SERIE
"If I open the door... are you ready?"

In het tweede deel van seizoen 3 zagen we hoe één van de twee John Crichton-klonen (Ben Browder) zich had opgeofferd om het wormgat-wapen uit de handen van de gevreesde Scarrans te halen. Aeryn (Claudia Black), die John in haar armen zag sterven, weet niet waar gekropen van verdriet, en haalt een paar erg domme stoten uit, waardoor ze zichzelf in een gevaarlijke situatie manoevreert, waar Crais (Lani John Tupu), Rygel (Jonathan Hardy) en Stark (Paul Goddard) haar uit moeten weten te bevrijden. Aeryns moeder, Xhalax Sun (Linda Cropper), loopt echter ook in de buurt rond, zij het met een been minder dan bij hun vorige ontmoeting, en ze heeft gezworem haar dochter dezelfde pijn te laten leiden als zijzelf. Wanneer de crew van Talyn eindelijk herenigd wordt met die van Moya - naast D'Argo (Anthony Simcoe), Chiana (Gigi Edgley) en Jool (Tammy Macintosh) ook nog de tweede kopie van John Crichton - valt het Aeryn behoorlijk zwaar om terug een relatie met John te beginnen: ze wil niet nog eens meemaken dat ze hem moet verliezen, en dat drijft hen verder uit elkaar dan ooit tevoren. Toch zullen ze moeten samenwerken, want Johns kloon heeft een boodschap voor hem achtergelaten waarin hij de gruwel beschrijft die kan aangericht worden als het wormgat-wapen in verkeerde handen terecht komt. John stelt voor om de plannen Scorpius (Wayne Pygram) voor eens en altijd van de tekentafel te halen, en veinst samenwerking in ruil voor amnestie, door te beweren dat hij het wapen liever in handen van de Peacekeepers dan van de Scarrans ziet. Scorpius krijgt intussen ook tegenwerking van binnenuit: commandant Grayza (Rebecca Rigg) - zonder twijfel de officier met de grootste decolleté uit héél het universum - wil niet langer tijd en middelen in Scorpius' maniakale onderzoeksproject stoppen, en roept hem tot de orde.



Romantiek, actie, avontuur en een snuifje surrealisme. Farscape heeft het allemaal. De finale van het derde seizoen van Farscape is het emotionele hoogtepunt van de reeks. Meer dan de zoektocht naar ontsnapte gevangenen ontaardt de strijd van de Peacekeepers een totale oorlog tussen de Sebaceans en de Scarrans, waarbij het onmogelijk is partij te kiezen omdat de eerste een bende fascisten is, en de tweede monsters uit de ergste nachtmerrie. Het theatrale, op een opera lijkend einde waarbij één van de hoofdrolspelers zich uiteindelijk opoffert voor het overleven van de rest van de bemanning, en waarbij ook een einde wordt gebreid aan de verhaallijnen rond Moya's nakomeling Talyn, wordt onder meer door de schitterende muziekscore van Guy Gross tot op eenzame hoogten getild. Jammer genoeg verdwijnt daarnaast ook nog eens één van onze favoriete personages, Stark (Paul Goddard), voorlopig uit de reeks.

In de laatste vier afleveringen wordt er duidelijk naar een spectaculaire finale toegewerkt, maar intussen worden de fans gelukkig niet met een kluitje van opvulsels in het riet gestuurd. De wijzigende machtsverhoudingen tussen de verschillende spelers zorgt voor enkele verfrissende confrontaties, niet in het minst die tussen Scorpius en Rygel in I-Yensch, You-Yensch. De donkere en zwaarmoedige toon van The Choice wordt afgewisseld met luchtigere afleveringen, zoals Fractures, feitelijk niet meer of minder dan een clevere whodunit vertaald naar het Farscape-universum. Bovendien steekt er ditmaal als bijzonderheid de vrij experimentele aflevering Revenging Angel uit: terwijl D'Argo en de Moya-crew met héél ernstige dingen bezig zijn, zoals beletten dat er een bom afgaat, ligt John na een slag op zijn hoofd te hallucineren. In die hallucinaties ziet hij zichzelf en D'Argo als hoofdpersonages van wat overduidelijk een parodie op een Warner Brothers-cartoon is, elkaar achtervolgen als waren ze Roadrunner en Wil E. Coyote (met Aeryn als Jessica Rabbit!). De aflevering in kwestie heeft voor de rest niet veel om het lijf wat karakterontwikkeling, maar de geanimeerde sequentie, die toch zowat de helft van de episode opvult, is hilarisch en grensverleggend in die zin dat de makers van Farscape zich bij het schrijven van het scenario op dit scharnierpunt in de reeks toch zowat alles konden permitteren.

