FILM
We worden in het begin van de film teruggekatapulteerd naar het einde van Man Of Steel: Superman (Henry Cavill) probeert de terraformatiemachine van de knettergekke generaal Zod (Michael Shannon) tegen te houden, maar hij richt daarbij een ravage aan waarbij half Metropolis in puin ligt. Laat nu toevallig in Metropolis ook een gebouw van de multinational Wayne Enterprises staan: net op het moment dat Superman als collateral damage enkele gebouwen van de stad met zijn laserogen doormidden snijdt, is ook Bruce Wayne (Ben Affleck) in de stad. De man moet lijdzaam toezien hoe zijn businesstoren instort en een groot deel van zijn personeel omkomt. Hij kan nog net één van zijn medewerkers, Wallace Keefe (Scoot McNairy) van onder het puin halen, maar 's mans beide benen zijn vermorzeld. Voor het gros komt de hulp te laat...




Terwijl de éne helft van de bevolking Superman op handen draagt omdat hij de wereld nog maar eens heeft gered, klinkt er bij de andere helft alsmaar luider gemor omdat Superman blijkbaar aan niemand verantwoording wenst af te leggen voor zijn daden. De controverse wordt nog aangezwengeld wanneer Superman Lois Lane (Amy Adams) ontzet op het ogenblik dat ze een exclusief interview heeft weten te versieren met een Afrikaanse krijgsheer, generaal Amajagh (Sammi Rotibi), maar de situatie dreigt te ontaarden. Lois is ervan overtuigd dat de operatie opgezet spel was om Superman in de val te lokken, maar haar baas Perry White (Laurence Fishburne) wil er niet van horen. De Amerikaanse senator Finch (Holly Hunter) wil dat Superman voor een tribunaal in het Capitool terecht staat. Ze neemt hiervoor spijtig genoeg de knettergekke wetenschapper Lex Luthor (Jesse Eisenberg) in de arm, die beweert dat hij met een gevonden staal kryptoniet een wapen kan maken waarmee hij de Kryptonians in het algemeen en Superman in het bijzonder kan uitschakelen. In ruil vraag ten krijgt hij van enkele medewerkers van senator Finch toegang tot het neergestorte schip van generaal Zod en diens lijk.

Clark Kent voert intussen op eigen houtje een onderzoek naar de bewegingen van de mysterieuze vigilante die in Gotham City gevangenen brandmerkt met een vleermuizenteken, een smet waardoor ze in de gevangenis door hun medegevangenen worden afgeslacht als paria's. Op een benefietavond ter ere van Lex Luthor ontmoet hij miljardair Wayne, en merkt hij dat die bezig is de centrale computers van Lex' bedrijf Lexcorp af te tappen. Wayne, die nachtmerries heeft over een totalitaire toekomst waarin Supermans volgelingen een neo-fascistisch regime op poten hebben gezet, heeft het plan opgevat om zelf een wapen tegen Superman te ontwerpen; evenwel wordt zijn poging gedwarsboomd omdat een mysterieuze vrouw, Diana Prince (Gal Gadot), de harde schijf steelt. Ze beweert tegenover Wayne dat er bezwarend materiaal op staat dat haar zelf in de problemen kan brengen, maar wil desgewenst de gegevens wel overdragen aan Wayne zodra ze de haar belastende data heeft kunnen wissen. Met de gegevens probeert Wayne verkleed als Batman een kryptoniettransport te onderscheppen, maar hij wordt daarbij gedwarsboomd door Superman, die hem een laatste, dringende waarschuwing geeft om zijn batcape aan de haak te hangen.




Lex probeert intussen Wallace Keefe, nu in een rolstoel met twee geamputeerde benen, te overtuigen om voor de senaatscommissie te getuigen tegen Superman. Het proces is echter een dekmantel om een bomaanslag te plegen op het Capitool en de schuld in Supermans schoenen te schuiven. Dan ontvoert Lex ook nog eens Clarks moeder Martha (Diane Lane), en in ruil voor haar vrijlating eist hij dat Superman haar het hoofd van Batman brengt, of omkomt in de poging. Terwijl de twee superhelden elkaar te lijf gaan, zet Lex zijn eindspel op het schaakbord, en laat hij uit het schip van Zod Doomsday op de mensheid los, een zelf geschapen hybride mutant, gemaakt uit het lijk van Zod en zijn eigen bloed. Superman en Batman moeten hun geschil opzij zetten om het monster te stoppen, en ze krijgen daarbij de onverwachte hulp van Diana Prince, die blijkbaar al in de Eerste Wereldoorlog als haar alter ego Wonder Woman de mensheid trachtte te beschermen...

