FILM
Vlak voor hij een giftige substantie in zijn ogen krijgt, ziet Matt Murdock (Scott Tera) hoe zijn vader Jack (David Keith), een verlopen bokser, feitelijk de kost verdient als "incasseur" van slechte betalers voor de mysterieuze leider van de Newyorkse onderwereld, die door de journalist Ben Urich (Joe Pantoliano) met de naam Kingpin wordt bedacht. Matt is zijn zicht kwijt, maar zijn andere zintuigen zijn na het ongeval bijzonder ontwikkeld. Zijn vader probeert weer op het rechte pad te geraken en wil dat zijn zoon voor advocaat studeert. Kingpin laat zijn vader echter vermoorden, en Matt zweert om vanaf nu te handelen in naam van alle marginalen en onderdrukten, en oefent zich te pletter op de daken van de achtergestelde wijk Hell's Kitchen in halsbrekende toeren.


Jaren later is Matt Murdoch (Ben Affleck) inderdaad de advocaat geworden die samen met zijn associé Franklin Nelson (Jon Favreau) vooral minder begoede klanten vertegenwoordigt. Terwijl Nelson constant zit te hengelen naar een beter begoed kliënteel, zoals de rijke industrieel Fisk (Michael Clarke Duncan) dient Matt zijn klanten door 's nachts in zijn alter ego Daredevil te transformeren, een enkel (of duivel) des wrakes, die op procedurefouten of iets dergelijks vrijgekomen misdadigers alsnog met veel plezier een pak rammel verkoopt. Journalist Urich volgt de capriolen van Daredevil op de voet, en omschrijft hem in de media als de man die geen angst kent. De enige persoon die op de hoogte is van Matts dubbele identiteit is zijn biechtvader, Everett (Derrick O'Connor), want de drang die Matt voelt om eigen rechter te spelen, conflicteert met zijn geweten.


Matt leert de mooie Elektra Natchios (Jennifer Garner) kennen, de dochter van de miljardair Nicholas Natchios (Erick Avari), die, zonder dat zij het weet, lid is van Kingpin's kartel, maar eruit wil stappen. Kingpin, die - U raadde het al - feitelijk naar de naam Fisk luistert, laat de Ierse huurmoordenaar Bullseye (Colin Farrell), berucht omdat hij van alles een wapen kan maken en nooit zijn doel mist, overkomen om Natchios te vermoorden, terwijl zijn staf doet uitschijnen dat Natchois de gevreesde Kingpin was. Een galabal dat Natchois bekostigt en waarop Elektra Matt Murdoch heeft uitgenodigd, ontaardt in chaos nadat Natchios een doodsbedreiging van Kingpin ontvangen heeft, en tijdens de vlucht staat Bullseye hem inderdaad op te wachten. Daredevil komt net te laat om de man te redden, en omdat Bullseye zijn blindengeleidenstaf-annex-vechtstok als moordwapen heeft gebruikt, meent Elektra verkeerdelijk dat Daredevil de moordenaar van haar vader is. En - waar het allemaal niet goed voor is - dochterlief blijkt al vanaf haar vijfde getraind in de Oosterse gevechtskunst, die ze nu wil aanwenden om Daredevil te doden.


De Marvel-stal van superhelden lijkt onuitputtelijk te zijn. Na X-Men, Spiderman en de Hulk is het nu de beurt aan de bij ons relatief onbekende Daredevil om op het grote (en kleine) scherm zijn ding te mogen doen. Alleen hebben we iets dergelijks intussen al wel gezien, en heeft men wat het verhaal betreft niet veel moeite gedaan om, in tegenstelling tot X-Men bijvoorbeeld, de personages enige diepgang mee te geven, en heeft men vooral gewed op het betere slag- en gehaktwerk. Wat gelukt is, alhoewel er wel érg veel mosterd is gepikt bij soortgelijke films als Spiderman (de nunchaku's), The Matrix (de in slow motion botsende motorfietsen) en Lara Croft: Tomb Raider (Elektra's trainingssessie).


Wat er dan nog overblijft is een hoopje aan het genre verbonden eigenheden: een superheld met een dubbele identiteit, compleet met de daarmee gepaarde schizofrenie én een spannend leren kostuumpje; een love-interest die fervent tegenstandster is van het alter ego van de held; een zwakke plek zoals elke superheld (voor Daredevil luide geluiden, waardoor hij zijn oriëntatie verliest); een rijke topindustrieel die én hoofd van de georganiseerde misdaad, én de moordenaar van de ouders van de held blijkt te zijn; een neurotische tegenstander; plus dan nog een buitenstaander die op de hoogte is van de ware identiteit van de superheld; en als klap op de vuurpijl een bijna verplichte cameo van Stan "The Man" Lee, opper-goeroe van Marvel Comics. Kortom, allemaal pakjes die élke superheld als dusdanig kan dragen, maar telkens weer een recept voor spektakel, en wat meer is, het schijnt elke keer te werken.