Karakterontwikkeling zit er anders genoeg in deze reeks. De gebeurtenissen in de vorige dubbelaflevering, Infinite Possibilities, brengen een hele verandering teweeg in het personage van Aeryn, en toont ons ook ontegensprekelijk aan dat Claudia Black onder haar onderkoelde uiterlijk toch heel wat expressie en emotie aan de dag kan leggen. Liefhebbers van de John-Aeryn doen-ze-het-nu-wel-of-toch-niet soap zullen overigens van dit deel snoepen. Niet alleen komt de langzaam opgebouwde relatie tussen John en Aeryn onder vuur te liggen (met in de laatste aflevering nog een spectaculaire wending), de prachtige dubbelaflevering Into The Lion's Den zet na een periode van altijd weer rond hetzelfde potje draaien de lopende verhaallijnen weer op koers, en zet de krijtlijnen uit voor het laatste seizoen. Het is dan ook verbazend dat deze dubbelaflevering niet het seizoenseinde is, maar dat er nog een respectabel einde op volgt in Dog With Two Bones, waarin nog maar eens de kaarten herschud worden. Het onverwachte verdwijnen van één (feitelijk twee) belangrijke personages uit de cast wordt ook niet langer gerokken dan nodig, en niet omkleed met het esoterische gewauwel dat in andere science-fictionseries daarop nog wel eens volgt: er wordt gerouwd, maar de bladzijde wordt omgedraaid, alhoewel alle andere personages er toch niet emotioneel ongeschonden uitkomen. Jool wordt van de weeromstuit hoe langer hoe ernstiger, en bij Chiana komt er een duistere kant van haar persoonlijkheid bovenbubbelen die in het geheel niet conform is met haar gebruikelijke losbolligheid: ze krijgt toekomstvisioenen, meestal enkel het soort waarin ze dood en vernieling ziet. De twee laatstgenoemden komen ook hoe langer hoe meer in aanvaring met elkaar: de erudiete Jool en het stuk trailer trash Chiana blijken gewoon niet compatibel met elkaar.



AFLEVERINGEN
3.16. Revenging Angel
D'Argo probeert het schip aan de praat te krijgen dat hij heeft geborgen, maar per ongeluk wordt het zelfdestructie-mechanisme geactiveerd. D'Argo denkt dat Crichton dat gedaan heeft, en geeft hem een duw, waardoor die ongelukkig ten val komt en in een coma raakt. Tijdens zijn coma probeert Scorpius' neurale kloon hem te overtuigen om zich vast te klampen aan zijn laatste beetje wraakzucht om niet weg te glijden. Crichton heeft echter een paar zeer hallucinante dromen, die wel érg lijken op een Roadrunner-cartoon. D'Argo probeert intussen het aftelmechanisme van het schip te stoppen, en heeft daarvoor zijn Qualta-zwaard nodig... dat hij in een kwade bui in het afvalstort-systeem van Moya heeft geflikkerd.

3.17. The Choice
Aeryn rouwt nog steeds om John, en daarom bezoekt ze de planeet Valldon, een gekende schuilplaats voor allerlei zieners (én fraudeurs, meestal beide) van over het hele universum. Ze hoopt er iemand te vinden die haar met Johns geest in contact kan brengen. Ze vindt er echter iemand die beweert haar vader Talyn Lyczac (John Gregg) te zijn, ondergedoken na een flinke plastisch-chirurgische makeover. Rygel en Stark zijn achter haar aan gegaan, en lopen tot hun grote schrik de dood gewaande Xhalax Sun tegen het lijf...



