Mocht je denken dat het verhaal iets of wat van de pot gerukt is, dan zal het je geenszins verbazen dat deze rommelige film op een populair videospel is gebaseerd. Eind 1944 denkt iedereen dat de oorlog definitief voorbij is. Hitler weigert echter om zich bij de nederlaag neer te leggen. De dictator wil de Antwerpse haven terugwinnen en daarom zet hij het bloederige Ardennenoffensief in. Tijdens een veldslag komt een Amerikaanse compagnie achter de vijandelijke linies terecht. Die soldaten zijn er getuige van hoe Duitsers in de Elsenhorn-linie een atoombom uittesten. Dat wapen is ontworpen door een Duitse wetenschapper Dr. Grünewald (Jürgen Prochnow). Gelukkig voor de mensheid is de bom nog niet gebruiksklaar. De dokter (die trouwens aan de kant van de geallieerden staat) wordt onder dwang naar Frankfurt getransporteerd. Toevallig (alles in dit verhaal gebeurt nu eenmaal toevallig!) komen de soldaten een gewonde OSS-soldaat tegen die hun de opdracht geeft om zowel de atoombomplannen als de wetenschapper uit Frankfurt weg te halen. Het gevecht kan beginnen!
 

 

Sinds de pioniersjaren van de cinema was de kijker tevreden met beelden van soldaatjes die elkaar doodschieten, denk maar aan The Birth Of A Nation van D.W. Griffith. Tevens zijn er de talloze B-films die vandaag de dag nog altijd het bekijken waard zijn. Alleen hebben deze films een sterk (of op zijn minst spannend) verhaal en heeft de kijker enige voeling met de personages. En tja, dat zijn meteen ook de grootste gebreken van Company Of Heroes. Na enkele minuten ontaardt deze oorlogsfilm in een ordinaire knokfilm. Het is dan ook geen wonder dat men de irriterende Vinnie Jones één van de hoofdrollen gaf! Het scenario is ronduit debiel, totaal ongeloofwaardig en geen seconde interessant. Don Michael Paul gunt de kijker geen enkele kans om de personages wat beter te leren kennen waardoor het hem geen moer kan schelen wie wordt neergeknald. Alhoewel we best begrijpen dat niet iedere regisseur over een gigantisch Spielberg-budget beschikt, zien de special effects er potsierlijk uit. De luchtaanvallen op Stuttgart lijken wel uit een belabberde animatiefilm te komen. Niets lijkt echt in dit vehikel,  zelfs het geratel van de geweren klinkt lachwekkend nep. Voor de dialogen moet je Company Of Heroes ook al niet in huis halen, Don Michael Paul vond het immers nodig om de vervelende en nietszeggende dialogen te voorzien van heel wat mismakend gepreek. Er is dan ook maar één woord om deze film te omschrijven: rommel.
 

 

BEELD EN GELUID
Alsof het afgrijselijke scenario en de debiele vertolkingen nog niet genoeg zijn, worden we ook nog eens opgescheept met een lelijk beeld. Company Of Heroes komt wel uit de Sony-stal, maar ziet eruit als een goedkope, gedateerde televisiefilm. Afgrijselijke kleuren, bijna altijd een wazige achtergrond en vaak heb je de indruk dat de actiescènes net iets te snel zijn gefilmd. Of is dat nu net  de bedoeling van de regisseur, kwestie van dit gedrocht de energie van een videospel te geven? Het geluid is eveneens zwak. Alles lijkt zich op één niveau te bevinden en van een film die het vooral van explosies moet hebben, verwacht je toch op zijn minst dat ze uit de speakers knallen. Alles blijft echter doods.

 

EXTRA’S
Wie behoefte heeft aan enkele overbodige extra’s komt op deze dvd-release eveneens aan zijn trekken. Er is een weggelaten scène die amper twee minuten duurt en voorts zijn er drie documentaires die je niks toevoegen. Don Michael Paul vindt zichzelf de ideale regisseur om een oorlogsfilm te draaien, want zijn opa is bij de slag van Iwo Jima gesneuveld. Erger nog, de man noemt zich zonder blozen een specialist. Volgens de cast is het grote talent van Don Michael Paul de manier waarop hij “Actie!” roept. Neen, beste lezer, we hadden je gewaarschuwd dat het om nietszeggende rommel gaat! Voorts vernemen we dat De Slag om de  Ardennen in Bulgarije werd opgenomen. In de tweede documentaire In The Trenches leren we dat de keuze van Oost-Europa een godsgeschenk is, want dat is het ideale oord om wapens uit de Tweede Wereldoorlog te vinden. Don Michael Paul verwondert zich ook over het feit dat er heel wat geschiedkundig opzoekwerk bij een oorlogsfilm komt kijken. Fabricating World War II is het laatste niemendalletje dat je op deze overbodige release vindt. Je ziet bijv. dat het luchtafweergeschut gewoon van hout is gemaakt en dat de Tiger-tank (de meest gevreesde tank van het Duitse leger) gewoonweg een replica is. 
 

 

CONCLUSIE
Company Of Heroes is een ordinaire (om niet te zeggen barslechte) oorlogsfilm die op een videospel is gebaseerd en dat merk je vanaf de eerste minuut!  Alles ziet er (goedkoop) flashy uit. Blijkbaar is een verhaal niet nodig zolang de wapens knetteren en de vuisten van Vinnie Jones maar worden gebruikt.