Het idee om een ensemblefilm te maken met de personages uit het universum van DC Comics lijkt vooral ingegeven door de vele soortgelijke, luchtigere films uit de stal van grote concurrent Marvel, dat na de tweede Avengers-film eveneens in 2016 Captain America: Civil War uitbracht, wat feitelijk op de naam na opnieuw een superhelden-ensemblefilm is, waarin ongeveer dezelfde vraag wordt gesteld als in deze Batman V. Superman: moet aan superhelden toegestaan worden dat ze eigengereid de wereld trachten te redden, of dient er controle over hen uitgeoefend te worden? Waar de Avengers-films evenwel opgebouwd zijn door eerst nagenoeg alle protagonisten te laten schitteren in een solofilm, of het nu Iron Man, Thor, de Hulk of Captain America betreft, steunt deze Batman V. Superman essentieel alleen maar op de reboot Man Of Steel. Na de Dark Knight-trilogie van Christopher Nolan liet acteur Christian Bale evenwel verstaan dat Batman wat hem betreft dood en begraven was, wat Zack Snyder toeliet om niet te moeten steunen op de continuïteit die in de drie films werd neergelegd, en de film ergens vaag in Batmans toekomst te situeren - een misdadiger als Joker wordt langs de neus weg vernoemd, maar that's it. Waar sceptici aanvankelijk zeer grote bedenkingen hadden bij het casten van Ben Affleck als de caped crusader, moet me na het bekijken van deze film van het hart dat de man waarschijnlijk één van de betere castingkeuzes is. Snyder heeft dan maar ineens de moeite genomen om ook Batmans trouwe butler Alfred te hercasten, en zijn keuze viel daarbij op Jeremy Irons, die zijn rol met genoeg Britse flair weet te brengen. Henry Cavill herneemt zijn rol als de Man van Staal; hij is zeker een interessantere keuze dan Brandon Routh uit Superman Returns, en verder heeft mijn vrouw me stellig beloofd dat er wat voor me zwaait als ik iets negatiefs over Henry Cavill durf schrijven.




De revelatie van de film is echter de Israëlische actrice Gal Gadot, die zowat elke scène steelt waarin ze te zien is. Gadot kreeg in de loop van 2017 overigens een solofilm waarin haar origineverhaal uit de doeken werd gedaan, en we zien als opstapje daarnaar alvast in deze film enkele archieffoto's uit de Eerste Wereldoorlog waarop ook acteur Chris Pine te zien is, die in de 2017-Wonder Woman­-film haar tegenspeler zou worden. De hele opzet van de film is echter om de ensemblefilm Justice League op de sporen te krijgen, waarin nog enkele andere helden uit het DC-universum in de mix worden gegooid, zoals Jason Momoa als Aquaman, Ray Fisher als Cyborg en Ezra Miller als The Flash. Critici waren nogal van mening dat het de film aan humor ontbreekt, en dat dat vooral op conto van Cavill moet geschreven worden. Ik voel met echter geroepen om de verdediging van Zack Snyders werkstuk op me te nemen. Wie het eerder begrepen heeft op het genre geestige oneliners van pakweg Tony Stark, zal zijn gading eerder in de Marvel-stal moeten gaan zoeken. Een DC-film hoort dark and broody te zijn. Dankzij Nolans Batman-trilogie zijn we tenminste van de carnavaleske toestanden van Joel Schumacher verlost, en dan is het blijkbaar wéér niet goed.

Dat verder een redelijk belangrijk plotelement schijnt af te hangen van de toevalligheid dat Supermans en Batmans moeder dezelfde voornaam hebben, komt overigens minder vergezocht over dan sommigen u willen doen geloven. Ook het verwijt dat de film een redelijk seksistische inslag zou hebben, omdat Lois Lane en Supermans moeder niet veel meer om handen krijgen dan damsel in distress te spelen, is fel overroepen. Waar ik echter de criticasters volkomen gelijk in geef, is in de complete miscasting van Jesse Eisenberg als Lex Luthor. De scenaristen hebben duidelijk de predicaten 'krankzinnig' en 'enerverend' door elkaar gehaald, met als resultaat een immatuur ettertje dat niet in het plaatje past. De film kreunt inderdaad soms onder de epische CGI-effecten die ongeveer het derde deel van de film compleet opvullen, en vooral het feit dat het duel tussen de twee titulaire helden quasi zonder pauze wordt gevolgd door een strijd tussen de drie superhelden tegen Doomsday, komt nogal overladen over. Desondanks kan je Snyder niet verwijten dat hij de opbouw naar deze climax mooi heeft opgebouwd, en mij stoort het niet echt.




