SERIE
De zoveelste boy-meets-girl detectiveserie? Allicht wel, maar met namen als Cybill Shepherd en de jonge, volslagen onbekende acteur (mét haar!) die luisterde naar de naam Bruce Willis, is Moonlighting een stukje filmgeschiedenis. Bedenker Glenn Gordon Caron, die zich tegenwoordig onledig houdt met de bovennatuurlijke cop-show Medium kreeg halverwege de jaren '80 drie kansen op een pilootfilm te schieten voor netwerkzender ABC. De twee eerste pogingen had hij glorierijk verknald, maar bij de derde was het raak. Mede door het feit dat Caron het lak had aan alle gangbare televisieconventies - naar eigen zeggen omdat hij helemaal geen ervaring had met het maken van feuilletons, en daarom die conventies ook helemaal niet kende - werd Moonlighting een programma dat niet echt de vergelijking kan doorstaan met de concurrentie. Comedy - en dan zeker dit soort van comedy dat het eerder moest hebben van een waterval aan spitse dialogen - in een programma van één uur, in plaats van het gebruikelijke halfuur-format, was du jamais vu, en het moet gezegd dat de reeks de bakens van het genre niet een beetje, maar ineens enkele grootheden., heeft opgeschoven.



Maar waar gaat de reeks nu over? Madelyn "Maddie" Hayes (Cybill Shepherd), een ex-fotomodel, wordt op een dag geconfronteerd met het schokkende feit dat haar boekhouder, in wie ze een blind vertrouwen had, haar financiële imperium zo goed als ten gronde heeft gericht, en de schuldeisers verdringen zich aan haar deur. Van de honderden en honderden investeringen die ze heeft gedaan - en die ze blijkbaar uit handen heeft gegeven omdat ze er de ballen verstand van heeft - is er maar één zaak niet in de handen van de curatoren gevallen: een derderangs detectivebureau, geleid door de notoire lapzwans David Addison (Bruce Willis). Werkethiek is op het bureau ver te zoeken, in feite hebben ze vóór Maddies komst waarschijnlijk nog niet één zaak opgelost, en wanneer Maddie noodgedwongen de dagelijkse leiding van de firma op zich neemt, wordt het er niet beter op. David vindt tijd en geld genoeg om limbo-party's te organiseren, allerlei onnodige zaken op kosten van de firma aan te schaffen, en vooral zich dagen aan een stuk onledig te houden door met Maddie te bekvechten over trivialiteiten. Maddies feministische trekjes en Davids ongebreidelde haantjesgedrag zorgen week na week voor verbaal vuurwerk, zo erg zelfs dat waarschijnlijk geen hond meer naar de reeks kijkt voor de standaard-cliché detectiveverhaaltjes die zo uit het brein van een pulpromanschrijver komen, en waarbij een kleuter met hersenverkalking de clou van mijlenver ziet aankomen, maar des te meer voor de bepaald niet zachte conflicten waarmee de twee hoofdrolspelers elke week opnieuw frontaal met elkaar in botsing komen. De enige andere terugkerende rol van betekenis in de reeks wordt vertolkt door Allyce Beasly als Agnes DiPesto, de seutige receptioniste van het Blue Moon Detective Agency, die elke keer als ze de telefoon moet opnemen, een nieuw rijmpje uit haar mouw schudt om klanten mee te lijmen.

Moonlighting scoort zowel op de sexy-schaal als op het intellectuele niveau. De makers spelen voortdurend met het genre: de éne week maken Maddie en David hun beklag dat ze in de aflevering van die week te weinig tekst krijgen, en bellen ze tijdens het programma zelf de scenaristen nog op, dan weer ontaardt een achtervolgingsscène zich tot achter de coulissen, waarbij de camera-en geluidstechnici duidelijk in beeld komen. Op het scherp van de snee vragen de kijkers zich bovendien voortdurend af of er nu eindelijk iets romantisch gaat ontvlammen tussen de twee protagonisten, maar toch wel iets anders dan bij andere reeksen geven David en Maddie in één aflevering gretig een bloemlezing uit de fanmail. Daarnaast is er ook ruim plaats voorzien voor filmisch artistieke uitspattingen: de makers drongen er bij ABC op aan dat ze de aflevering The Dream Sequence Always Rings Twice, een hommage aan de film noir, ook met authentiek zwartwit-filmmateriaal mochten opnemen. Wraakroepend is daarbij dat ABC aanvankelijk geen oren had naar de voorstellen en de knip op de beurs stevig dichthield. Pas toen de reeks goed ontvangen werd door critici én publiek kon er af en toe wat meer af, en werden al eens enkele bekende televisie- en filmnamen aan de cast toegevoegd. Met wisselend succes overigens; de bijrol van Tim Robbins in Gunfight At The So-So Corral stelt niet veel voor, maar bijvoorbeeld de introductie van The Dream Sequence Always Rings Twice door filmicoon Orson Welles was niet alleen hilarisch, het zou ook het laatste televisieoptreden bij leven worden van de man, die een week later overleed. Achteraf bekeken waarschijnlijk van het lachen.



