SERIE
Hoe het in godsnaam mogelijk is dat er in een boerengat als Bon Temps zoveel bovennatuurlijke wezens wonen, we hebben er het raden naar. Feit is dat er met hen niet altijd even makkelijk samen te leven valt. Op het einde van het tweede seizoen werd vampier Bill Compton (Stephen Moyer) ontvoerd, net op het ogenblik dat hij zijn geliefde Sookie Stackhouse (Anna Paquin) ten huwelijk vroeg. Bill blijkt dankzij het ingrepen van zijn "maakster" Lorena (Mariana Klaveno), in de handen gevallen te zijn van de machtige vampierkoning van Mississippi, Russell Edgington (Denis O'Hare), die het niet zo goed voor heeft met de mensheid, en de broze coëxistentie tussen mens en vampier graag in bloed zou smoren. Zijn eerste zet is om de concurrentie, koningin Sophie-Anne Leclercq van Louisiana (Evan Rachel Wood) te onttronen, door aan te tonen dat zij de spilfiguur is in de verkoop van het hallucinogene vampierbloed V in de nachtclub van Eric Northman Alexander Skarsgård). Russell meent dat hij Bill en Eric voor zijn karretje heeft gespannen, en hij is zelfs bereid om ze de magistraat (Zeljko Ivanek) te laten doden die op het spoor van Erics drughandeltje is gekomen. Russell is echter uit op een veel grotere prijs: [spoiler]Sookie. Die is één van de laatste overlevende elvinnen, en hun bloed stelt vampieren onder meer in staat om zich in het zonlicht te begeven.[/spoiler] Eric werkt zich echter de woede van Russell op de hals door zijn minnaar te vermoorden, en daarom haalt Russell al zijn demonen uit de kast, waaronder een door hem gecommandeerde roedel weerwolven. Sookie krijgt echter de onverwachte steun van de weerwolf Alcide Herveaux (Joe Manganiello), die in het bijzonder pissed is omdat zijn vriendin Debbie (Brit Morgan) zich heeft laten inlijven door de weerwolven. Sookies vriendin Tara (Rutina Wesley) kan nog maar net uit de buurt van een opdringerige vampier, Franklin Mott (James Frain) blijven, een aanhanger van Russell die zijn zinnen op haar heeft gezet en haar tot zijn vampire bride wil maken. Het is allemaal echter niets wat een goede houten staak in het cruciale orgaan, een zilveren ketting of gewoon een straaltje zonneschijn niet kan oplossen.

Maar het wordt nog een stuk ingewikkelder, want naast vampiers en weerwolven lopen er nog aberraties van de natuur rond in Bon Temps. Sam Merlotte (Sam Trammell) bijvoorbeeld. Die gaat op zoek naar en vindt zijn natuurlijke ouders Joe Lee (Cooper Huckabee) en Melinda (J. Smith-Cameron) Mickens, en die hebben tot overmaat van ramp nóg een zoon, Tommy (Marshall Allman). Tommy heeft dezelfde gave als Sam, en is serieus onhandelbaar. Zijn ouders gebruiken hem namelijk als inzet bij illegale hondengevechten. Sam meent dat hij de jongen een thuis kan geven die hij zelf nooit heeft gehad, en hij neemt de jongen onder de vleugels. Het blijkt echter meer te zijn dan Sam de baas kan, want Tommy is niet dadelijk een aanwinst voor Merlotte's Bar. Op het personeel van Merlotte's is nog meer aan te merken: Arlene Fowler (Carrie Preston) is bijvoorbeeld in verwachting, maar haar vriendje Terry Bellefleur (Todd Lowe) is niét de vader. De andere serveerster, Jessica Hamby (Deborah Ann Woll) is stapelverliefd op redneck Hoyt Fortenberry (Jim Parrack), maar Hoyts moeder (Dale Raoul) wil per se dat zoonlief met een menselijk meisje naar huis komt, en als Hoyt het niet doet, dan zal ze zélf wel een bruid voor Hoyt uitzoeken. Enter Summer (Melissa Rauch), een knap kind met hersens zo groot als een bevroren erwt. Hoyt wil haar vriendelijk maar beleefd naar de uitgang begeleiden en zeggen dat hij voor Jessica kiest, maar moeder gaat een klein beetje dwarsliggen. De nichterige en drugdealende maar oh zo sympathieke kok Lafayette Reynolds (Nelsan Ellis) heeft intussen voor de eerste keer in zijn leven iemand ontmoet waarmee hij zijn leven mee zou kunnen delen, en het is uitgerekend Jesus Velasquez (Kevin Alejandro), de verpleger van zijn in de psychiatrie opgesloten moeder (Alfre Woodard). Ze zakken een avond onderuit, nemen flink wat V, maar als Lafayette 's morgens wakker wordt, wordt hij nog steeds geplaagd door hallucinaties. Lafayette vreest dat de ziekte van zijn moeder hem ingehaald heeft en dat hij ook genetisch voorbestemd is om schizofreen te worden.