Deze 4K-versie bevat enkel de 183 minuten durende extended cut, met daarnaast de 152 minuten durende theatrical cut enkel op Blu-ray. Vooral de subplot over de smoes waarmee Superman naar Afrika wordt gelokt om hem te compromitteren, is duidelijker uitgewerkt in de langere versie.

BEELD EN GELUID
Ik heb steen en been geklaagd omdat de Blu-ray slechts een gecomprimeerde geluidstrack heeft meegekregen. Deze Extended Cut heeft echter wel een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track zoals het hoort. De track is vooral één langgerekte opeenvolging van speciale effecten met actiescènes die elkaar in hels tempo afwisselen, overgoten met een bombastische score van Hans Zimmer die de handen in elkaar heeft geslagen met Tom "Junkie XL" Holkenborg, die onder meer ook de muzikate thema's van Wonder Woman bevat. De beeldkwaliteit is zeer donker en sluit daarbij aan bij Man Of Steel, maar dit is natuurlijk eigen aan de visie van Zack Snyder, die kennelijk patent heeft op dit soort donkere cinema. De beeldkwaliteit is een stuk beter dan Snyder's ander donker sprookje Watchmen, en er is veel oog voor detaillering en textuur, maar de keerzijde van de medaille is dat je soms wel heel goed de computershots van de echte kunt onderscheiden. Toch een vooruitgang tegenover de Blu-ray, deze schijf.




EXTRA'S
Al het bonusmateriaal staat op de disk met de theatrical cut, en het zijn allemaal fijne stukjes documentaire. Uniting the World's Finest (15:05) pitcht het idee van een solo-Wonder Woman-film, en licht de cameo's in de film van de andere Justice League-teamleden uit de toekomstige franchise toe. In Gods and Men: A Meeting of Giants (12:28) wordt het idee van de confrontatie tussen de twee meest bekende iconische strippersonages uit de doeken gedaan: Superman en Batman zijn two sides of the same coin. We zien fragmenten uit beide stripfranchises alsook enkele setopnames van het vechtende duo. The Warrior, The Myth, The Wonder (21:16) focust op gelijkaardige manier op de rol van de iets meer in vergetelheid geraakte Wonder Woman, en we krijgen de historiek van het strippersonage geschetst, een personage dat voor haar tijd redelijk feministisch geïnspireerd was (de skimpy outfit niet te na gesproken). De vorige incarnatie van Wonder Woman werd gedaan door Lynda Carter, en we krijgen ook een paar fragmenten uit de cheesy televisieshow uit de seventies, alsook interviewfragmenten met Patty Jenkins, de regisseuse van de 2017-versie. Interessant om weten is dat deze film eigenlijk de eerste keer is dat Wonder Woman op het grote doek te zien is - televisiefilms rekenen we even niet mee. Accelerating Design: The New Batmobile (22:46) toont ons hoe productiedesigner Patrick Tatopoulos de nieuwe Batmobile heeft ontworpen, en hoe de stuntchauffeurs het ding hebben rondgereden. Sportjournalist Sal Maskela presenteert. Superman: Complexity & Truth (7:08) is essentieel een samenvatting van de Superman die Henry Cavill in Man Of Steel heeft gespeeld. Batman: Austerity & Rage (8:15) behandelt de herwerking van Bruce Waynes alter ego, en focust op het design van het nieuwe kostuum - ditmaal zonder tepels. Om het trio te vervolledigen, krijgen we in Wonder Woman: Grace & Power (6:48) wat meer bedenkingen bij de casting van Gal Gadot, en zien we onder meer haar vechttraining - Gal Gadot heeft zoals de meeste Israëliers twee jaar in het leger gediend - en haar kostuum, wat om de voor de hand liggende redenen wat korter duurt dan dat van Batman. Daarna duiken we de batcave in: in Batcave: Legacy of the Lair (7:12) zien we de geupdatete versie van Bruce Waynes man cave, The Might and the Power of a Punch (5:15) analyseert het duel tussen de twee protagonisten vuistslag na vuistslag, en The Empire of Luthor (12:33) focust op de wimpy schurk uit de film. Als afsluitertje krijgen we in Save the Bats (4:37) een ecologisch geïnspireerd filmpje over het redden van vleermuizen.




CONCLUSIE
De 4K-schijf van Batman V. Superman is vooral technisch een stuk meer voldragen dan de Blu-ray, zeker nu de release niet meer geplaagd wordt door een inferieure geluidstrack. De extended cut staat echter niet op gewone Blu-ray en de theatrical cut niet op 4K, en de versie met de IMAX-beelden intact is hier gewoon niet uitgebracht. De extra's zijn net niet voldoende voor een topstatus voor het geheel. Het is wat het is.