Natuurlijk is het idee dat de politiemacht opzij wordt geschoven door een wereldvreemde zonderling in een carnavalskostuum die agent, rechter en beul tegelijkertijd speelt, ondenkbaar in een maatschappij als vandaag waar justitie feilloos zijn werk doet *kuch kuch*, dus moet je voor een dergelijke film ten volle te kunnen appreciëren even alle realiteitszin opzij zetten, en eerder de vraag stellen of het verhaal en de personages geloofwaardig gebracht worden. En hier zijn we wat Daredevil betreft toch niet over de hele lijn tevreden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Sam Raimi's Spiderman-adaptatie kan Ben Affleck in zijn titelrol geen bezieling leggen. Af en toe maakt het scenario even grote bokkensprongen als Zijne Gemaskerdheid zelf. Hoe het bijvoorbeeld komt dat Daredevil, Elektra en Bullseye elkaar zonder voorafgaande waarschuwing ontmoeten voor het finale treffen, is ons nog steeds een mysterie. En dat Murdochs andere zintuigen zijn toegenomen, tot daar aan toe, maar op welke manier hem dat toelaat om gebouwen te springen of met Michael Clarke Duncan te smijten als met een tennisbal, is ons ook niet helemaal duidelijk. Ook de relatie tussen Murdoch en zijn biechtvader wordt in deze Daredevil-genesis niet verklaard, en zo blijven er nog wel enkele verhaallijnen onaangeroerd liggen. Waarom kent Daredevil bijvoorbeeld geen angst? Voor allerlei sequels wordt de poort dan weer wél wijd open gelaten. Iemand die zo in de kijker loopt als Murdoch, terwijl toch alleen het riooljournalistje Ben Urich de ware identiteit van Daredevil kent, is ook al niet echt voor de hand liggend; dat bovendien Bullseye dan nog qua vechtcapaciteiten gewaagd is aan Daredevil zónder verbeterde zintuigen maakt het geheel helemaal ongeloofwaardig, alhoewel Colin Farrell wel een pracht van een psychoot neerzet. Michael Clarke Duncan zou zich overigens wat meer met ernstige rollen zoals in The Green Mile en minder met films zoals deze of zoals The Scorpion King bezighouden, want de brave man speelt een divisie te laag.


We mogen echter ook nog enkele goede punten uitdelen: de openingsscène met het brailleschrift is mooi gedaan, de vechtscènes zijn kunstig gechoreografeerd, de manier waarom Murdoch's "radar" wordt gevisualiseerd, en bijvoorbeeld versterkt wordt wanneer er regen valt, is buitengewoon goed uitgewerkt, en Jennifer Garner die als Elektra Natchios de kijker met haar groene ogen aan de muur vastnagelt, bezorgt de film een extra motivatie om bekeken te worden (kwatongen beweren de enige reden, maar soit). Wat van de film echter het meest bijblijft is de donkere sfeer, die in de nachtelijke omgeving van wat al niet een al te gezellige buurt is om te wonen, nog eens voor een extra creepy sensatie zorgt, en nog eens wordt onderlijnd door de gothische decors. Donkerder dan Spiderman, ook donkerder dan Tim Burton's Batman, maar met een stuk minder cheesy one-liners dan X-Men, toch nog altijd onze favoriet in het genre.


BEELD EN GELUID
Perfect. Dat is hoe we de beeldkwaliteit in één woord kunnen omschrijven. De film bevat erg veel donkere scènes, en toch komt de scherpte nergens in het gedrang. De visuele effecten met de snel bewegende camera zijn buitengewoon goed uitgevoerd, en bij scènes zoals het laatste gevecht tussen Daredevil en Kingpin, waarbij de rondspattende waterdruppels het contrast moeten versterken, baadt het beeld in detail. Maar ook in de kleinere details is de transfer schitterend; kijk maar bijvoorbeeld is hoeveel details je op de speelkaarten van Bullseye kan onderscheiden. De kleuren zijn mooi uitgebalanceerd, en helemaal niet fel overdreven. Ik weet niet of het dan nog gezegd dient te worden, maar ruis of artefacts zitten er uiteraard niet in het beeld. Ook de DTS-geluidstrack is van referentiekwaliteit, met enorm veel gebruik van splitsurround in de regenscènes, wanneer de helikopters Daredevil trachten te omcirkelen, en uiteraard in de diverse knokpartijen. Het creëren van een gedetailleerde soundscape is natuurlijk van vitaal belang in een film waarin de zintuigen een dergelijke vooraanstaande rol spelen, en op dat vlak worden de mogelijkheden van de DTS-track tot het uiterste benut.