AFLEVERINGEN
De eerste twee seizoenen zijn op één boxset gebundeld, vooral omdat het eerste seizoen eerder een tryout was. Interessant om te weten is dat de makers vaak tegen een zeer scherpe deadline aankeken - stukken die overdag werden gefilmd werden 's avonds al uitgezonden - en meer dan eens werd de deadline niet gehaald, wat resulteerde in een lager-dan-gebruikelijk aantal afleveringen.

Seizoen 1:
1. Pilot
Na een rondreis door Europa merkt ex-fotomodel Madelyn Hayes dat haar boekhouder haar zo goed als gepluimd heeft. Het enige wat ze nog bezit, is een handjevol bedrijfjes, die ze op aanraden van haar advocaat zo snel mogelijk moet liquideren. Vooral een detectivebureau waar ze blijkbaar eigenaar van is, is een kolossale pain in the ass: de zaakvoerder, detective David Addison is zowat de irritantste persoon die ze ooit ontmoet heeft, en ze is maar wat blij om hem ook aan de deur te kunnen zetten. Alleen: David is een vreselijk plakijzer, die niet afgeeft en per sé een doorstart wil maken. Wanneer hij haar achtervolgt tot in het restaurant, valt er plots een dode man uit de lift, die met zijn laatste krachten nog een horloge met één wijzerplaat aan Maddies arm kan schuiven. Alhoewel ze niet gehinderd wordt door ook maar de minste ervaring als detective, waagt Maddie toch haar kans. Ze moet wel, wanneer twee onvriendelijk uitziende slagers haar mooi gezichtje dreigen af te branden op de kookplaat, tenzij ze het horloge afgeeft...

2. Gunfight At The So-So Corral
Alles is in gereedheid om van start te gaan met het Blue Moon Detective Agency. Er ontbreekt maar één ding: klanten. David, die beloofd heeft dat er voor half twaalf een klant komt, weet niet beter dan er één uit de wachtzaal van de concurrentie te plukken. De oude man, Wrye (Pat Corley), is stervende en wil als laatste wens nog éénmaal zijn zoon zien, en heeft daar een onredelijk hoog bedrag voor over. Niet zo eenvoudig, want zoonlief Michael (Gary Graham) is een professionele huurmoordenaar.

3. Read The Mind, See The Movie
Het Blue Moon-detectivebureau verliest een belangrijk contract met een kleine firma die wapens ontwikkelt voor defensie, nadat blijkt dat enkele belangrijke patenten naar de concurrentie zijn gelekt, en bovendien een test met een nieuws superwapen dodelijk afloopt. Maddie besluit open kaart te spelen met de directeur van de tegenpartij, ladykiller Preston Holt (Joseph Lambie), en vraagt hem op de man af waar de informatie vandaan komt. Holt beweert dat hij de informatie doorkrijgt van de helderziende Omar Gauss (John Harkins). Hun opdrachtgever, Brian Baker (Cotter Smith), ontslaat hen op staande voet, maar Maddie en David zetten het onderzoek op eigen houtje verder. Zo vinden ze onder meer uitdat Brian met zijn lichtgelovige vader Carl (Bill Morey) dezelfde helderziende bezoekt om hem te doen geloven dat zijn dode vrouw hem zakenadvies geeft vanuit de andere wereld.

