FILM
Nu Elsa (Idina Menzel) koningin is geworden, lijkt alles in het koninkrijk Arendelle peis en vree, behalve dan dat Kristoff (Jonathan Groff) er maar niet in slaagt om Anna (Kirsten Bell) ten huwelijk te vragen, want elke keer dat hij zijn ring uit zijn binnenzak haalt, draait zijn aanzoek uit op een ramp. Elsa hoort echter uit het noorden een etherisch gezang, en ze meent dat het afkomstig is uit een betoverd bos waar haar ouders ooit een verhaaltje over verteld hebben. Dan beginnen de vier natuurelementen op Arendelle in te beuken, en de bevolking moet geëvacueerd worden, Elsa, Anna, Kristoff, Sven en natuurlijk Olaf (Josh Gad), altijd in voor een gevatte opmerking, reizen vervolgens naar het noorden om de oorzaak van het onheil te zoeken. Ze stoten op een noords volk, de Northuldra, wiens geschiedenis flink verweven blijkt te zijn met het volk van Arendelle, in die mate zelfs dat de grootvader van Anna en Elsa het volk eertijds groot onrecht heeft aangedaan, en het nu aan de kleinkinderen is om dat weer recht te zetten.




Als u niét hebt gemerkt dat Frozen in 2013 een hit was en mogelijk Disney nog eens twee keer zo rijk heeft gemaakt door de kolossale hoeveelheid merchandising die met de franchise verbonden is, dan hebt u waarschijnlijk de afgelopen zeven jaar onder een steen geleefd. Als u daarentegen dochters in de target audience hebt, dan is het zeer waarschijnlijk dat er op hun slaapkamer minstens een bedsprei met Anna en Elsa te vinden is. Naast een paar kortfilmpjes zoals Olaf's Frozen Adventure en Frozen Fever bleef het echter akelig lang stil wat betreft een volwaardige vervolgfilm betrof, wat enigszins te begrijpen is omdat de verwachtingen na het eerste deel torenhoog waren. Dát een dergelijke film er vroeg of laat zou komen, stond echter buiten kijf, want we hebben nog nooit gehoord van Disney die het nalaat een cash opportunity tot de laatste cent uit te melken. Alleen al het feit dat de bedsprei van uw dochters na zeven jaar versleten is, is voor Di$ney voldoende aanleiding om een film uit te brengen, zelfs al zou die bestaan uit Anna en Elsa die twee uur lang zitten te staren naar opdrogende verf.




En gelukkig doen Anna en Elsa wel wat meer in deze sequel, maar toch: Frozen II lost niet helemaal de verwachtingen in. Het verhaal is vrij warrig, en waar andere films een beetje lijden onder het feit dat de plot té extensief wordt uitgelegd in de film zelf, is het omgekeerde hier waar. Hoe precies de vete tussen het volk van Arendelle en de Northuldra is ontstaan, en hoe het komt dat deze in de krappe speeltijd van de film wordt gladgestreken alsof het niks is, na de film weet u al evenveel als ervoor. Daarbij komt ook nog eens dat de film iets té nadrukkelijk probeert te teren op het succes van het nummer Let It Go, want na tien minuten hebben we al twee liedjes achter de kiezen. Helaas bevat de film niet zo'n oorwurm als zijn voorganger, want Into The Unknown blijft niet voldoende plakken. Aan de zangkracht van Idina Menzel zal het alleszins niet gelegen hebben, maar Disney is er niet in geslaagd om de bliksem twee keer op dezelfde plek te laten inslaan. Zelfs al werd speciaal voor het gezang uit het noorden de Noorweegse rijzende ster Aurora Aksnes ingehuurd (echt, geloof me, ik kan u de CD's van juffrouw Aksnes ten zeerste aanbevelen; doch dit terzijde).




