FILM
Nadat hij op Antarctica een ijsblok heeft zien afbreken, pleit professor Jack Hall (Dennis Quaid) dat door de opwarming van de aarde een nieuwe ijstijd zal aanbreken. Dat klinkt ongeloofwaardig, en zijn collega's lachen hem dan ook, niet geheel onterecht, vierkant uit. De ramp staat echter klaar om zich te voltrekken, niet binnen honderd of duizend jaar, maar tot ieders verbazing, inclusief die van Jack zelf, is het nog een kwestie van uren. Op een paar weken tijd verandert het klimaat van de wereld, en nog niet zo'n klein beetje. Jacks zoon Sam (Jake Gyllenhaal) zit op het cruciale ogenblik vast in de bibliotheek van New York, samen met een handjevol overlevers.

Veel meer kan je over het scenario niet zeggen, want het gegeven van deze blockbuster van Roland Emmerich past op een bierkaartje, en bij nader inzien wás het wellicht inderdaad daarop dat Emmerich de vruchten van zijn fantasie heeft neergepend. The Day After Tomorrow is een leuke thrill ride, met neerstortende helikopters, zondvloeden van bijbelse proporties en daar bovenop nog een roedel uitgehongerde wolven. Wetenschappelijk is de film ongeveer de grootste nonsens waar iemand zich ooit in de geschiedenis van Hollywood aan vergrepen heeft, waarbij in de toch zeer uitgebreide crew ongetwijfeld toch iemand had moeten zitten die het verschil kent tussen het weer en het klimaat, quid non; kenschetsend is dat geen enkele serieuze wetenschapper zijn medewerking wilde verlenen aan de filmmaker wegens het zodanig onrealistisch zijn van het gegeven van een ijstijd die, in tegenstelling tot de vorige, geen duizenden jaren duurt maar opkomt en al even snel verdwijnt als kouwe kak. (lees: binnen de aandachtsspanne van de bezoeker van een film gedurende de tijd dat de film mag duren). Dat de opwarming van de aarde leidt tot een nieuwe ijstijd, die overigens een kwartiertje nadat er een alarmsignaal op een boei is beginnen afgaan, al zo goed als voltrokken is, is overigens even plausibel als de redenering dat het eten in de diepvries langer vers blijft als je de keuken in brand steekt.

De propagandafilm past echter als gegoten in de typische groengetinte stemmingmakerij. Emmerich doet er dan nog een schepje bovenop door zijn publiek een politiekcorrect geweten aan te praten: wanneer de weersomstandigheden in de Verenigde Staten te bar worden om te overleven, komt er een omgekeerde vluchtelingenstroom op gang waarbij de Amerikanen allemaal illegaal de Mexicaanse grens oversteken. Zodat de Amerikanen ook eens lekker kunnen voelen wat het is om een illegaal te zijn. Eigen schuld dikke bult. De president wordt heel passend om zeep geholpen tijdens een helikoptercrash, terwijl de vicepresident, die de theorieën van Hall eerst nog afdeed als de hallucinaties van een geflipte wetenschapper, komt tot inkeer en slaat zichzelf publiekelijk op de borst dat we fout, fout, fout bezig waren met onze fossiele brandstoffen uit te putten. Over hoeveel fossiele brandstoffen de productie van de film heeft gekost wordt daarbij uiteraard zedig gezwegen. Emmerich is niet helemaal subtiel in het overbrengen van de boodschap wat hij van de klimaatpolitiek van de Bush-administratie vindt. De fysieke gelijkenissen tussen de acteur die de vicepresident speelt en Dick Cheney zijn overigens frappant.