Maar de mooiste van het stelletje hebben we voor het laatst bewaard: Sookies broer Jason Stackhouse (Ryan Kwanten) is in dit seizoen nog een grotere etter dan hij in de vorige twee seizoenen samen was. De heer Stackhouse heeft het namelijk in zijn bol gestoken dat hij hulpsheriff wil worden, ondanks het feit dat hij daar niet de minste kwalificaties voor heeft, en laten we zeggen eerder thuishoort aan de andere kant van de tralies. Hij weet de zwakke nieuwe sheriff, lamme goedzak Andy Bellefleur (Chris Bauer) voldoende te manipuleren opdat hij toch tenminste in zijn nieuwe functie de vloer van het kantoor officieel mag vegen, maar uiteraard is Jason nog niet binnen of hij begint zich te moeien met een lopend onderzoek, waarbij zijn gevoelens centraal staan voor een zekere Crystal Norris (Lindsay Pulsipher), de dochter van een familie verpauperde drugdealers waar inteelt schering en inslag is en iedereen wel een bloedband met iedereen heeft. Uiteraard kan het niet anders uitgelegd worden dan dat Jason een onderzoek met maanden meticuleuze voorbereiding compleet naar de knoppen helpt. En het ergst van al: hij schijnt er nog mee weg te komen ook.

De unieke combinatie van soap en horror, True Blood, nog steeds losjes gebaseerd op Charlaine Harris' boekenreeks, blijft na drie seizoenen nog steeds een fantastisch modern sprookje in een magisch-realistische sfeer dat erg aansluit bij het werk van Lynch, maar dan toegankelijker en speelser. Zij het dat er in deze reeks zonder overdrijven hectoliters bloed in het rond vliegen, en er door de hoofdrolspelers meer van alliantie wordt gewisseld dan van onderbroek. Toch is in deze reeks duidelijker dan in de vorige twee reeksen, waarin telkens gezocht werd naar een seriemoordenaar waarvan we de identiteit pas in de laatste afleveringen te zien kregen, een slechterik naar voor geschoven in de vorm van de fantastisch acterende Denis O'Hare. Zijn Russell Edgington heeft met zijn drieduizend jaar op de kilometerteller het laatste beetje affiniteit met de mensheid verloren, en slaagt erin om het broze politieke evenwicht brutaal te verstoren tussen de fundamentalistische christenen en de voorvechters van Vampierrechten, die bijna tot een akkoord zijn gekomen over het toekennen van een basispakket burgerrechten aan de ondoden. De personages worden rond Edgington min of meer gepolariseerd: al wie niet voor hem is, is tegen hem, en al wie wel voor hem is, is waarschijnlijk net als hijzelf een gevaarlijke psychopaat. Daartegenover staat de goedaardige Sookie, die meer en meer ongewild een speelbal aan het worden is tussen de rivaliserende vampierfracties, en op de koop toe ook nog eens moet afrekenen met weerwolven, een paar Wiccans en nog een handjevol fundamentalisten die een traditie te onderhouden hebben om personages die niet helemaal in hun kraampje passen aan een kruis te nagelen. Alan Ball heeft de boeken van Harris grondig onder handen genomen, grondiger dan bijvoorbeeld showrunners David Benioff en D.B. Weiss deden voor George R.R. Martins Game Of Thrones. Onder supervisie van Alan Ball wordt het geheel gortiger, meer politiek geladen en krijgen de personages veel genuanceerdere karakters. Er wordt nogal eens wat met losse verhaallijnen omgesprongen, en toegegeven, ditmaal duurt het wat lang, maar toch weet Ball op het einde van de reeks alle draden weer op te pikken en komt temidden van al de chaos toch uiteindelijk dáár precies uit waar hij zijn publiek wil. Ball is zeker één van de meest invloedrijkste scenaristen van het moment.

Verschillende acteurs krijgen de kans om in dit rijkgeschakeerde drama hun ding te doen. Anna Paquin en Stephen Moyer brengen voornamelijk de seksscènes tot een erg realistisch gehalte; het koppel acteurs is ook in het echte leven getrouwd. Er wordt niet op een tiet minder of meer gekeken, en mevrouw Paquin gaat in elke reeks wel een paar keer volledig uit de kleren, of bedient zich van outfits die op welbepaalde plaatsen ettelijke maten te klein zijn. Geestelijk gestoord zijn is ook een goeie credential om in True Blood gecast te kunnen worden: James Frain is een alles om zichzelf vernietigende storm die zichzelf niet onder controle heeft, Mariana Klaveno brengt een bijna dierlijke bloedlust naar het scherm wanneer ze merkt dat ze haar creatie Bill voor eeuwig kwijt schijnt te zijn, Deborah Ann Woll geeft een creepy vertolking als een jonggeboren vampier die zich nog maar net schijnt te realiseren over wat voor bovenaardse krachten ze beschikt, en Ryan Kwanten hoort zowat in elke psychiatrische instelling thuis die men zich maar kan bedenken. De top of the bill is echter Denis O'Hare, die zonder scrupules een televisiestudio binnenvalt en de nieuwslezer van dienst met één knip van de vinger doodt om vervolgens zijn angstaanjagende prospecties te delen met de rest van de wereld. Waar er op alle personages uit True Blood wel iets aan te merken valt, is Russell compleet onhandelbaar, levensgevaarlijk, en moet er actie tegen hem ondernomen worden of er breekt een burgeroorlog uit.