4. The Next Murder You Hear
Ondanks het feit dat ze niemand vertegenwoordigen, weet David Maddie over te halen om de moord op radiomaker Paul McCane (Gregg Henry) te onderzoeken. McCane had een nachtuitzending met een hartsrubriek, en is tijdens zijn laatste programma neergeschoten, en de dader is er met het lijk vandoor. Maddie en David komen te weten dat Paul een affaire had met Laura Boyd (Barbara Stock), de vrouw van de steenrijke maar harteloze eigenaar van het radiostation, Arthur Boyd.

5. Next Stop Murder
Miss DiPesto heeft een weekeinde gewonnen als speciale gast op een trein waar een moordspel wordt gespeeld, bedacht door de bekende detective-auteur J.B. Harland (Rick Jason). Door Davids gestuntel geraken hij en Maddie, die Miss DiPesto een lift hadden gegeven, natuurlijk opgesloten op de trein wanneer die vertrekt, en zijn ze ongewild mee gasten. Het moordmysterie wordt een echte moord wanneer J.B. Harland neergestoken wordt, en de dader duidelijk één van de gasten moet zijn.

6. The Murder's In The Mail
David is nog maar eens een potje met het geld aan het smossen, terwijl Maddie wanhopig de facturen bijeenschraapt. David heeft namelijk geld geroken: hij gaat in opdracht van een incassobureau achterstallige rekeningen innen, en hij mag de helft houden. Dit verloopt echter niet zoals hij gepland heeft. Bij hun tweede klant, Roy Hirsch, wiens creditcard is ingehouden omdat hij zogezegd overleden zou zijn, ontdekken ze in het appartement een lijk. Wanneer ze er echter met de politie op afgaan, is niet alleen het lijk verdwenen, maar zit er een andere Roy Hirsch hen op te wachten, die uiteraard nog nooit van een lijk in zijn living gehoord heeft. Niet dat ze voor een klant werken, maar David en Maddie bemoeien zich toch weer met de zaak. Tijdens een zoektocht in het leeggehaalde appartement vinden ze achter een spiegel een belangrijk stel documenten, waaruit blijkt dat Hirsch een Russische spion is. Een CIA-agent (Arthur Taxier) zit hen op de hielen, hopend om met de documenten een aanslag op een Chinese diplomaat te kunnen verijdelen.

Seizoen 2:
7. Brother, Can You Spare A Blonde?
Wie kan er mogelijk nog een grotere mislukkeling zijn dan David Addison? Juist, zijn oudere broer Richard (Charles Rocket). Hij is speciaal vanuit Philadelphia naar Los Angeles gevlogen om eens goed met geld te kunnen zwaaien voor de neus van David, en zo impliciet aan te tonen dat hij de betere van de twee is. Op de koop toe pikt hij ook nog Maddie in. Maddie zit in geldnood: de fiscus dreigt haar huis te verkopen, dus David kan niets anders doen dan met hangende pootjes bij zijn broer geld gaan lenen. Spijtig genoeg zit er een reukje aan het geld: Richard heeft het gewoon onder zijn motorkap gevonden, en het is eigenlijk eigendom van een drugdealer, een zekere Mr. Navarone (Ed O'Ross). En die is speciaal óók naar LA overgevlogen om zijn poen terug te krijgen, het kan hem niet schelen welke Addison hij ervoor overhoop moet schieten. Is de wereld niet klein?

8. The Lady In The Iron Mask
Krijgen David en Maddie eindelijk eens een zaak waar serieus geld mee te verdienen is, dan zit er een luchtje aan. Ze worden benaderd door de gesluierde Barbara Wylie (Judith Hansen), die wil dat ze Frank Harbert (Joel Polis ) opsporen, de man die twaalf jaar geleden uit jaloezie zuur in haar gezicht heeft gegooid omdat ze met een ander (Dennis Christopher) ging trouwen. Ze wil blijkbaar weten of hij nog iets voor haar voelt, omdat ze in dat geval scheiding overweegt. Verblind door de grote beloning nemen David en Maddie dit ongeloofwaardige voorstel aan. Wanneer Harbert wordt vermoord, voelen ze zich gebruikt.

