FILM
Jimmy Markum, Dave Boyle en Sean Devine zijn als 11-jarigen hockey aan het spelen, wanneer het noodlot hen treft, en één van hen, Dave, door twee pedofielen wordt ontvoerd en in een wagen wordt weggevoerd. Na vier dagen hel kan Dave ontsnappen, en de pedofielen krijgen wat ze verdienen. De gebeurtenis zal hen echter tekenen voor het leven.

Zo'n dertig jaar later zullen de paden van de drie elkaar opnieuw kruisen onder heel dramatische omstandigheden. Jimmy Markum (Sean Penn) is een kleine crimineel die zijn leven probeert te beteren, en houdt een lokale kruidenier open. Net op de dag dat zijn jongste dochter haar eerste communie doet, verdwijnt de oudste, Katie (Emmy Rossum). Haar vriendinnen wisten dat ze van plan was om met een vriendje, Brendan Harris (Thomas Guiry) naar Las Vegas te trekken, maar het is zover niet gekomen. Na een anoniem telefoontje naar het noodnummer wordt haar wagen en even later ook haar lijk teruggevonden. Sean Devine (Kevin Bacon) zit intussen bij de politie, en samen met zijn partner, Whitey Powers (Laurence Fishburne), krijgen ze het onderzoek op hun tafel geschoven. Dave Boyle (Tim Robbins) is getrouwd met Celeste (Marcia Gay Harden), een nichtje van Jimmy's vrouw Annabeth (Laura Linney), en geraakt bij de zaak betrokken omdat hij één van de laatsten was die Katie heeft gezien, al dansend op de tafel in een bar. Dave arriveert echter die nacht met bebloede kleren thuis, en heeft geen deftige uitleg voor zijn late thuiskomst. Al snel stijgt hij in de hitparade van de verdachten, maar of hij nu werkelijk de moordenaar van Katie is, of dat zijn onsamenhangend gezwets iets anders te betekenen heeft, laten we u zelf uitzoeken, want dit is tenslotte een detective. Maar we geven u nog mee dat Jimmy tegen Sean gezworen heeft dat hij voor de moordenaar hoopt dat de politie hem eerder vindt dan hij zelf.

Een detective dus, en eerlijk gezegd niet zo'n heel originele. Gebaseerd op het boek van Dennis Lehane heeft regisseur Clint Eastwood met deze film echter één van de beste van zijn carrière afgeleverd. Het feit dat hij voor de cast een beroep kon doen op de fijnste karakteracteurs van Hollywood, heeft hem natuurlijk geen windeieren gelegd. Ondanks al het Return Of The King-geweld werd de film op de oscaruitreiking van 2004 toch nog tweemaal bekroond, éénmaal voor de beste mannelijke hoofdrol (Sean Penn) en éénmaal voor de beste mannelijke bijrol (Tim Robbins), en het zal een moeilijke keuze geweest zijn, want ook de rest van de cast levert een puike prestatie, wat vooral in het geval van Kevin Bacon in een dergelijke diepgravende rol een verrassing is. Bacon probeert de vriendelijke agent te spelen, in tegenstelling tot zijn partner (Laurence Fishburne) die er maar wat graag eens met de grove borstel wil doorgaan, terwijl Bacon probeert om toch persistent achter de waarheid te komen, maar daarbij zo weinig mogelijk zijn oude vrienden, met wie hij overigens nog nauwelijks contact had, probeert pijn te doen, omdat ze al genoeg hebben geleden, de éne omwille van de moord op zijn dochter en de andere omwille van zijn pijnlijke verleden. Zijn vertolking staat nagenoeg loodrecht op dat van de sadistische, dolgedraaide onzichtbare man in Hollow Man.

De film werd overigens ook genomineerd voor beste actrice in een bijrol (Marcia Gay Harden), beste regisseur (Eastwood), beste film tout court en beste adaptatie van een boek door Brian Helgeland, regisseur van onder meer A Knight's Tale en The Sin Eater, die al eerder met Clint Eastwood samenwerkte voor Blood Work. Maar ook Helgeland had met het originele boek van Lehane al op voorhand een winner in huis, want het boek overstijgt het niveau van de doordeweekse whodunit en komt daarmee ongeveer op het niveau van een Griekse tragedie. De levensloop van de hoofdpersonages wordt bij wijze van spreken van in hun jeugd, vanaf het symbolische moment dat ze hun namen vereeuwigen in een vers gestorte portie cement, vastgelegd, en regelmatig vragen de drie zich af hoe hun leven er zou hebben uitgezien als één van de twee andere jongens was meegenomen door de pedofielen in plaats van Dave. Vooral Jimmy Markum - briljant vertolkt door Sean Penn - worstelt met existentiële pijnen nadat zijn dochter wordt vermoord; immers, hij zou meer dan waarschijnlijk nooit een brave huisvader zijn geworden als hij door de gebeurtenissen even teruggetrokken zou zijn geworden als Dave.

