FILM
Na het meesterlijke Pi, dat een prijs won op het Sundance Film Festival en internationaal hoge toppen scoorde in het arthouse milieu, is Requiem For A Dream Darren Aronofskys tweede prent. Het heeft wat geduurd vooraleer dit project van start ging want niet elke studio geneigd was om met Aronofsky in zee te gaan. Artisan hakte de knoop door en voorzag hem van het nodige budget. Requiem For A Dream is gebaseerd op de roman van Hubert Selby jr. en vertelt het aangrijpende verhaal over vier personages met elk een eigen lijdensweg en verslaafd aan drugs. Sara Goldfarb (Ellen Burstyn) is sinds de dood van haar man erg vereenzaamd en geïsoleerd en ze brengt ettelijke uren voor de buis door met een doos chocoladebonbons in de hand. Op een dag wordt ze opgebeld door een medewerker van haar favoriete televisieprogramma. Ze is blijkbaar uitverkozen om deel te nemen aan de show en die gebeurtenis bezorgt Sara een sprankeltje hoop in haar saai en uitzichtloos leven. Dolgraag zou ze haar oude rode jurk dragen, maar haar gewicht blijkt een probleem. Sara volgt met veel tegenzin een dieet waarmee ze nauwelijks resultaat behaalt. Ze stapt naar een dokter die haar dieetpillen voorschrijft. Het hek is van de dam want Sara raakt verslaafd aan de pillen en na een tijdje verhoogt ze zelfs haar dosis, wat niet zonder gevolgen zal zijn, zo blijkt later. Sara's zoon Harry (Jared Leto) is eveneens verslaafd, maar aan heroïne, net als zijn vriendin Marion (Jennifer Connelly). Met zijn kompaan Tyrone (Marlon Wayans) doolt Hij urenlang rond op straat en slaagt er keer op keer in de drugs binnen te halen. Samen broeden de vrienden een groots plan uit, maar de strijd op straat wordt steeds heviger en hun toekomst steeds uitzichtlozer. De film nadert zo een helse climax die je niet onberoerd laat.

De vier personages hopen op een betere en rooskleurige toekomst en ze zijn ervan overtuigd dat hun verslaving hen daarbij verlossing zal brengen. Darren Aronofsky toont deze rauwe gebeurtenissen zonder schroom, gebruik makend van allerlei technieken waaronder split-screen en een "hip-hop-montage", zoals hij het zelf noemt. Bij deze techniek krijg je gedurende luttele ogenblikken tegen een hels tempo beelden te zien begeleid door met opzet overdreven geluidseffecten; daarmee wil Aronofsky de gemoedstoestand van een personage benadrukken. Deze techniek gebruikte hij ook al in Pi. Tijdens de helse en finale climax waarin de vier personages de rekening voor hun daden gepresenteerd krijgen, maakt hij daarvan eveneens gebruik. De beelden flitsen tegen een hels tempo voorbij en blijven op het netvlies branden. Adembenemende cinema.

De vertolkingen in deze film zijn van de bovenste plank. Ellen Burstyn greep dit jaar naast een Oscar en nu we Requiem gezien hebben, kunnen we concluderen dat dat een onjuiste beslissing van de Academy was. Ook een uitmuntende Jared Leto, die in elke nieuwe film beter en beter acteert, overtuigt in zijn rol, bijgestaan door een verassende Jennifer Connelly, een actrice van wie je in eerste instantie niet gauw verwacht dat ze in een dergelijke film opdraaft. Hetzelfde geldt voor Marlon Wayans, van nature een komiek die hier aardig presteert. Requiem For A Dream wordt briljant ondersteund door de meeslepende muziek van Clint Mansell, bijgestaan door het Kronos Quartet. De muziek is met momenten repetitief, wat de emotionele respons bij de kijker verhoogt. De film bevat enkele kleine bijrolletjes voor acteurs die ook al in Pi meespeelden en er is een cameo voor Hubert Selby jr. te zien  (als bewaker in de gevangenis).

BEELD EN GELUID
Van het effect van de sobere en stillistische manier van filmen ging bij de transfer naar deze dvd niets verloren. Het anamorfische 1.85:1-beeldformaat ziet er uitstekend uit en biedt heel veel scherpte en detail. Het contrast is overal optimaal geregeld, waarbij de zwarttinten diep en solide ogen. Nergens merk je ruis, compressiefouten of andere beschadigingen. Prima transfer.
Even belangrijk als de beeldtransfer is de kwaliteit van het geluid. De Dolby Digital 5.1-track (448 kbps) klinkt zeer overtuigend en maakt optimaal gebruik van de beschikbare kanalen. Het geluidsbeeld is open en ruimtelijk, waarbij dialogen, soundtrack en geluidseffecten elkaar nergens overtroeven. De surrounds worden regelmatig aangesproken voor achtergrondgeluiden en andere ruimtelijke effecten. Ook hier een puike transfer.

EXTRA'S
In vergelijking met de regio 1-versie zijn er hier toch wel enkele extra's gesneuveld waaronder een audiocommentaar door de cinematograaf, biografieën van cast en crew, productie aantekeningen, een bioscooptrailer en een boekje met wat achtergrondinformatie. De overige extra's bleven behouden: Audiocommentaar door regisseur Darren Aronofsky die met gemak een track volpraat met interessante en leuke weetjes over de film. Negen verwijderde scènes waarvan een aantal optioneel begeleid worden met commentaar van de regisseur. De featurette (7 min.) over televisiepresentator Tappy Tibbons. Dit personage komt niet voor in het boek, Aronofsky heeft het zelf gecreëerd. De Making-Of met commentaar van de regisseur (35 min.). Dit is geen volwaardige documentaire maar eerder een aaneenschakeling van beelden tijdens de opnames. Memories, Dreams and Addiction is een interview van Ellen Burstyn met auteur Hubert Selby jr. (20 min.). Anatomy of a Scene is een kort promotioneel filmpje met de nodige uitleg van Darren Aronofsky (6 min.) en ter afsluiting is er een Bioscooptrailer, gevolgd door 2 TV-spots.

CONCLUSIE
Darren Aronofsky neemt je mee in - zoals hij zelf zegt - a rollercoaster ride into a wall.