FILM
In 1980 schudde de beginnende regisseur Adrian Lyne (hij had toen alleen nog maar Mr. Smith op zijn naam staan) Foxes uit zijn mouw. Slechts drie jaar vóór hij brokken zou maken met Flashdance en later de erotische toer op zou gaan met 9 1/2 Weeks en Fatal Attraction werkte hij al met een toen nog jonge actrice die binnen de tien jaar die daarop zouden volgen twee Oscars in ontvangst zou mogen nemen. Jodie Foster is haar naam. Als 18-jarige kroop ze voor deze film in de huid van de 16-jarige Jeanie, een tiener met niet alleen het hart op de juiste plaats, maar ook nog eens het nodige verstand. Als kind van gescheiden ouders spendeert ze haar tienerdagen bij haar moeder, die zo druk bezig is met haar zoektocht naar een nieuwe liefde, dat haar eigen dochter als het ware de vrouw des huizes is en de boel draaiende houdt. Jeanie ontfermt zich over haar vriendinnen, en in het bijzonder over Annie (Cherie Currie) die thuis weggelopen is nadat haar vader haar mishandelde. Voeg hier nog Madge (Marilyn Kagan) en Deirdre (Kandice Stroh) aan toe, en je hebt vier boezemvriendinnen die niets liever doen dan feestjes afschuimen in San Fernando Valley eind jaren '70. De tieners lijken stuk voor stuk hun eigen probleem te hebben. Zo is Deirdre de nymfomane van de bende, kampt Madge met een minderwaardigheidsgevoel, maar is het vooral Annie die er eigenlijk het slechtst aan toe is omwille van haar drugsprobleem. Het enige probleem van Jeanie is dat ze zich over alles en iedereen dient te ontfermen, in het bijzonder over Annie, die totaal lijkt te ontsporen…

Een jonge Jodie Foster… Het voelt zo raar aan om haar zo jong op het scherm te zien, zeker wanneer je net enkele weken voordien The Brave One in de bioscoop gezien hebt. 43 is ze intussen. Reeds 40 jaar actief voor televisie en film dus. En wanneer je Foxes bekijkt, zie je meteen met welke grandeur ze over het scherm dartelt. Niet meteen een acteerprestatie om van achterover te vallen, maar ze draagt, samen met een geweldige Cherie Currie, de hele film. Marilyn Kagan en Kandice Stroh hielden er nadien eerder een bescheiden filmcarrière op na (als je hier al van kan/mag spreken), maar in Foxes doen ze wat wellicht van hen gevraagd werd. Geen kwaad woord over deze minder bekende dames dus. De bekendste mannelijke acteurs zijn een piepjonge Scott Baio, die vooral bekend is van televisie en onlang nog opdook in Arrested Development, en Randy Quaid.

De film moet best enige controverse teweeg gebracht hebben toen hij op 29 februari 1980 gereleased werd. En eigenlijk kan het verhaal simpelweg doorgetrokken worden naar vandaag de dag. Toen en ook nu zijn drank en drugs zomaar voorhanden voor tieners en is het vrij duidelijk dat de ene persoon hiermee al beter kan omgaan dan de andere. Banden worden gesmeed en, door omstandigheden waarvan je van verwacht dat ze het einde van een vriendschap zouden betekenen, vaak onverhoopt versterkt. In Foxes is dit niet anders. Het is een verhaal van alle tijden. Ook al moet de film gezien worden in zijn context en tijd, de parallellen met de leefwereld van sommige adolescenten anno 2007 zijn ongetwijfeld nooit ver weg.

Twentieth Century Foxes, zo ging de film normaal heten. Tot de gelijknamige filmstudie protesteerde en de film gewoonweg de titel Foxes meekreeg. Toch vind je ergens in de film nog een restant van dit idee terug, namelijk wanneer de leden van de band Angel hun keel wijd openzetten. Een aandachtige kijker zal het wellicht opmerken. Over de soundtrack gesproken: groot succes. Al was het maar dankzij het toen controversiële thema van de film (tieners, seks, drank en drugs in de eind jaren '70) en de resem grote namen die hun duit in het zakje deden: Cher, Janis Ian, Boston, Bob Seger en Donna Summer.

BEELD EN GELUID
De film staat in het beeldformaat 1.85:1 op de dvd en het beeld ziet er redelijk goed uit, rekening houdende met het feit dat we te maken hebben met een minder bekende titel uit de MGM-catalogus (United Artists) die dateert uit 1980. De kleuren zijn jammer genoeg niet echt fel wat maakt dat het beeld doorgaans vaal oogt. Toch is het beeld tamelijk helder en is ruis afwezig. Met dit minpunt, dat te wijten is aan de leeftijd van de film, gaat tevens het tekort op geluidsvlak gepaard. Door de afwezigheid van stereo komt bijvoorbeeld de muziek in de film (die toch prominent aanwezig is) niet tot zijn recht. Jammer. Ruis is afwezig en de dialogen zijn duidelijk te volgen.

EXTRA'S
Geen. Zelfs geen trailer, laat staan het telefoonnummer van Jodie Foster.

CONCLUSIE
Een trage film die een universeel thema aansnijdt dat van alle tijden is met uitstekende vertolkingen en soundtrack waarvan uw dienares blij is dat ze deze enkele jaren geleden bij toeval op de rommelmarkt gevonden én voor 40 oude Belgische franken dan ook niet laten liggen heeft. Ook al had ze de film nog nooit gezien… Als MGM budgettitel koop je hiermee dan ook zeker geen kat in een zak.