Maar toch. Het eerste uur laat zich bekijken als een kopie van Twister, maar dan met een tien keer groter budget, en in de tweede helft van de film, waarin Sam op zoek gaat naar penicilline voor zijn gewonde vriendin (Emmy Rossum) terwijl zijn vader met een paar ongeschoren collega-wetenschappers op Tien Kleine Negertjes-overlevingstocht gaat om in New York zijn zoon te vinden, wordt het een gewone survivalfilm in de stijl van Vertical Limit, maar dan met een twintig keer groter budget. Wat nog het meeste bewondering wekt, is dat Emmerich weggeraakt met de grootste onnozeliteiten in zijn scenario: een koudegolf die de Empire State Building spontaan in elkaar doet klappen, wordt zonder problemen tegengehouden door de deur van de bibliotheek, en alhoewel er in de anticycloon helikopters neerstorten omdat de benzine is bevrozen, is het volgens het evangelie volgens Emmerich perfect mogelijk om te overleven in een tentje van het Amerikaans Stockhuis. Van de man die ons heeft doen geloven dat een buitenaards leger kan worden vernietigd met een eenvoudig virus op of all fucking incompatible things een Apple Macintosh verwachten we, conform zijn reputatie, echter bijna kemels van dit formaat.

De film heeft natuurlijk ook goede kanten: niemand kan natuurrampen op een dergelijke schaal weergeven als Emmerich en zijn digitaal productiehuis, die meer dan een half jaar van hun leven aan deze prent gespendeerd hebben, en met bijvoorbeeld het beeld waarin Hall en zijn collega die voorbij het ondergesneeuwde vrijheidsbeeld het verwoeste New York binnentrekken, doet je nederig buigen. Alle speciale effecten zijn van nogal goede kwaliteit, met de notoire uitzondering van de wolven, die even de indruk wekken dat er op gebied van computergeanimeerde hondachtigen sinds de release van Ghostbusters in 1984 geen enkele vooruitgang is geboekt. Alhoewel er niet acteur of actrice kan pronken met het feit dat zijn of haar personage ook maar van het minste diepgang kan verdacht worden - wat had u anders gedacht van de maker van fijn cultureel hoogwaardige Shakespeariaans drama's genre Godzilla? - had de casting, met Dennis Quaid, Ian Holm, Jake Gyllenhaal en Emmy Rossum, een stuk slechter kunnen zijn. Dennis Quaid verdient overigens een buitengewone Oscar voor zijn fysieke paraatheid omdat de man het klaarspeelt om tijdens een ijstijd op twee dagen tijd van Philadelphia tot New York te wandelen. Het gebrek aan goeie substantiële bijrollen wordt vooral pijnlijk duidelijk in de flauwe grappen van de dakloze zwerver annex hond, die het groepje overlevenden heeft vervoegd, waarbij niet helemaal duidelijk is waarom in zulke penibele omstandigheden de hond niet op de barbecue is beland (en zijn baasje erbij). Ook is het als kankerpatiëntje een geruststellened gedachte dat er altijd onbaatzuchtig medisch personeel voorhanden is dat bereid is hun leven te wagen en achter te blijven in onoverleefbare weersomstandigheden omdat er geen ambulance voorhanden is. If it's the end of the world, we might as well amuse ourselves.

The Day After Tomorrow II: Revenge Of The Pissed Off Penguins staat overigens al in de steigers, maar om ons nog eens in de broek te laten doen heeft Emmerich zijn nieuwe project 2012 genoemd. Na een gigantische hagedis, aliens met een Apple Macintosh en killer tornadoes mogen we ons bij wijze van extrapolatie ditmaal verwachten aan Tibetaanse monniken met radioactieve laserzwaarden. We kunnen er allemaal eens goed mee lachen, maar Emmerich heeft met deze prent toch maar mooi een half miljard dollars op zak gestoken. Ik denk niet dat hij het saldo aan Greenpeace heeft gedoneerd.

