FILM
Wanneer een virus de wereldbevolking heeft gedecimeerd, lijkt Amerika in het jaar 2013 zijn geschiedenis 200 jaar teruggedraaid te hebben. Het enige recht is het recht van de sterkste, en doorheen de apocalyptische wildernis zwerft een eenzaam en naamloos individu (Kevin Costner) van gehucht tot gehucht, in de hoop wat eten bij elkaar te kunnen sprokkelen door Shakespeare te vertolken. In één van de gehuchten stoot hij op de paramilitaire troepen van generaal Bethlehem (Will Patton), die de dorpen afschuimt op zoek naar rekruten - zeg maar slaven. Costner loopt hem op het verkeerde moment voor de voeten, en wordt tegen wil en dank ingelijfd in zijn leger, waar Bethlehem regeert door pure terreur. Wanneer Costner de benen neemt en per toeval op een al jaren beschimmeld lijk van een postbode stuit, trekt hij diens uniform aan, en probeert zich als postbode voor te doen om het diepgewortelde wantrouwen bij de mensen weg te nemen, en intussen wat voedsel trachten te versieren. In het dorpje Pineview werkt zijn plannetje echter wat te goed, want zijn smoesje dat hij de voorbode is van een pas gevormde nieuwe regering van de Verenigde Staten, en de opdracht heeft om de communicatielijnen terug nieuw leven in te blazen, geeft de mensen hoop, en op de duur durft de Postman de waarheid niet meer vertellen. Indruk maakt hij wel op de mensen, zoals op de jonge vrouw Abby (Olivia Williams) die verliefd op hem wordt, en Ford Lincoln Mercury (Larenz Tate), die net als hij postbode wil worden. De hoop van de bevolking van Pinewood wordt brutaal de kop ingeslagen wanneer het pad van generaal Bethlehem opnieuw dat van de Postman kruist, en de generaal de kiemen van de nieuwe beschaving probeert met wortel en al uit te roeien. De Postman kan opnieuw uit zijn klauwen blijven, en vlucht samen met Abby naar een hut, waar hij de winter doorbrengt. Wanneer ze terugkeren heeft Ford Lincoln naar het voorbeeld van de Postman tot diens grote verbazing inderdaad het netwerk van communicatie op poten gezet dat de Postman verzonnen had, en de revolutie tegen het barbaarse optreden van Bethlehem is nakend.

Na het kritisch gelauwerde Dances With Wolves is Kevin Costner's carrière danig in het slop geraakt. Budgettaire problemen bij Waterworld en een breed in de tabloids uitgesmeerd gestrand huwelijk hebben de brave man met alle zonden Israels overladen. Het losjes op het boek van David Brin gebaseerde The Postman heeft qua verhaal ook veel weg van Waterworld: Kevin Costner als laatste hoop voor de mensheid. Toch is deze film nog niet half zo slecht als de grootste critici beweren, want ondanks de zeer lange duur van de film heb je toch de tijd om je in de personages in te leven en er emotioneel bij betrokken te geraken, alhoewel één en ander nogal vrij brutaal in beeld wordt gebracht. De film is natuurlijk niet de blockbuster geworden die acteur/regisseur Costner had gehoopt, want de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het verhaal niet gevrijwaard blijft van cliché's. En dan zwijgen we nog over het feit dat het idee dat Kevin Costner de laatste hoop voor de mensheid is, pas écht een verontrustende toekomstvisie is. Liefhebbers van science-fiction en dan vooral van het apocalyptische genre zullen aan deze film nochtans veel plezier beleven. Qua speciale effecten en de soms zeer mooie fotografie is dit werkstuk redelijk goed verzorgd, en er zitten een paar leuke cameo's in, zoals folkrockzanger Tom Petty en actrice Mary Stuart Masterson, die - ongecrediteerd - op het einde van de film de rol van de dochter van de Postman op zich neemt. Vreemd genoeg, zeker voor een langere film als deze, wordt het verhaal beter bij een tweede keer bekijken, omdat er dan meer details opvallen waardoor het geheel wat coherenter wordt.

BEELD EN GELUID
Het anamorfe 2.35:1-beeld bevat geen fouten of printbeschadigingen, brengt de schilderachtige natuurdecors met zowel felgekleurde als de grauwe of nachtelijke scènes goed in beeld. Af en toe mist het beeld wat scherpte, en is er edge enhancement te bespeuren, maar dit is zeker niet van dramatische proporties. Eén lelijke lijnvormige compressiefout ergens in het begin van de film ontsiert het geheel een klein beetje; dit had niet gemogen. De Dolby Digital 5.1-geluidstrack wordt zeer goed en met veel gevoel voor ruimte benut, zowel voor de achtergrondgeluiden, de dialogen, de speciale effecten (zoals de rondvliegende kogels en een occasionele ontploffing) als de muziek. Met 21 verschillende ondertitelingstracks heeft de disc voor zover we weten een record op zijn naam staan.

EXTRA'S
Met een film van dergelijke lengte is er natuurlijk nog weinig plaats voor extra's. Naast enkele filmografieën en een trailer, staan er een viertal tekstartikels op de disc, o.a. van auteur David Brin, en wat meer uitleg over apocalyptische SF-verhalen. Daarnaast is er toch nog plaats gemaakt voor een tien minuten durend making of-filmpje, "The Postman's CGI Route", voornamelijk over de speciale effecten, wel ondertiteld in het Engels maar niet in het Nederlands. Tot slot staat er nog een lijstje met andere filmaanbevelingen, een extra die tegenwoordig compleet achterhaald is.

CONCLUSIE
The Postman is, ondanks alle schijn en vooroordelen, een best te pruimen film zonder al te veel diepgang, maar zonder noemenswaardige tekortkomingen. De technische kwaliteit van de disc is okee, de extra's summier, maar je kan de film tegenwoordig voor een schijntje vinden.