9. Money Talks Maddie Walks
Maddie en David zijn toevallig getuige hoe een oude vriend van haar, Charles (Alan Blumenfeld), zichzelf van kant wil maken nadat hij door dezelfde dubieuze boekhouder als Maggie gepluimd is. Ze verneemt dat het schorem, Ron Sawyer (Mark Lonow), een casino heeft gebouwd in Buenos Aires, en ze staat te springen om het eerste vliegtuig daarheen te nemen, ervan overtuigt dat hij voor haar uitstraling op zijn knieën zal vallen en het gestolen geld terug zal geven. David heeft een nuchterdere kijk op de zaak, en meent meent dat de enige manier waarop ze geld van hem zullen krijgen, zij het niet alles wat hij gestolen heeft, is om het te winnen in het casino.

10. The Dream Sequence Always Rings Twice
Hét soort opdracht dat een detective niet graag krijgt is echtelieden betrappen op overspel. David en Maddie komen zo in de Flamingo Cove terecht, een vervallen jazzclub waar in de jaren '40 een passie-moord is gebeurd. Met hun huidige kijk op de zaak denkt Maddie dat de trompettist, Zack, Jerry Adams (Jack Bannon) heeft vermoord om zijn misbegrepen vrouw Rita in te pikken. David is er echter van overtuigd dat de arme trompetspeler een speelbal van de sloerie Rita was. Ze dromen allebei hun versie van de feiten, waarbij ze zelf de hofodrollen spelen. Én in zwart-wit; al goed dat Orson Welles zélf ons gewaarschuwd heeft dat er niets mis was met onze TV.

11. My Fair David
Maddie is geschokt wanneer ze 's morgens op het werk komt en ziet hoe David het personeel entertaint met een limbo-party tijdens de uren van de zaak. Ze sluit met hem een weddenschap af: ze daagt hem uit om één week zich te gedragen als een volwassene. Lukt het hem, dan zal ze zelf en plein public onder de limbostok gaan, verliest David, dan moet hij de twee meest nutteloze personeelsleden afdanken. Ze worden onder de arm genomen door de rijke Emily Greydon (Barbara Bain), die hen vraagt te bemiddelen bij de ontvoering van haar stiefzoon, de pianovirtuoos Clark Greydon (Robert Joy). De ontvoerders vragen 100.000 dollar, en zij wil dat het Blue Moon Detective Agency over de prijs onderhandelt. Voor elke twee dollar die ze kunnen afpingelen mogen ze er één houden...

12. Knowing Her
Gillian Armstrong (Dana Delany), een oude liefde van David, komt aankloppen bij het Blue Moon Detective Agency om een vermiste zilveren hanger terug te vinden. Al snel blijkt dat ze haar echtgenoot Harlan Armstrong (Joel Colodner) heeft verlaten, en David voelt zich aangesproken om opnieuw de versiertoer op te gaan. Na twee mislukte moordpogingen op Gillian is David kroongetuige hoe hij haar op een avond tracht neer te schieten, maar zelf uiteindelijk de kogel vreet. Maddie is er nochtans categoriek van overtuigd dat Gillian David aan het gebruiken is.

13. Somewhere Under The Rainbow
Kathleen Kilpatrick (Alexandra Johnson) huurt David en Maddie in voor bescherming, want ze meent achtervolgd te worden door een onbekende man. Haar uitleg is echter op zijn minst merkwaardig te noemen: ze beweert een kabouter te zijn die koste wat het kost haar pot met goud aan het einde van de regenboog wil beschermen. Bovendien beweert ze dat ze met haar magische krachten een man heeft gedood. Terwijl David en Maddie bekvechten of ze eerst de politie, dan wel het gekkenhuis moeten bellen, schijnt er toch wel iets van haar krankzinnige verhaal te kloppen.

14. Portrait Of Maddie
Maddie heeft nog maar net verwerkt dat het Blue Moon Detective Agency voor het eerst in zijn bestaan winst heeft gemaakt, wanneer ze door de politie wordt opgepakt voor ondervraging aangaande de zelfmoord van een kunstschilder. Het laatste werk waar hij aan bezig was, was een portret van haar; zij heeft de man echter nooit ontmoet, maar zijn atelier hangt griezelig vol foto's uit Maddie's glamour-periode.

15. Atlas Belched
Maddie krijgt een aanbod van een groot detectivebureau dat Blue Moon Detective Agency wil overnemen. David neemt kwaad zijn ontslag, en als hij zich wil gaan bezuipen ontmoet hij een jonge bediende, Phil West (Mark Linn-Baker), die net de twaalf plagen van Egypte over zich heeft afgeroepen omdat hij de kostbare rolodex van zijn baas, Thornton Wellman (Sid Conrad) heeft laten stelen. In alle waardigheid is er nog maar één ding dat David en Phil kunnen gaan doen: het stort ondersteboven graven.