Merkwaardig om op te merken is ook dat deze film over een Engelse Dolby Surround 2.0-track beschikt voor blinden. Wat je je daarbij moet voorstellen is dat een voice-over tussen die dialogen door vertelt wat er allemaal te zien is. Voor een film met een blinde antagonist, die mogelijk als voorbeeldfunctie moet dienen voor mensen met een dergelijke handicap, is het toevoegen van een dergelijke track een mooi initiatief.


EXTRA'S
En nu weten we écht niet meer waar eerst te beginnen, want het pakket aan extra's op deze Daredevil is bijzonder uitgebreid, én scoort zowel op kwantiteit als op kwaliteit hoge punten. Eerst en vooral zit er op de eerste disc, naast het bovenvermelde audiospoor voor visueel gehandicapten, nog een commentaartrack van regisseur Mark Steven Johnson en producent Gary Foster. Vooral Johnson is zeer enthousiast over zijn project, én beschikt over de nodige achtergrondkennis om het geheel ook interessant te maken voor een comic-leek. Daarnaast is er ook een tekst-track aanwezig, die in het ondertitelingsspoor tijdens de film een hoop wetenswaardigheden toont. Tot slot (wat de eerste disc betreft) kan men door een Enhanced Viewing Mode de film op een achttal plaatsen laten onderbreken voor een verdere behind the scenes-uitweiding.


De opzet van de eerste disc is dus zeer erg gelijkend op die van Spiderman, en zowel wat de inhoud van de film betreft als de opbouw van de bonusdisc, kan feitelijk hetzelfde gezegd worden. De extra's zijn verdeeld in twee, namelijk die meer te maken hebben met de film, en die meer te maken hebben met de stripreeks en de wereld van Daredevil. Eerst en vooral is er de documentaire Beyond Hell's Kitchen, The Making Of Daredevil, die bijna een uur duurt, en dergelijke standaard-documentaires op andere discs inhoudelijk ruim overstijgt, en een enorm breed scala aan onderwerpen die betrekking hebben tot het maken van de film behandelt. Ook hier is een Enhanced Viewing Mode voorzien, waarbij je nog zes extra stukjes achter de schermen-materiaal te zien krijgt. De 25 minuten durende documentaire HBO First Look Special, met als gastvrouwe Jennifer Garner, is meer promotioneel van opzet, en overlapt hier gedeeltelijk mee, maar is als eerste inleiding op de film toch nog genoeg interessant. De derde documentaire, Men Without Fear (Creating Daredevil), alweer een uur lang, is voor de stripliefhebbers ongetwijfeld de interessantste, want deze schetst het ontstaan van de de stripreeks van 1964 tot nu, en bevat onder meer interviews met bedenker Stan Lee, tekenaars John Romita en David Mack, en film-annex-stripgek Kevin Smith, die ook in de film in een kleine cameo te zien is.


Twee van de voornaamste vechtscènes, namelijk tussen Daredevil en Kingpin en tussen Bullseye en Elektra, worden in een volgende sectie in multi angle-posities getoond. De kortere bijdragen bevatten onder meer een tweeënhalve minuut durende screentest van Jennifer Garner, waarin onder meer wat dialogen voorkomen die niet meer in de film terug te vinden zijn, en een featurette waarin Michael Clarke Duncan gedurende twee minuten over zijn personage Kingpin praat. Een derde korte maar zeer interessante featurette, Moving Through Space: a day with Tom Sullivan van acht minuten, toont ons hoe men in de film op de details heeft moeten letten in het dagelijks leven van een blinde, wat we bijvoorbeeld terugvinden in scène waarin Matt Murdoch de briefjes van verschillende waarden op een andere manier vouwt alvorens hij ze in zijn portefeuille steekt. Hetzelfde is waar voor de zes minuten durende Shadow World Tour - de Shadowworld is wat de makers van de film de niet-visuele wereld noemen waarin Matt Murdoch zich beweegt.


Wat het hoofdstuk conceptuele schetsen betreft, krijgen we op deze disc honderden pancartes, met storyboards, kostuums, foto's, schetsen, decors,... kortom, een hoeveelheid om de Daredevil-fan warm en koud tegelijk van te laten krijgen. De Modelling Sheets, waarbij je van vijf van de hoofdrolspelers wat achtergrondinformatie krijgt, verbleekt ertegen. Als promotiematerial worden drie trailers toegevoegd en drie videoclips, namelijk Won't Back Down van Fuel, For You van The Calling en Bring Me To Life van Evanescence.

CONCLUSIE
Daredevil is zeker niet de beste superhelden-film aller tijden, en al zeker niet de origineelste in uitwerking, maar deze kwalitatief zeer hogen toppen scherende en met extra's overladen dubbel-disc verdient dubbel en dik het Top-DVD label.