3.18. Fractures
Talyn en Moya hebben op een gemeenschappelijk punt afgesproken, maar Moya ontvangt een noodsignaal van een transportschip, waarop zich drie gevangenen bevinden die ontsnapt zijn aan het voor proefkonijn spelen voor een nieuw Peacekeeper-wapen, samen met hun bewaker, een Peacekeeper-tec (Matt Doran). Het drietal, een Scarran, Naj Gil (Thomas Holesgrove), een androgyne Nebari, Hubero (Kate Beahan), en een vrouwelijke Hyneriaan, Orrhn, vragen of de crew van Moya de Boolite, de half-mechanisch, half-biologische piloot van hun sloep, die door het wapen in frennen vaneen is geschoten, kan repareren. Terwijl de reünie, vooral die tussen John en Aeryn dan, nogal stroef verloopt, vangt Pilot een noodsignaal op dat vanuit Moya wordt verzonden: één van de gasten is een verrader, en heeft de Peacekeepers verwittigd. Stark heeft voor John een boodschap achtergelaten, waarin hij uitwijdt over het lot van zijn dubbelganger. Crichton realiseert zich dat hij een manoeuvre tegen Scorpius zal moeten uitvoeren, wil hij ooit de wormgat-technologie kunnen saboteren.

3.19. I-Yensch, You-Yensch
D'Argo en Rygel hebben in een bar afgesproken met Scorpius en luitenant Brace (David Franklin) om te onderhandelen: in ruil voor amnestie voor de hele Moya-crew wil John zijn kennis over wormgaten ter beschikking stellen van de Peacekeepers, eerder dan de Scarrans er misbruik van te laten maken. Omdat de twee partijen elkaar toch niet honderd provent vertrouwen, stelt Scorpius voor om I-Yensch armbanden te dragen: twee individuen die daarmee verbonden zijn, voelen elkaars pijn. Wanneer hij het principe aan het demonstreren is met Braca en D'Argo als proefkonijnen, vallen er net twee niet al te snuggere kruimeldieven, Sko (Ben Mendelsohn), en Wa (Anthony Hayes) de bar binnen. De chef-kok, Voodi (Salvatore Coco) heeft hen gevraagd om de tent in de fik te komen zetten, om de verzekering een poot uit te draaien. Met hun voorbereiding is het op zijn zachtst gesteld pover gesteld, en Rygel en Scorpius stellen om beurt aan de dieven voor om de andere als gijzelaar te houden voor losgeld. De Moya-crew moet intussen toezien hoe Talyn meer en meer paranoïde wordt, en een hulptransport met gewonden afslacht. De enige manier om hem van die waanzin af te brengen, is hem tijdelijk af te koppelen, maar daar is heel wat overtuigingskracht voor nodig.



3.20. Into The Lion's Den (1): Lambs To The Slaughter
Met Scorpius en John die elk een I-Yensch dragen als levensverzekering, gaat de crew van Moya aan boord van Scorpius' commandoschip, waar John belooft om Co-Kura (Danny Adcock) te helpen een stabiel wormgat te bouwen. De Peacekeepers kijken echter neer op de ontsnapte gevangenen, die een zekere reputatie hebben opgebouwd om hen elke keer belachelijk te maken. Bovendien worden Crais, die een oude liefde, luitenant Larell (Lenore Smith), tegen het lijf loopt, en Aeryn, die een vriendin van vroeger, Henta (Marta Dusseldorp), ontmoet, als deserteurs beschouwd. Onder de bescherming van Scorpius zijn ze relatief veilig, alhoewel luitenant Reljik (Sean Taylor) hen het liefst van al zo fileren. Tenminste, zolang Scorpius de baas is, want het centrale gezag van de Peacekeepers heeft een commandant, Grayza (Rebecca Rigg), uitgestuurd, om het commando over te nemen. Scorpius kan haar tijdelijk wandelen sturen, maar de tijd dringt voor iedereen.

