FILM
In de meeste bioscoopzalen liep de Australische misdaadfilm The Stranger amper één week. Wie weet heeft de gelijknamige Netflix-serie die op hetzelfde moment uitkwam er iets mee te maken dat het publiek deze uiterst originele, en best wel ongemakkelijke titel links liet liggen. In ieder geval is hij sinds kort beschikbaar via The Searchers, en wie van crime houdt dat in de lijn ligt van pakweg True Detective zal hier zeker en vast van smullen.




Het verhaal is gebaseerd op echt gebeurde feiten, en hoewel dat voor een misdaadfilm meestal geen al te goed voorteken is, slaagt regisseur Thomas M. Wright (die samenwerkte met Jane Campion, maar vooral actief is op het toneel) erin om dit merkwaardige verhaal op een uiterst originele, en vrij grimmige manier te verpakken. Het nadeel is misschien dat Wright opteert voor een fragmentarische aanpak, waardoor de kijker zijn volste concentratie nodig heeft en het best wel een tijdje duurt vooraleer de puzzelstukken één geheel vormen. Het feit dat je alleen maar mannen met lange baarden ziet, en dus de personages wat op elkaar gelijken, vergemakkelijken er de kijkbeurt niet op, maar weet dat de aanhouder hier wint, want op het einde van de rit heb je één van de beste misdaadthrillers van de afgelopen maanden op zak.

Wright baseerde zich op het boek van The Sting: The Undercover Operation That Caught Daniel Morcombe's Killer van Kate Kyriacou, dat over een ontvoering van een kind gaat die Australië jarenlang in de ban hield, maar door een gebrek aan bewijzen kon men nooit de dader achter de tralies zetten, waardoor de politie besloot om een undercoveroperatie op poten te zetten zodat de kindermoordenaar zijn verdiende straf kon krijgen. De namen werden in de film wat gewijzigd, maar voor de rest is het verhaal vrij gelijkaardig met de echte feiten.




De politie verdenkt Henry Teague (Sean Harris, die te zien was in een paar Mission Impossible-films en ook Ian Curtis vertolkte in 24 Hour Party People) ervan om een jong kind te hebben vermoord. Alle sporen leiden wel naar hem, maar er is niets tastbaars dat op de bewijstafel kan gelegd worden waardoor de man door iedere rechtbank sowieso zal worden vrijgesproken. Acht jaar na de feiten onderneemt de Australische politie een undercoveroperatie dat geleid wordt door Mark Frame (Joel Edgerton a.k.a. Owen Lars uit de recente Star Wars-franchise)  waardoor Teague de kans krijgt om een belangrijke job bij een drugsdealer te krijgen. De voorwaarde is echter dat Teague al zijn kaarten op tafel gooit en zijn verleden bekent, en op die manier hoopt men dat de man zijn gruwelijke daden toegeeft.




The Stranger heeft een vrij donkere toon met personages die alleen maar zuipen, er onverzorgd uitzien en aanvaard hebben dat het leven geen lachertje is. Hoewel de film spannend is, staat hij ver weg van de Hollywoodiaanse aanpak en past hij perfect in het plaatje van de Australische-crimefilms die men in het cultmilieu wel eens omschrijft als ozploitation, maar dan wel met een hedendaagse aanpak. Zoals gezegd is het niet de gemakkelijkste film die er is, maar wanneer inspanningen lonen, dan vergeet je dat.  

BEELD EN GELUID
Deze misdaadthriller kwam uit bij The Searchers. De film is donker op alle vlakken. De personages lopen rond in desolate plaatsen waar niemand komt en de binnenlocaties zijn vaak leeg. Men koos voor geelachtige kleuren om de kale sfeer nog eens extra te accentueren, maar gelukkig gaat het om een transfer waarbij de detaillering voldoende is om alles duidelijk te kunnen zien. Van filmgrain is geen sprake. De geluidsband is een ingetogen Dolby Digital 5.1 die regelmatig wakker geschud wordt door de dreigende industrial-tonen van ene Oliver Coates en te vergelijken is met het werk van Trent Reznor.




EXTRA'S
Er staat geen enkele extra op deze disk.

CONCLUSIE
Door het veel te grote filmaanbod waarin vaak de rommel de grootste aandacht krijgt is het jammer dat deze intelligente thriller op het vergeetlijstje is geraakt. Inhalen is dan ook de boodschap.