Het gaat niet goed met het cabaret Burlesque op de Hollywood Strip in Los Angeles. Eigenares Tess heeft financiële en artistieke problemen, heeft er af te rekenen met onwillig personeel en met een ex-echtgenoot die er alles aan doet om de zaak aan een projectontwikkelaar te slijten ten einde de helft van de buit binnen te rijven. Maar Tess is kordaat: ze verkoopt niet, ook al zetten de bankdirecteurs haar onder druk en heeft ze dringend heel veel geld nodig om het tij te keren, geld dat er niet is en dat ze naar alle waarschijnlijkheid nooit in handen kan krijgen: de dagen van de Burlesque zijn m.a.w. geteld.
 

 

De jonge Ali stapt de Burlesque binnen op het moment dat eigenares Tess haar publiek vanaf het podium welkom heet in een pikant toilet. Dáár zou ze zelf ook willen staan, want dansen en zingen is haar droom. Minder dan 48 uur geleden stond ze nog als dienster in een muffig cafeetje in Iowa, maar nu ligt de wereld aan haar voeten. Enfin, dat beeldt ze zich in als ze zich in een flits op de hooggeplaatste bühne waant, omringt door dansers en danseressen en alle ogen van het ruime publiek alleen op haar gericht. Ondertussen zal ze tevreden moeten zijn met een baantje als serveerster in de Burlesque, want dat is het beste wat barman Jack momenteel in de aanbieding heeft. In Los Angeles zit niemand op een jonge vrouw uit Iowa te wachten en ook Tess is niet onder de indruk van Ali’s pleidooi. Ze verwijst haar naar een auditie die over een paar weken doorgang vindt. Ondertussen logeert Ali op een goedkope kamer in de binnenstand en na het spoorloos verdwijnen van haar zuurverdiende spaarcenten, ziet ze zich verplicht om bij Jack in te trekken, voor één nachtje en dan voor nog meer nachten, maar wel met afspraken, want Jack heeft een vriendin in New York.
 

 

In Burlesque schrijden Cher en Christina Aguilera over de rode loper voor een idyllische en muzikale productie die vooral liefhebbers van lichtjes gestoorde romantische komedies en weelderige musicals zal interesseren. Heel veel heeft het scenario niet om het lijf, maar wie anderhalf uur  probleemloos vertier zoekt, die kan z’n hartje zeker ophalen bij de belevenissen in en om de Burlesque, want het vele vrouwelijk en mannelijk schoon dat gedurende die tijd over uw beeldscherm wandelt, is zondermeer de inspanning waard. Cher zal uiteraard altijd Cher zijn. Ze is in dit geval gelukkig niet gecast als haar 24-jarige tegenspeelster Ali, maar als de oudere grand dame van een luxecabaret, een rol waarmee ze nog goed wegkomt ook. Christina Aguilera is vooral in het begin van de film sterk als het onschuldige plattelandsmeisje met een breekbare stem. Later wordt haar personage zelfzekerder en verliest het veel van z’n oorspronkelijke charme. Kristen Bell moet het met een eerder klein rolletje als topdanseres Nikki doen in deze film, want de rest van de screentijd gaat naar een quasi perfecte Stanley Tucci die de rol van de homofiele stagemanager Sean voor z’n rekening mag nemen, Eric Dane als de geslepen projectontwikkelaar Marcus die de Burlesque in handen wil krijgen om er een appartementencomplex uit de grond te stampen en last but not least een zeer sexy Cam Gigandet als barman Jack die niet weet te kiezen tussen een vriendin in New York en de prachtige jonge vrouw binnen handbereik.
 

 

Maar Burlesque dankt z’n meerwaarde vooral aan het production design en de muzikale fragmenten, want de dames en heren in deze musical bewegen zich door een prachtig decor en tooien zich overdadig met make-up en veren, waardoor bijv. in het geval van barman Jack de foute indruk ontstaat alsof hij gay zou zijn (wegens overdadige oogschaduw en opvallende eyeliner). De stageacts zitten vol glamour en kitsch en moeten qua inventiviteit en snelheid niet onder doen voor soortgelijke acties in andere films. De muzikale interventies zijn bovendien van zeer hoog niveau. Cher beperkt zich tot twee nummers, de rest neemt Christina Aguilera voor haar rekening en het komt haar talent ten goede dat het hier gaat om een mengeling van soul, country en music hall, waardoor het materiaal ver boven het van haar bekende repertoire uitstijgt. Aguilera is zondermeer uitstekend en ook met het acteerwerk heeft ze duidelijk weinig problemen. De amoureuze perikelen tussen Ali, Jack en Marcus zorgen voor een zekere spanning die tot op het einde volgehouden wordt en het siert de makers dat ze ervoor kiezen om de oplossing van de puzzel zo lang mogelijk uit te stellen en goedkope bed- en andere scènes helemaal te vermijden. Op die manier wordt Burlesque een film die ook door een zeer jong publiek kan worden bekeken en krijgt hij bijna de kwaliteit van een familiefilm.
 

 

De beeldkwaliteit is zo goed als uitstekend, met een stevige voorkeur voor donkere en warme tinten die de sfeer van een dergelijk etablissement helemaal tot hun recht laten komen. Van ongerechtigheden of andere technische defecten is geen sprake. De nadruk in deze productie ligt uiteraard helemaal op de muziek en die schalt op een indrukwekkende manier via alle beschikbare kanalen door de huiskamer, waarbij een stevige subwoofer voor de nodige ondersteuning zorgt.

Als extra is er een Alternatief Begin dat geen extra informatie bevat, een Audiocommentaar van de Regisseur, een korte reeks Bloopers en als pièce de résistance de Lange Versie van de Muzieknummers van Christina Aguilera, wat vooral de fans op prijs zullen stellen.
 

Burlesque van regisseur Steve Antin is een film voor liefhebbers van musicals en romantische komedies, een zeer ruim publiek dat beslist zal genieten van deze titel, want Burlesque bevat alles wat van een komedie een goedverkopende productie kan maken. Dit is geen spek voor uw bek indien u zich tot de zgn. meerwaardezoekers rekent of tot het zeer beperkte kringetje van arthousliefhebbers. Alhoewel, Burlesque is een aanstekelijke film, grappig, ontspannend, zonder kapsones en vooral erg sexy. Dus behoort u misschien toch ook een kleine beetje tot die doelgroep?