3.21. Into The Lion's Den (2): Wolf In Sheep's Clothing
Scorpius dreigt ermee om de Aarde te vernietigen als John hem zijn kennis niet afstaat. Zijn gezag staat bovendien op springen, want een aanslag om John - en dus ook Scorpius - te doden, is maar op het nippertje vermeden. John heeft door dat de enige manier om de Peacekeepers terug naar af te sturen inzake wormgat-research is om het hele commandoschip op te blazen. Aeryn staat er op dat de 50.000 soldaten op het schip eerst de kans krijgen om te evacueren. Crais wil wat graag terug op Talyn zijn, maar de toegang wordt hem geweigerd. Hij realiseert dat de enige manier waarop Scorpius dat ooit zal toestaan is als hij wat in ruil te bieden heeft, en hij verraadt daarom de plannen van de anderen. Niets is echter wat het lijkt in een achteraf bekeken slim maar grof plan om Scorpius' plannen definitief naar de prullenbak te verwijzen. Eén crewlid zal echter het avontuur niet overleven.

3.22. Dog With Two Bones
Moya voert de laatste overblijfselen van Talyn naar een ruimtekerkhof voor Leviathans. Daar wacht de crew, die op het punt staat definitief afscheid te nemen van elkaar, een onprettige verrassing: een verwilderd Leviathan-schip weigert Moya de toegang, en komt zelfs op ramkoers met het schip. Tegen haar morele principes in vraagt Moya aan de crew om het schip uit te schakelen. John beeldt zich in, met behulp van een brouwseltje van een oude heks Noranti (Melissa Jaffer), die Moya van het commandoschip heeft gered, hoe het zou zijn als Aeryn hem naar de aarde zou volgen, maar zijn droom eindigt in een nachtmerrie. Uiteindelijk zal hij moeten kiezen tussen één van de twee: terugkeren naar de Aarde of meegaan met Aeryn. Die wil echter niet dat John haar volgt, en ze laat iedereen achter. De neurale kloon van Scorpius onthult John de reden voor haar overhaaste vertrek. Wanneer John uiteindelijk toch ervoor kiest om terug naar Moya te keren, wordt die opgeslorpt in een uit het niets verschijnend wormgat, en John blijft in zijn Farscape-module gestrand alleen achter.



BEELD EN GELUID
Weinig nieuws te melden over dit negende deel van Farscape wat nog niet in de bespreking van de vorige delen aan bod is gekomen, behalve dan dat dit het laatste deel is in het traditionele 1.33:1-formaat. De felle en contrasterende kleuren uit het Farscape-universum zijn mooi afgelijnd, de spreiding van een matig aantal (2 of 3) afleveringen per disc bevordert de afwezigheid van compressieproblemen, en het enige wat er echt op aan te merken is, is de iets te hard merkbare layer change in de aflevering Into The Lion's Den part 2: Lambs To The Slaughter. De duistere sfeer van de reeks brengt nergens de detaillering in het gedrang, en de zwarttinten zijn diep en rijk geschakeerd, zonder ruis of merkbare schokken in het niveauverschil. Wel moet U uiteraard over NTSC-compatibele apparatuur beschikken om deze discs te kunnen afspelen; zoniet wijkt U beter uit naar de UK-versies, maar dan mist U wel de Engelse ondertiteling, inclusief de juiste schrijfwijze van alle scheldwoorden uit het Farscape-verse. De Dolby Digital 5.1-track wordt als vanouds weer vergezeld van een minder belangrijke Dolby Surrond 2.0-track; met eerstgenoemde feitelijk als originele mix afgeleverd willen de makers van Farscape duidelijk mikken op een publiek dat per aflevering minstens vijf aliens of een middelgrote planetoïde opgeblazen wil zien: explosies, gierende laserstralen en zwaar dreunende bassen - deze laatste vooral nadrukkelijk aanwezig in de aflevering I-Yensch, You-Yensch, waarin Moya "praat" met de bemanning - worden veelvuldig gebruikt. Ook mogen we in deze reeks de bijzonder pakkende muziekscore van Guy Gross, vooral in de voorlaatste aflevering, niet onvermeld laten.