16. Twas The Episode Before Christmas
Drie dagen voor Kerstmis vindt Miss Dipesto een baby tussen haar wasgoed. Eén van haar buren, die onder een valse naam was ondergedoken in een getuigen-beschermingsprogramma, is kort daarvoor met meer alcohol dan bloed in zijn aderen op de straatstenen gevonden. Is het zijn baby? Waar is de moeder? En is die op de loop gegaan voor de moordenaars, of heeft ze haar man zelf uit het raam geduwd? Allemaal interessante vragen waarop een goed detectivebureau dadelijk de antwoorden zou zoeken, ware het niet dat David te druk bezig is met de 'telefoon van de kerstman' te spelen.

17. The Bride Of Tupperman
Alan Tupperman (Guy Boyd) komt naar het Blue Moon Detective Agency met een zeer ongewoon verzoek: een vrouw vinden. Niet dat ze vermist is of zo, maar hij is het beu de bars en dancings af te schuimen naar de vrouw van zijn dromen, en hij wil dan maar een detectivebureau inschakelen om haar te vinden, als ze al bestaat. Er hangt natuurlijk een vette beloning aan vast. Alleen hebben David en Maddie een ander idee over wat de goeie aanpak is om een dergelijke dame te vinden, en ze besluiten afzonderlijk op zoek te gaan. En zo krijgt Tupperman uiteindelijk twee kandidates voor de prijs van één, een preutse doos en een seksbom.

18. North By North Dipesto
Miss Dipesto is depressief omdat haar leven zo'n saaie boel is. Wanneer ze van Maddie en David een uitnodiging doorgespeeld krijgt om het Blue Moon Detective Agency te gaan vertegenwoordigen op een galabal, ontmoet ze daar een mysterieuze vreemdeling, die haar een briefje met een nummer doorspeelt. En het is niet zijn telefoonnummer, maar vooraleer Agnes hem kan vragen wat het dan wel is, heeft de man een mes in zijn buik steken.

19. In God We Strongly Suspect
De nieuwste truc van de grrrrrote Kandinski (F. William Parker), de ontsnappingskoning, blijkt ineens ook zijn laatste te zijn. Ondersteboven geboeid in een aquarium krijgt hij zijn boeien niet op tijd los en verzuipt hij voor een volle zaal. Zijn weduwe (K Callan) huurt Maddie en David in om de avond voor de crematie in het mortuarium zijn lijk te gaan bewaken, want hij heeft beweerd dat hij uit de dood zou opstaan en haar de rekening zou komen presenteren voor haar slippertjes.

20. Every Daughter's Father Is A Virgin
Maddies zelfvertrouwen krijgt een flinke knauw wanneer haar ouders (Robert Webber en Eva Marie Saint) op bezoek krijgen, en haar moeder in een moment van verdwazing haar vermoedens uit dat haar man een buitenechtelijke affaire heeft. Ze kan nog niet eens een begin maken met dit voor waar aan te nemen, maar spijtig genoeg levert Davids speurwerk het bewijs van het tegendeel op.

21. Witness For The Execution
David en Maddie krijgen een bijzondere klant over de vloer: de negentigjarige Lawrence Everett (Roberts Blossom). De man wil niet langer kunstmatig in leven gehouden worden, terwijl zijn spaarcentjes, die hij liever aan zijn kinderen schenkt, smelten als sneeuw voor de zon, en hij heeft een huurmoordenaar onder de arm genomen om zich van kant te laten maken. Wat hij van David en Maddie wil is een onafhankelijke getuigenis dat hij werkelijk vermoord is, want in het geval van zelfmoord keert de verzekering niets uit. Maddie wil principieel inet op het voorstel ingaan, maar David is een andere mening toegedaan.

22. Sleep Talkin' Guy
David heeft al zijn moed bij elkaar geschraapt om Maddie eindelijk om loonsverhoging te vragen. Maddie heeft echter geen oren naar het percentage dat David in gedachten heeft, zeker wanneer ze eigenlijk de balans opmaakt en moet vaststellen dat David nog nooit een zaak heeft opgelost. Davids geluk schijnt te keren wanneer prostituée Toby (Lisa Blount) bij hem aanklopt, met de mededeling dat één van haar reguliere klanten, een "klusjesman" van de onderwereld (Steven Keats) praat in zijn slaap en daarbij vaak informatie laat lekken over de op handen zijnde criminele operaties.

