FILM
Sir James Forbes ontvangt een brief van één van zijn voormalige universiteitsstudenten. Als dr.in de geneeskunde is deze sinds enige tijd aan de slag in een klein dorpje als huisarts. Voor een onverklaarbare medische reden sterven er een heleboel van zijn patiënten. Hij smeekt Sir James om hulp, die samen met zijn dochter Sylvia meteen de koffers pakt. Nog maar amper aangekomen in het dorpje zijn ze getuige van een begrafenis die verstoord wordt door een bende ongemanierde vossenjagers. Wanneer enige tijd later blijkt dat deze bende werkt in opdracht van een grootgrondbezitter die heer en meester is in het dorpje, die door toedoen van zijn macht overlijdens in de doofpot stopt, vreest Sir James het ergste. Volgens hem beoefent er iemand voodoo.

The Plague Of The Zombies is ontegensprekelijk de belangrijkste film binnen de grondlegging van het zombiegenre na White Zombie uit 1932. Niet enkel wordt er conceptueel een link gemaakt met de roots binnen de voodoo, ook op gebied van het visueel voorstellen van zombies gooit deze prent hoge ogen. Gekoppeld aan een gotisch decor, keurige Britse toneelacteurs en een aanvaardbaar script gebaseerd op het boek “The Lair Of The White Worm” van Bram Stoker, krijgen we de enige zombieprent die Hammer ooit gemaakt heeft. Regisseur John Gilling draaide deze film back-to-back met The Reptile om kosten en tijd te besparen. Zo zal een oplettende kijker verschillende decors en acteurs herkennen die in beide films gebruikt werden. Net als bij The Reptile duurt het een hele tijd vooralleer we het eerste wezen dat naar de titel verwijst daadwerkelijk te zien krijgen. Het tempo is naar hedendaagse termen redelijk sloom, waardoor dan weer wel elementen als sfeerschepping, omgeving en personages beter uit de verf komen. Echt veel actie of gore zal je in deze prent niet terugvinden. Wel een degelijke stijl, leuk acteerwerk en een fijne droomsequentie. Tijdens deze laatst genoemde scène valt goed op waar de latere koning van het zombiegenre: George A.Romero (Night Of The Living Dead, Dawn Of The Dead, Day Of The Dead) de mosterd heeft gehaald. Zowel op gebied van make-up, camerastandpunten als het fenomeen van een massale zombie-aanval, zie je treffende vergelijkingen. Ook de Italiaanse zombiekoning Lucio Fulci (Zombie: Flesh Eaters) heeft zich door deze Hammerfilm duidelijk laten inspireren. Kijk maar naar de scène waarin een zombie uit de grond oprijst, of meer nadrukkelijker: door de manier waarop de link met voodoo wordt gelegd. Als afronding kunnen we stellen dat deze film verplichte kost is voor zombiefreaks. De occasionele horrorliefhebber gaat beter eerst eens over tot huren, terwijl de niet ingewijden zich met deze film waarschijnlijk steendood zullen vervelen.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.85:1 beeld is van een aanvaardbare kwaliteit. Ook al laat de scherpte soms wat te wensen over, toch behaalt de beeldkwaliteit al bij al nog een redelijke score. Op gebied van geluid krijgen we een Engelse Dolby Digital 2.0 Mono soundtrack die zeer zuiver en verstaanbaar klinkt. Nergens is vervorming merkbaar. Wel brengt het geluidskanaal soms aardig was ruis voort, maar dat is gezien de leeftijd en opnamefaciliteiten uit die tijd niet echt verwonderlijk. Op technisch vlak is deze disc zeker voldoende.

EXTRA’S
Naast drie trailers van andere Hammer Horror producties krijgen we twee afleveringen uit de TV-reportagereeks World Of Hammer. Een fijne introductie om vertrouwd te geraken met enkele films en sterren die de Hammer studio met zich mee heeft gebracht. Elke aflevering duurt een vijfentwintigtal minuten en bevat heel wat fragmenten uit verschillende films. Bij episode 8 krijgen we verschillende fragmenten te zien uit andere Hammer producties. Beeldmateriaal dat sinds het verschijnen op DVD nooit eerder van zulke degelijke kwaliteit was. Het grootste stuk van deze episode gaat over de ‘mummy-films’ die Hammer gemaakt heeft. Slechts een klein onderdeeltje handelt over zombies. Bij episode 3 krijgen we inzicht in de tijdloze werelden die Hammer gemaakt heeft Ook al is de link van deze episode met The Plague Of The Zombies volledig zoek, toch zal een Hammerfan zich hiermee weten te amuseren. De extra’s worden afgerond met de filmtrailer en de trailer van een double-feature.

CONCLUSIE
The Plague Of The Zombies is de enige zombiefilm die Hammer ooit maakte. In vergelijking met andere prenten over levende doden is deze film behoorlijk mak. Toch zijn de scènes waarin daadwerkelijk zombies te zien zijn van een grondleggende kwaliteit. Het is duidelijk dat mensen als George A.Romero en Lucio Fulci zowel visueel als stylistisch door The Plague Of The Zombies zijn beïnvloed. Twijfelaars huren deze disc best eerst eens, terwijl echte Hammerfans nu al onderweg zijn naar de winkel.