiddelde kijker met een gezonde kritisch geest een zekere vorm van argwaan moeten hebben, maar het getuigt toch van een ongelofelijke naïviteit dat er in Hollywood producenten rondlopen die denken dat als ze enkele in bikini geklede dames op een bak hondenbrokken zetten, mogen hopen dat de consumenten het gaan opeten alsof het kaviaar was. Dit kan je niet zomaar als een 'foute film' of als een ongelukje 'afdoen', en wat precies het idee is om de originele premisse van de moederfilm voor de derde opeenvolgende keer ongeveer letterlijk na te vertellen, is geheel niet duidelijk.

BEELD EN GELUID
De transfer wordt eigenlijk meer eer aangedaan dan de film verdient, en dan nog is het er duidelijk aan te zien dat dit een direct to video-productie is die een lagekostenmaatschappij waarschijnlijk ook zou kunnen draaien zonder noemenswaardig verschil. De kleuren zien er fleps en afgewassen uit, met een zeer onscherp aanschijn waarbij er nergens details goed uit de verf komen. De belichting is aan de bleke kant en zeker in de nachtelijke scènes ontbreken diepere zwarttinten. Ook op geluidsgebied heeft de film niets toe te voegen, d'r scheuren een paar motorboten door het beeld maar ook dat lijkt allemaal kunstmatig en achteraf toegevoegd. De hele soundstage straalt goedkoop amateurisme uit, maar ligt daarmee helemaal in het verlengde van de rest van de productie.

EXTRA'S
Die zijn er niet. We zouden bijna op onze knieën moeten vallen en de voorzienigheid danken.

CONCLUSIE
Wild Things: Foursome is een beschamende poging om dezelfde franchise voor een vierde keer te laten renderen. Wat op zich niet verboden is (bij Pirates Of The Caribbean lukt het wél), maar deze film is écht door en door rommel. In elke film zit wel een acteur die de boel tegen beter weten in tracht recht te houden en nog een aanvaardbare prestatie wil afleveren, maar als er één film is waarin het samengetelde acteertalent van de volledige cast het absolute nulpunt bereikt, dan is het deze film wel. Als u dit aan uw hond voert, loopt u zelf redelijke kans om te worden aangeklaagd voor dierenmishandeling.