FILM
Fotografe Lola (Ashleigh Sumner) heeft een nieuwe relatie met een vriendin, Casey (Jill Bennett). Casey vraagt haar om een dringende trip langs de fotowinkel te maken. Intussen zit ze zelf op café met een andere vrouw te smossen, een cliënte (Cathy DeBuono)  die probeert Casey te versieren. Lola heeft echter een reeks setbacks zoals een dikke vette wielklem op haar wagen.

"Losjes gebaseerd op Lola Rennt", staat er op de cover? Hallo? Zowat álles aan deze film is gekopieerd van de briljante arthouseklassieker Lola Rennt: het concept van hetzelfde verhaal in drie verschillende alternatieve werkelijkheden te tonen, de muziek, de flashforwards met polaroïdfotografieën, de tekenfilmsequentie, de manier van fotografie, zelfs de naam van het hoofdpersonage is schromeloos gepikt. Tussendoor krijgen we enkele interviewsequenties die uit de gaapfilm The Baby Formula zijn gelicht. Maar al wat Lola Rennt zo goed maakte, een briljant scenario, een tempo waar de adrenaline van afgutst en een bijzonder goed in elkaar passend oog voor details, ontbreekt in deze lesbische nepfilm. De levensbelangrijke hoogdringendheid die het origineel meesleepten, ontbreekt compleet en wordt vervangen door de besognes van een handjevol lesbiënnes dat alleen maar kan denken aan het feit wie er wie met wie bedriegt, en de pompende technosoundtrack is vervangen door Amerikaanse FM-rockmuziek die de top-50 nooit zal halen. Dit is geen parodie of remake meer, dit is gewoon zonder enige vorm van gêne teren op de schitterende ideeën van een ander. Voor zo'n schandelijk gebrek aan originaliteit is alleen een vette dikke nul op zijn plaats, bij gebrek aan negatieve scores. Plagiaat in het kwadraat! 

BEELD EN GELUID
Beeld en geluid van deze film zijn oké. D'r is genoeg scherpte en detail aanwezig, alhoewel d'r op de achtergrond wat aliasing optreedt. De kleuren zien er piekfijn uit, vooral in de tekenfilmsequentie. Het geluid is dynamisch genoeg, en de dialogen zijn goed verstaanbaar.