Bent Fauerschon-Hviid (codenaam Flammen) en Jørgen Haagen Schmidt (codenaam Citronen) zijn nazi-jagers in Kopenhagen. De roodharige Bent, goeduitziend en 23 jaar oud, woonde in 1940 een tijdlang in Duitsland om er een opleiding als kok te volgen. Z’n collega’s waren allemaal nazi’s en het enige joodse meisje in het gezelschap – z’n vriendinnetje - werd verraden en naar een concentratiekamp gestuurd. Bent keerde terug naar Denemarken met maar één doel: Duitse nazi’s en hun Deense collaborateurs uitroeien. Z’n maat Jørgen nam omstreeks dezelfde tijd deel aan sabotageacties, hij leverde geweren en dynamiet en kwam bij een verzetsbeweging terecht waar hij Bent leerde kennen. Sinds geruime tijd trekken ze samen op, voeren de opdrachten van hun chef Aksel Winther keurig uit en nemen af en toe op eigen initiatief een nazi te grazen. Een gedetailleerde persoonsbeschrijving van beide mannen circuleert in kringen van de Gestapo in Kopenhagen en op Bents hoofd is een beloning van 10.000 kronen gezet, maar tot nog toe zijn ze uit de handen van de Duitsers gebleven.

 

 

Te laat merken ze dat hun chef Aksel Winther, die beweert z’n orders rechtstreeks van de Britten te krijgen, met een persoonlijke afrekening bezig is: hij laat hun nazikopstuk Gilbert vermoorden die voor het Duitse verzet werkt, z’n handlanger Seibold die voor de Britten spioneert en hun secretaresse Fru Lorentzen die nauwelijks gevaarlijk kan zijn. Als Bent verliefd wordt op de aantrekkelijke blondine Ketty Selmer (Stine Stengade) die als koerier werkt voor Aksel Winther, maar ter bescherming van haar identiteit als dubbelagent in de buurt van Gestapo-commandant Hoffmann circuleert, komt hij in de problemen, want op een keer krijgt hij van Winther de opdracht om haar op te ruimen omdat ze enkele van zijn naaste medewerkers aan de Gestapo zou hebben verraden. Jørgen ondergaat het allemaal weerloos en raakt in een identiteitscrisis. Hij is niet in de wieg gelegd om mensen te doden, maar omdat hij z’n lot aan dat van Bent heeft verbonden, is er geen weg terug. Ze moeten vooruit, doorgaan tot de oorlog op een dag aflopen is of tot ze in de val van Hoffmann lopen. En dan komt Bent tot de vaststelling dat hij de schaduw van de gevreesde Gestapo-commandant niet langer verdraagt: ondanks het expliciete verbod van Winther en de oproep van de leider van het Zweedse verzet in Stockholm om met het moorden te stoppen met het oog op een belangrijke actie tegen de Duitse bezetter, besluit Bent om de nazi om te leggen.

 

Flammen & Citronen is een meesterlijk geconstrueerde productie in het film noir-genre: decor, kostumering, algemene aankleding, de snelle wapens en de gierende antieke bolides, het zit er allemaal in voor een dolle rit van ruim twee uur met niet één overbodig frame. Regisseur Ole Christian Madsen heeft heel goed naar het werk van de door hem bewonderde Louis Malle gekeken, maar ook naar die oude feuilletons van Elliot Ness en niet te vergeten de Godfather-trilogie en hij maakt een film met vaart en keiharde actie. Z’n helden verschuilen zich niet achter struiken en muurtje en ze leggen zich niet in hinderlaag; ze stappen open en bloot op hun slachtoffers toe, op straat of in hun appartement, bij klaarlichte dag en knallen ze zonder geluidsdemper en zonder aarzeling of mededogen neer. Meestal voert Bent de actie uit, tenzij het om vrouwen gaat, want dan aarzelt hij en blokkeert, terwijl arme Jørgen hem nagelbijtend en zweetnat vanachter het stuur gadeslaat of gewoon wacht om er vervolgens als de duivel vandoor te gaan.