BEELD EN GELUID
Alhoewel de eerste golven releases van Fox een complete ramp zijn wat betreft extra's, heeft men voor deze disk toch een dubbellaags exemplaar gebruikt, waardoor beeld en geluid werkelijk met de beloofde kwaliteit te zien is. De print zelf is bijzonder goed gediend door de HD-aanpak, waardoor de extreme weersomstandigheden nog een tikkeltje gedetailleerder te zien zijn; nu zie je bijvoorbeeld ook de reflectie in de hagelbollen die boven Tokio neervallen. Vooral de grote vlakten wit zijn werkelijk wit, zonder het minste vorm van posterisatie of valse schaduwen. Zelfs op grote afstand worden details zichtbaar, zoals de stappen van Jack en zijn compagnon die een grote afstand door de sneeuw hebben afgelegd. De sneeuw tijdens de stormen is zo fijn dat je bijna niet kan zien wat er nu noise is en wat intentioneel, maar laten we het erop houden dat, gezien de rest van de film zo piekfijn in orde is, ook hier geen probleem is. De manier waarop de CGI aangepakt werd is met zoveel zorg gedaan dat deze film de eerste tientallen jaren niet echt zal dateren qua moderne beeldtechnieken. Eén puntje waar ik niet onderuit kan is dat als neveneffect het op de Blu-ray des te duidelijker te zien is dat de wolven zo fake als de borsten van Carmen Electra zijn. De DTS-HD MA 5.1-track is ook een actiefilm van deze intensiteit waardig. Vergelijk met films als Godzilla, Independence Day en 10,000 B.C.: in al die films met audiogeweld staan die van Emmerich altijd vooraan om goede punten te krijgen. De schakeringen in de verschillende winden van de storm en de andere weertypes, die elk op een andere manier door de surrounds blazen, is met enorm veel precisiewerk gedaan. Het eindresultaat is van referentiekwaliteit, ondanks de iets mindere verhaallijn.

EXTRA'S
En hier is dan waar de topstatus keldert. Van al het materiaal op de 2-disc special edition, eertijds toch hét handelsmerk van goeie Fox-releases, is zo goed als niets meer overgebleven; de rest is denk ik met een tornado weggewaaid. Alle gekheid op een stokje: De audiocommentaatrack van Roland Emmerich en Mark Gordon. is gebleven De beide heren spitten op een amusante manier een heleboel ditjes en datjes op, over het maken van The Day After Tomorrow. De technische commentaartrack van editor David Brenner, co-scriptschrijver Jeffrey Nachmanoff, cinematograaf Ueli Steiger en productiedesigner Barry Chusid is foetsie. Wie deze wil beluisteren, zal de Amerikaanse Blu-ray moeten kopen. In de plaats staat er nu een trivia track over de gevaren van global warning. Net als bij Blu-rays als Speed is er een zoekmotor aanwezig waarmee je filmfragmenten kan opzoeken per trefwoord. Dit is één van de meest nutteloze verspillingen van bandwijdte. De 10 verwijderde scènes (18 min.), mét een play all-functie, die al dan niet kunnen bekeken worden met commentaar van Roland Emmerich en Mark Gordon, zijn wel weerhouden.

Dan volgt er een belachelijk ecologisch spelletje: Cold Zone game; je beantwoordt 50 vragen over de opwarming van de aarde, en als je een vraag fout hebt, stijgt de temperatuur. Als het te warm, wordt... adios! De antwoorden op deze vragen zijn uiteraard te vinden in de trivia track ervoor. Naast 2 trailers voor de film, een handjevol cross-promotionele trailers voor andere films en een lijstje weblinks is het pakket hierbij afgelopen.

Sorry dat ik het moet zeggen, maar het bonusmateriaal op deze release is een load of crap. Als de gewone featurettes zijn moeten wijken voor deze Java-zever, dan was dit beslist niet de beste beslissing aller tijden.

CONCLUSIE
Roland Emmerichs belerende ecologische rampenfirm The Day After Tomorrow is een ideaal stuk propaganda voor meer ecofundamentalistisch geïnspireerde politieke groeperingen, die zelfs de Verschikkelijke Sneeuwman voor hun karretje zouden spannen als ze daar de bevolking mee op stuipen zouden kunnen jagen. De beeld-en geluidskwaliteit zijn meesterlijk, maar het bonusmateriaal is een aanfluiting.