23. Funeral For A Door Nail
Nadat zijn vrouw is overleden, wil Roger Clements (Jeffery DeMunn) niet meer leven. Hij laat een contract opstellen om zichzelf tegen het einde van de week te laten vermoorden. Wanneer hij uit het raam van zijn advocaat zijn vrouw echter terugziet, neemt hij David en Maddie onder de arm om het contract op zijn hoofd terug ongedaan te laten maken.

24. Camille
Camille Brand (Whoopi Goldberg) is een professionele bedriegster; na haar laatste stunt, trouwen met een ouderling voor de erfenis, waarbij de gelukkige bruidegom net een minuutje te vroeg is overleden, gaat ze op de loop voor een corrupte agent (Judd Nelson) die gezworen heeft haar te arresteren. Eerder per ongeluk dan wat anders loopt ze een man overhoop die net een aanslag op een senator wil plegen. Zo wordt ze van het éne ogenblik op het andere een nationale volksheld. Van alle werkaanbiedingen met minstens zes cijfertjes op het loonstrookje moet ze echter niet weten; ze wil ergens kunnen "onderduiken". En ze gaat in op het alles behalve lucratieve voorstel van het Blue Moon Detective Agency.



BEELD EN GELUID
De voor de hand liggende tekortkomingen op technisch vlak zijn allemaal te categoriseren als onvolmaaktheden eigen aan een twintig jaar oude serie. Midden jaren '80 zal men zeker nooit gedacht hebben dat de reeks ooit een digitaal tweede leven zou krijgen. Printbeschadigingen, alhoewel nergens echt groot, zijn alomtegenwoordig, en de scherpte laat bij momenten erg te wensen over, zoals wanneer Maddie in het begin van aflevering 15 in profiel wordt gefilmd. Ook ruis is een wijdverspreid probleem, dat op sommige momenten, zoals de knokpartij in het restaurant in aflevering 22, ergerlijk irritant wordt. De authentieke monotrack maakt de trip naar het verleden volledig geloofwaardig: ruimtelijke ervaringen zal U aan Moonlighting niet beleven. Liefhebbers van eightiesmuziek daarentegen komen ruimschoots aan hun trekken.

EXTRA'S
Ondanks de ouderdom is deze release nog bedacht op de de zesde disc met een tweedelige retrospectieve featurette "The Story Of Moonlighting", samen 31 minuten, waarin cast en crew herinneringen ophalen aan de serie, en dan meer bepaald aan het feit dat tv-zender ABC blijkbaar compleet niet wist wat voor een ruwe diamant ze in handen hadden. Als de zender dan al geld moest ophoesten, bijvoorbeeld om The Dream Sequence Always Rings Twice op authentieke zwart-witpellicule te schieten, begonnen de producenten gewoonlijk te steigeren, en was het de koppigheid van Glenn Gordon Caron die de reeks artistiek heeft gered. In een kortere featurette "The Moonlighting Phenomenon", (12 min.) komen de critici en de fans aan het woord. Verder toch nog even vermelden dat met de vermelding "één van de meest geliefde series uit de jaren '90" de copywriter van Sony er amper tien jaar naast zit. De gestampte ezel die bovendien ervoor heeft gezorgd dat, telkens je de disc opnieuw opstart, je bij het begin van elke aflevering de hele copyrightwetgeving, kijkwijzerclassificatie én de nota dat Sony het niet noodzakelijk eens is met de geuite standpunten, moet bekijken, een nekschot verdient. Dit valt onder de categorie "ergerlijke pesterijen". Van hoofdstukkenindeling hebben ze bij Sony blijkbaar ook nog nooit gehoord.

CONCLUSIE
Moonlighting doet gedateerd aan, maar is er zeker niet minder grappig op geworden. De dvd-release is duidelijk een cash in quick-release, maar er is toch nog een klein beetje aan de fans gedacht in de vorm van een minimum minimorum aan bonusmateriaal. Waaruit we vooral leren dat niemand eeuwig jong blijft.