Toch is Disney niet te beroerd om wat meer het donkere pad in te slaan; de sprookjeswereld van Arendelle blijkt bij nader inzien toch niet zo perfect te zijn, en vooral de voorvaderen van Anna en Elsa zijn moreel ambigue wezens. Desondanks blijft Frozen II een film waarin familiewaarden en vriendschap centraal staan. Het is tenminste geen één-op-ééndoordrukje van zijn voorganger, maar de scenaristen hebben kennelijk lang getwijfeld om te oordelen in welke richting het verhaal zou gaan, en uiteindelijk is het een beetje een potpourri geworden. Wat nog altijd als een huis staat, is de technische afwerking. De animatie is weergaloos, de stemmencast is zeer zorgvuldig uitgekozen en de wereld van Arendelle voelt haast organisch aan. De nieuwe personages maken nochtans geen blijvende indruk, en mocht er ooit een Frozen 3 op stapel staan, dringt een herbronning zich op.




BEELD EN GELUID
De opwaardering van de Blu-ray naar 4K is vooral te merken in enkele natuurshots waarin de bladeren van de bomen door de wind worden meegevoerd, maar de verbetering is niet radicaal. Bepaalde details, zoals de sproeten op de gezichten van Anne en Elsa, komen meer naar voren, en ook de mist in het Verboden Bos is tastbaarder, maar ook hier moet je al over een grote TV beschikken om het verschil te zien. Dit is op zich natuurlijk niet slecht, want de Blu-ray behoorde ook al tot het betere segment. Het contrast is rijk en geschakeerd, en de HDR-kleuren maken één en ander nog wat meer subtiel. Fouten zitten er niet in het beeld. Het geluid is naar Dolby Atmos opgewaardeerd, deze keer eens zonder de gebruikelijke drie andere Engelse tracks die geen meerwaarde bieden, en vooral de gezongen stukken klinken een stuk krachtiger. Het LFE-kanaal is een beetje aan de slappe kant en de surrounds gaan niet helemaal voluit, maar dit is al bij al een nette track waar nét iets meer in zat.




EXTRA'S
Het bonusmateriaal staat op de bijhorende Blu-ray en is identiek hetzelfde aan dat op de Benelux-versie. Geen verrassingen hier. De film is te bekijken in een Sing Along with the Movie-versie, waarbij u de teksten op het scherm krijgt en u uw koters of uw zatte Japanse zakenpartners een karaoke-party kan laten houden. Er volgen een paar outtakes (2:26) uit de opnamestudio, een overzichtje Did You Know??? (4:27) met trivia over de film, een bijdrage The Spirits of Frozen II (12:02) over de rol van de vier oerelementen, en Scoring a Sequel (3:49), waarin componist Christophe Beck het heeft over de wisselwerking tussen de voor de film geschreven liedjes en de score. Er zijn vijf verwijderde scènes (17:58) voorzien van een inleiding door het regisseursduo Chris Buck / Jennifer Lee, gepresenteerd in een conceptueel stadium, alsook twee verwijderde songs (11:42), die, gezien het aantal liedjes dat er nu al in de film zitten, zeker niet gemist worden. Dan zijn er twee Gale Tests (3:56), waarin de onzichtbare wind die een soort van personage uitmaakt, wordt vergeleken in finale en conceptuele animatie. Er is een videoclip"Into the Unknown" (3:07) gezongen in 29 talen, alsook twee reguliere videoclips (6:23) van Panic! At The Disco en Weezer. U kan desgewenst dankzij de Song Selection naar elk gezongen moment in de film springen en er karaoke-lyrics op de koop toe bij krijgen, en uiteraard is een Disneyschijf niet compleet zonder cross-promotionele trailers.




CONCLUSIE
Alhoewel er op papier niets aan te merken valt op Frozen II, komt de sequel maar aan de hielen van het origineel, en ware het niet dat de animatie voldoet aan de hoge standaarden die het Huis van de Muis stelt, krijgen we scenariogewijs ongemakkelijke herinneringen aan de tijd dat elke Disneyclassic geheid een in een bijstudio in elkaar gebokste crapquel kreeg. Gelukkig is het nog niet zo ver dat de personages uit de eerste film klein mannen krijgen en proberen de makers tenminste iets nieuws uit. De UHD biedt vooral qua beeld meer mogelijkheden, maar de verschillen zijn minimaal.