BEYOND, THE - THE 2 MOVIE EDITION
Bespreking door: Steve - Geplaatst op: 2006-01-17
FILMS
The Beyond
De New Yorkse Liza Merril (Catriona MacColl) erft een vervallen hotel dat gebouwd is op één van de zeven poorten naar de hel. Lucio Fulci is een naam die bij de man met de pet niet direct een belletje zal doen rinkelen, maar voor de horror/goreliefhebbers des te meer. De sympathieke regisseur – die in '96 bezweek aan diabetes – is zowel beroemd als berucht voor zijn ultra gore zombieopussen zoals
Zombi 2, City Of The Living Dead en
House By The Cemetery. Maar het is
The Beyond (ofte
L'Aldilà) uit '81 die door kenners van het genre en door zijn vele fans wordt gezien als zijn ultiem meesterwerk. Het is een feit dat
The Beyond enkele zéér sfeervolle en angstaanjagende momenten bevat en dat de cinematografie ongeëvenaard is, maar het ontbreken van een coherent plot zal occasionele horrorkijkers eerder afschrikken of afstoten, dan aantrekken. Qua blood & guts kan de film inderdaad tellen, want de film is een waar orgie aan sappige speciale make-up effecten. We hebben demonische honden, vleesetende vogelspinnen, spuitend bloed, open wonden en uiteraard horden zombies! Dit alles komt samen in een fenomenale climax die je werkelijk achterlaat met een open mond. De acteerprestaties in
The Beyond zijn dan weer, zoals vaker in Italiaanse horrorprenten, extreem houterig. Gelukkig redden genrefavorieten David Warbeck (
The Black Cat) en Catriona MacColl (
City Of The Living Dead, House By The Cemetery) een beetje de meubelen.
City Of The Living Dead
Wanneer pastoor Thomas zichzelf verhangt op het kerkhof van Dunwich, openen de poorten van de hel. Tegelijkertijd ergens in New York, ziet medium Mary tijdens een seance een stad van de doden. Maar er loopt iets mis tijdens deze seance en Mary sterft ter plekke. Reporter Peter Bell, die onderzoek doet naar de vreemde dood van Mary, redt Mary op het nippertje uit haar doodskist als ze uiteindelijk toch niet dood blijkt te zijn. Pastoor Thomas die op zijn beurt waart rond als een levende dode, heeft al een heel leger zombies onder zijn controle en voert hiermee de meest gruwelijke moorden uit. Peter en Mary moeten Pastoor Thomas voor Allerheiligen zien te stoppen of de doden zullen hun wraak nemen op de levenden.
City Of The Living Dead is geen mainstream horror, maar "echte" goeie bloederige horror. Voor de oscarwaardige acteerprestaties schaf je deze titel niet aan, maar des te meer voor de angstaanjagende zombies, het rijkelijk vloeiende bloed en de creepy sfeer. Voor meer info over deze film kan je
hier en
hier terecht.
BEELD EN GELUID
The Beyond is in zijn originele 2.35:1 beeldformaat te bewonderen en is zoals het hoort anamorfisch uitgevoerd. De scherpte is bevredigend, maar door toedoen van redelijk grove filmgrain zijn sommige scènes wat soft. Contrast is prima en het zwartniveau is goed. De heldere kleuren ogen natuurlijk. De gebruikte filmprint is erg mooi opgepoetst, mits enkele - overblijvende - kleine vuiltjes of beschadigingen. Dit keer heeft het beeld wel wat last van digitale compressiefoutjes, wat waarschijnlijk toch het gevolg is van twee films op een schijfje te proppen. Het Engelse Dolby Digital 5.1-spoor klinkt goed, met een prima detail en ruimtelijkheid. Maar zoals te verwachten na onze recensie van de eveneens door Dutch FilmWorks uitgegeven
Ginger Snaps boxset, is de slordige en storende fout in het geluid - waar
The Beyond ook al mee sukkelde in de Filmnight Special box - nog steeds aanwezig! Zo gooit de rechter achterspeaker gedurende heel de film de muziek en de geluidseffecten een seconde te vroeg in de strijd, met een onnatuurlijk echo-effect als resultaat. Het grootste deel van de film is weliswaar nog gewoon te genieten, maar het feit dat een distributeur zijn fouten niet oplost komt nogal nonchalant en onprofessioneel over. Ook de geluidsstoring uit de eerdere versie is hier nog steeds aanwezig. De dialogen klinken zuiver en zijn prima te verstaan. Een gemiste kans!
Het EC-logo maakt onmiddellijk duidelijk waar deze print van
City Of The Living Dead vandaan komt. Het 1.85:1 geschaalde beeld is nog steeds niet anamorfisch, maar is gezien de leeftijd en het budget van de prent van aanvaardbare kwaliteit. Het beeld heeft een goed zwartniveau, maar bevat wel véél vuil en printbeschadigingen. De kleuren ogen vrij natuurlijk, maar verraden toch dat het hier gaat over een film uit de jaren '80. We hebben geen dramatische digitale compressiefouten kunnen opmerken, maar wel wat andere artefacten zoals filmgrain. Naar het einde toe hebben we soms wat lichte schemering kunnen vast stellen. Gezien het bronmateriaal een aanvaardbare transfer. Op het gebied van geluid hebben we een Mono-track die aanvaardbaar werk aflevert. Wel heeft deze last van wat ruis en soms wat lichte kraakjes in het geluid maar dit werkt niet echt storend. De drop-out van op de EC-release is hier gelukkig niet meer aanwezig.
EXTRA'S
Ondanks dat de cover gewag maakt van een introductie door populair filmregisseur en genreadept Jan Verheyen, is deze in realiteit nergens te bespeuren. Wat we wel aantreffen zijn een viertal pagina's notities (waar men het even heeft over een audiocommentaar dat - of wat had u gedacht? - uiteraard ook niet aanwezig blijkt te zijn), wat promotietrailers van andere door DFW uitgebrachte genreproducties (
I Spit On Your Grave, Tales Of Terror, Cube: Zero en
Cabin Fever) en de bonusfilm
City Of The Living Dead (1980). De toevoeging van de bonusfilm maakt het voor de mensen die deze films nog niet hebben uiteraard heel wat aantrekkelijker (én vooral goedkoper), maar na de eerste aankondiging van
The Beyond als Special Edition ruikt dit eerder naar gemakzucht! De Fulci-fans hadden ongetwijfeld dan ook heel wat meer gehad aan echte extra’s die handelen over de film in kwestie, zoals interviews, trailers, posters en uiteraard het eerder aangehaalde stukje audiocommentaar!
CONCLUSIE
Wat op de releaselijsten was aangekondigd als een 'special edition', blijkt in realiteit maar een snel in elkaar geflanst product te zijn. Extra's zijn als we de bonusfilm niet meetellen onbestaand. Voor mensen die de beide Fulci-classics nog niet in de collectie hebben opgenomen, is dit echter wel de uitgelezen kans.