De toename van het aantal bovennatuurlijke wezens maakt de zaak er zeker niet te ingewikkeld op: geleidelijkaan krijgen we weerwolven, elfjes, een weer-panter, zwarte kunstbedrijvers uit Argentinië en een echte Wicca. We missen nog net een spaghettimonster. Maar de interne wetten over hoe de onderlinge hiërarchie tussen deze wezens historisch gegroeid is, is redelijk consistent uitgedacht en er worden maar raar of zelden fouten tegen gemaakt. Af en toe dreigt het kluwen van subplots en afleidingen iets te ingewikkeld te worden, maar de makers hanteren dan af en toe de schaar om een overlijden een definitief karakter mee te geven. Want in Bon Temps is dood zijn een toestand met verschillende gradaties...

BEELD EN GELUID
De HBO-releases van Warner worden altijd met de nodige zorg gepresenteerd, en dat is bij True Blood niet anders, alhoewel er om artistieke redenen wel eens wordt gewerkt met extreem veel ruis in het beeld. Dit zien we onder meer terug in alle scènes waarin Eric Northman in een flashback tijdens de veroveringsperiode van de Vikings of tijdens zijn carrière bij de SS wordt getoond. De detaillering blijft altijd goed, ook in de veel voorkomende donkere scènes - vampiers gedijen nu éénmaal niet goed bij zonlicht. Vooral de scènes die zich in de natuur afspelen, zoals de frequente jachtpartijen van de weerwolven, zien er uit als een plaatje. Er zijn ook geen problemen aanwezig bij de versnelde scènes, waarmee de makers de agiliteit van de vampiers willen uitbeelden. Af en toe worden er wat stroboscoop-achtige effecten ingebouwd, zoals in een scène waarin Lafayette en zijn vriend een slechte drugstrip beleven, en ook daar is er in verhouding tot de drukte van het camerawerk weinig op aan te merken. Het geheel wordt ook nog eens ondersteund door een DTS-HD MA 5.1-track die veel soortgelijke televisiereeksen het nakijken geeft: veel actie, leuke schrikmomenten, atmosfeer waarvan de nekharen overeind komen en een sterke subwoofer.

EXTRA'S
Zes van de afleveringen zijn voorzien van een audiocommentaartrack, waarin telkens een acteur en een crewlid aan elkaar gekoppeld worden. De tracks blijven gevarieerd omdat geen van de deelnemers tweemaal aan het woord komt, waardoor acteurs als Anna Paquin en Stephen Moyer ook al eens afgewisseld worden met minder bekende namen op de affiche, zoals Joe Manganiello en Kristin Bauer Van Straten. Alle afleveringen bevatten een Enhanced Viewing Picture-in-picturetrack met randinformatie, bonusscènes, interviews en dergelijke meer, die geen van alle echt diepgravend zijn, maar toch samen een mooie kers op de taart vormen. Voor wie na een paar afleveringen de draad kwijt is, is er bij elke aflevering een handige recap voorzien, alsook een preview van elke aflevering. Ook bevat elke aflevering een zogenaamde Post Mortem (samen 23:00), meestal iets als een televisiereportage, nieuwsflash of een stukje documentaire dat uit het universum van True Blood gegrepen zou kunnen zijn, zij het een achtergrondreportage over de hellehonden van Hitler, een interview met vampierrechtenactiviste Flannigan of een bekeringsclip van eerwaarde Newlin. Alle stukjes interview uit de Enhanced Viewing Experience zijn ook apart te bekijken in het lijvige Character Perspectives (2:33:02). In Anatomy Of A Scene (10:32) wordt een cruciale scène met een aanval van de weerwolven uit de tweede aflevering ontbeend. Disk 5 bevat nog een lijvig dossier True Blood Lines waarin de elkaar over de voeten vallende specimen met bovennatuurlijke krachten nog eens netjes worden opgelijst. Als ultieme bijdrage wordt ook rapper Snoop Dogg nog eens uit zijn vergeetput gehaald, die een videoclip over Sookie (2:58) mag komen debiteren. Of Sookie daar blij mee mag zijn, laten we in het midden. De enige klacht is dat de menuschermen veel tijd nodig hebben om ingeladen te worden.

CONCLUSIE
De aanvang van dit derde seizoen is misschien een beetje aarzelend en het romantisch gestuntel tussen Sookie en Bill komt wat als een anticlimax na het verdrijven van de maenade uit het tweede seizoen, maar de trouwe kijkers worden beloond voor hun inspanning met enkele nieuwe plotlijnen die aan het gehemelte blijven plakken. Vooral gepatenteerde mafkees Denis O'Hare weet in dit seizoen indruk te maken. Met de technische kwaliteiten van deze boxset is het overigens opperbest gesteld, dank u.