Als lokatie heeft Clint Eastwood voor een buitenwijk van Boston, Massachusetts gekozen, voornamelijk voor het honkvaste karakter van de inwoners te onderstrepen. De drie personages kennen elkaar al sinds hun jeugd, en schijnen zich rond te bewegen in een sociale omgeving waar iedereen iedereen kent. Maar kennen is veel gezegd, want ondanks de familiaire manier waarop de drie met elkaar omgaan, hebben ze geen weet van de lijken die in elkaars kast liggen te rotten. Het is overigens opvallend dat - afgezien van de openingsscène in hun jeugd - er geen enkele scène in de film zit waarin Sean Penn, Tim Robbins en Kevin Bacon alledrie tegelijk on-screen zijn; een dergelijke confrontatie zou zó onthullend zijn geweest, dat er in het scenario handig omheen gewalst wordt en uiteindelijk daardoor de waarheid telkens het daglicht niet ziet. Clint Eastwoods bedoeling was het om een film te maken die een zo natuurlijk mogelijke look had, en volledig verstoken blijft van enige speciale effecten of artificiële decorstukken. De troosteloze aanblik van een voorstad in verval zet het rauwe, donkere karakter van de film nog eens extra in de verf, en de knappe montage zorgt voor de rest.

BEELD EN GELUID
Mystic River is op Blu-ray niet te verkrijgen in de Benelux, maar net als de Blu-ray van Contact makkelijk én goedkoop te vinden in de USA-webshops mét Nederlandse ondertiteling. De trootsteloze sfeer die rond de wijken rond de rivier hangt wordt goed weergegeven in deze erg filmisch uitziende film met goed contrast maar zoals gezegd doffe kleuren die goed aansluiten bij de esthetiek van de film. De foutloze transfer kan nogal wat andere transfers tot voorbeeld dienen, alhoewel de film niet dadelijk bulkt van de actie en eigenlijk zo goed op een standaard definitie-scherm kan bekenen worden als op een hogedefinitie. De transfer heeft echter nog net een streepje voor op authenticiteit van de kleuren en een iets mindere aanwezigheid van ruis; ook de scherpte is beter dan op de standaard-dvd. Merkwaardig is dat voor een oudere titel Mystic River voorzien is van een ongecomprimeerde DTS-HD MA 5.1-track, iets wat bij Warnerreleases niet altijd evident is geweest. Op een paar korte en felle uitbarstingen van geweld na kabbelt de soundtrack rustig voort, moet het meer hebben van de atmosfeer dan van de actie, en als er al iets opgewaardeerd wordt in dit geluidsformaat dan is het de machtige muziekscore van vader en zoon Eastwood, waarvan de sombere klanken het donkere timbre van de film nog versterken. De dialoog is goed verstaanbaar en demonstreert een gevoel voor richting.

EXTRA'S
We bespraken al eerder voor u de 1-diskversie die hier in de Benelux te koop is, en de in Frankrijk te krijgen 2-disk mét Nederlandse ondertitels en een boel extra's meer. Al het materiaal van deze laatste is overgedragen naar deze Blu-rayversie, en stelden tot ons genoegen vast dat deze Amerikaanse release toch ook al het bonusmateriaal in Nederlands ondertitelde versie aanbiedt. De disk is voorzien van een commentaartrack met acteurs Tim Robbins en Kevin Bacon, en vreemd genoeg zonder regisseur Eastwood. Naast de reeds genoemde en ook op de Benelux-versie terug te vinden featurette From Page To Screen (12 min.), niks meer dan hoogst promotionele interviews met de acteurs, regisseur en auteur van het boek, vinden we nog een tweede featurette terug, Beneath The Surface (22 min.), waaruit de in de eerste featurette gebruikte interviewfragmenten komen; alhoewel deze tweede, langere featurette ook wel voornamelijk draait rond interviews met de zes hoofdrolspelers, Clint Eastwood, Brian Helgeland en schrijver Dennis Lehane die elkaar een potje wederzijds lopen te bewieroken, is deze featurette toch wel iets meer diepgravend en licht bepaalde aspecten beter toe, zoals waar Lehane zijn inspiratie heeft gehaald.

The Charlie Rose Show is een Amerikaanse late-night talkshow waarin meer tijd gemaakt wordt voor de gasten dan een oppervlakkig babbeltje, en we vinden als hoofdbrok op deze disc een 111 minuten durende compilatie uit The Charlie Rose Show eruit terug. We krijgen achtereenvolgens interviews met Clint Eastwood (waar een volledig programma voor werd uitgetrokken), Tim Robbins en Kevin Bacon (die elk de helft van een show vullen). Tussen alle interviews van promotioneel geweld door is dit een verademing waar de kwaliteit bijna vanaf straalt. De visie van de regisseur en de twee hoofdacteurs is een mooie en waardevolle aanvulling bij de film. Om af te sluiten krijgen we nog twee mooi meegenomen trailers (4 min.).

CONCLUSIE
Deze Amerikaanse versie van Mystic River is beslist de beste én de finiancieel interessantste op de markt, en d'r is eigenlijk géén reden om deze niet te importeren, tenzij u graag tot met sint juttemis wacht tot deze hier ook eens wordt uitgebracht. Naast de uitmuntende kwaliteit van de film geeft de rijke collectie extra's de doorslag, maar ook op de technische kwaliteiten is niet veel aan te merken, alhoewel het een film is waarbij de inhoud duidelijk primeert op de vormgeving.