 

 

Tegelijk is Flammen & Citronen evenwel een vernuftige psychologische studie van beide verzetsstrijders, want dat het doden van mensen – ondanks de situatie en de omstandigheden – geen evidentie is, daar laat de regisseur geen twijfel over bestaan. Bent en Jørgen, de onafscheidelijke brothers in arms die als één man denken en doen, ze zijn niet immuun voor het resultaat van hun daden. Terwijl Bent allengs driester te werk gaat, beseffende dat hij in een web van misbruik, spionage, contraspionage en verraad is terechtgekomen dat zich langzaam om hem sluit, gaat Jørgen psychisch kapot: het brutale werk, de geheimdoenerij over zijn activiteiten en de onmogelijkheid om bij zijn gezin te leven, ze hebben een fatale invloed op de relatie met zijn vrouw en zijn dochter. De persoonlijke conflicten, de voortdurend spanning en de algehele onzekerheid over wie nog te vertrouwen is en wie niet, ze missen hun uitwerking niet en ze zullen Bent en Jørgen uiteindelijk noodlottig worden, want met een onewayticket op zak kunnen ze niet meer terug: iedereen is een vriend of een vijand.

 

 

 Thure Lindhardt (Angels & Demons, 2009) is de extroverte Flammen, scherpzinnig, bedachtzaam en radicaal in z’n keuzes en uitspraken. Als Bent twijfelt hij niet aan de legitimiteit van zijn acties, want ze zijn voor de goede zaak, voor het vaderland. Hij provoceert zijn chefs, hij weigert zich te schikken naar hun wensen, hij is zelfzeker en arrogant en ondanks zijn zeer opvallende rode haren deinst hij er niet voor terug om zich in de buurt van de nazi’s op te houden. Bent speelt graag met vuur en hij wordt op z’n wensen bediend. Veel introverter is zijn kompaan Jørgen, gespeeld door een beresterke Mads Mikkelsen (The Green Butchers uit 2003, Adam’s Apples uit 2005, After The Wedding uit 2006 en Casino Royale, 2006) een twijfelaar, een man die nog nooit een mens heeft gedood en die psychische problemen krijgt als blijkt dat z’n slachtoffers niet allemaal misdadigers zijn; een nerveuze man met het zweet voortdurend op het gezicht; een bange man, bang om z’n gezin te verliezen en zichzelf voorbij te hollen en tegelijk een vastberaden man, want ook hij doet het voor de goede zaak, voor het vaderland. In tegenstelling tot Bent zal hij zich niet zo maar gewonnen geven, hij zal blijven vechten omdat moorden nog het enige is wat hem rest. Mads Mikkelsen brengt de rol van Jørgen met bijzonder veel inlevingsvermogen en een zeer afgewogen dramatiek waardoor hij de kijker veel beter op de hand krijgt dan zijn tegenspeler Thure Lindhardt die veel meer het type van de echte killer is.

 

Flammen & Citronen heeft de look van een echte film noir: scherpe contrasten, donkere settings en toch haarscherpe details (zweetnatte gezicht van Jørgen met mooi afgelijnde baardstoppels) en de schaduwen die zijn diep en lang, terwijl het beeld soms een beetje te soft oogt in de ruimere opnamen. De kleuren zijn fel (Bens rode en Kelly’s blonde haren, de blauwe bolide) tegen een achtergrond van bruine en grijze tinten om het contrast en de tijdgeest te accentueren. Het zwartniveau is puik en van edge enhancement of flikkeringen is geen sprake. Voor de rest zijn er geen noemenswaardige of opvallende ongerechtigheden te signaleren.
Qua geluid is gekozen voor een sobere stereo-uitvoering en dat is wellicht een beetje jammer, maar toegegeven, Flammen & Citronen is op een paar geweerschoten en af en toe wat piepende autobanden na geen film met grootse effecten. De soundtrack van Karsten Fundal is sober, trekt zelden de aandacht, maar onderstreept op een efficiënte wijze de toon en de sfeer van de film.

 

De Originele Bioscooptrailer en een zestal Andere Trailers uit het Filmfreak-aanbod.

 

 

Flammen & Citronen zijn helden in Denemarken wegens hun stoutmoedig optreden tijdens de nazibezetting in W.O.II. Van de Amerikanen kregen ze na de oorlog postuum de Medal of Freedom en dus wekt het verbazing dat niet eerder een poging is ondernomen om hun heldendaden te verfilmen. Het resultaat is geen blockbuster, geen internationale kaskraker en ook geen avontuurlijke misdaadfilm, maar een gitzwarte vertelling en een intense psychologische studie over twee mannen die ondanks hun moed, hun overtuiging en hun wil om de dingen te veranderen, gebukt gaan onder een enorme stress, want de stijgende lijn van hun succes en erkenning is omgekeerd evenredig aan de toenemende twijfel en de teloorgang van hun eigen leven. Technisch is de dvd zo goed als in orde, van een bonussectie is er jammer genoeg nauwelijks sprake.