EXTRA'S
Viel de vorige disc, deel 2 van seizoen 3, een beetje tegen op gebied van extra's - er is bij de éne aflevering al wat meer zinnig bonusmateriaal te bedenken dan bij de andere - dan is de bonusdisc in deze Starburst Edition weer goed gevuld. Op de eerste drie discs vinden we uiteraard de bijna klassiek geworden extra's terug, gaande van 4 audiocommentaren over een totaal van 22 minuten aan verwijderde scènes de tekstfeaturettes Cool Farscape Facts en Alien Encounters alsook zes televisie-promofilmpjes. De audiocommentaren worden verzorgd door actrice Claudia Black (in de voor de hand liggende aflevering The Choice waarin haar personage eindelijk de openstaande rekening met haar moeder vereffend), een tweede audiocommentaar voor dezelfde aflevering werd ingesproken door regisseur Rowan Woods en producent Justin Monjo. Voor de spectaculaire pre-finale Into The Lions Den 2 werd de bedenker van de reeks Rockne S. O'Bannon en uitvoerend producent David Kemper nog eens voor de micro gehaald; geen slechte keuze vermits de aflevering narratief erg veel toevoegt aan de rode draden die door de reeks lopen. En kon u de emotionele finale Dog With Two Bones eigenlijk indenken zonder commentaar van Ben Browder en Claudia Black? Ik eerlijk gezegd niet.

Na een bewogen Farscape-seizoen als het derde is het eens goed om terug te blikken, en dat wordt dan ook gedaan in de 45 minuten durende documentaire "Season 3: A Look Back" waar disc 4 mee opent. Vooral aan het woord is David Kemper, die de hele opzet van het seizoen schetst, gaande van het afscheid van actrice Virginia Hey over de gesplitste verhaallijnen in het midden tot Crichtons finale gewetensconflict. Ook de opmerkelijke aflevering Revenging Angel, waarbij de animatie verzorgd werd door een Australische productiefirma, wordt uitvoerig besproken. In de interviewstoel van de reeks nemen op deze editie Claudia Black en Antony Simcoe plaats, voor diepte-interviews die bij de eerste net over en bij de tweede net onder het half uur duren. Géén extra bonusmateriaal over Revenging Angel zou een regelrechte schande geweest zijn; de acht minuten aan storyboard-vergelijkingen (uiteraard van de geanimeerde sequentie, of wat had u gedacht?) zijn meer dan welkom, maar smaken natuurlijk naar meer. In drie featurettes van respectievelijk 8, 11 en 9 minuten neemt componist Guy Gross ons mee achter het klavier van zijn keyboard, waarbij hij commentaar geeft bij de cartoonachtige thema's van Revenging Angel, de scènes uit The Choice waarin Aeryn en Xhalax met getrokken wapens tegenover elkaar staan, en vooral het indrukwekkende (ik val in herhaling, ik weet het!) Into The Lion's Den part 2: Wolf In Sheep's Clothing met het door merg en been snijdende koor dat uit de sequencer van Gross tevoorschijn komt. Disc 4 wordt afgesloten met 5 geupdate achtergrondverhalen van personages (luitenant Braca, Rygel XVI, Pilot, Moya en Talyn), waarbij dus 4 van de 5 personages poppen of animatronische wezens zijn, en een productie-fotogallerij van 18 minuten.

CONCLUSIE
De finale van het derde seizoen van Farscape is vooralsnog en tot het tegendeel bewezen het hoogtepunt van de reeks. Wat de releases betreft blijft de regio 1 Starburst-editie onze voorkeur wegdragen. Het kan echter interessant om weten zijn dat ADV de rechten op de distributie van de discs recent is kwijtgespeeld aan een grotere speler, met name Sony Pictures. De volledige serie is vooralsnog in regio 1 nog steeds gemakkelijk te koop, zij het dat U voor elk seizoen toch makkelijk een zestig euro moet ophoesten.