Hoe brei je als scenarist een voor de fans acceptabel en bevredigend einde aan een serie over een seriemoordenaar die zich strikt aan een opgelegde code houdt? Moet die het levend ervan af brengen en een normale participant van de samenleving worden of laat je hem beter tijdens de ultieme confrontatie met een gelijkgestemde ten onder gaan? En leidt dat per definitie niet tot de moeilijke keuze tussen een niet helemaal geloofwaardige afwikkeling en een ontgoochelend slot? Dus hebben de makers van Dexter - The Final Season voor een tussenoplossing gekozen die niemand helemaal zal plezieren of bevallen en waardoor de verhoopte climax uitblijft. Maar de makers stonden beslist ook voor een ethische keuze: kan je een goedbedoelende seriemoordenaar uiteindelijk toch vrijpleiten of mag hij z’n straf niet ontlopen omdat niemand het recht in eigen hand mag nemen? In de voorbije 7 seizoenen was het bon ton om de moorden van Dexter Morgan te accepteren als correcties op een falende rechtspraak of als een rem op de schijnbaar ongebreidelde inventiviteit van recidiverende criminelen om onder de geldende wetten uit te komen. Dat niet iedereen er zo over dacht bewees Dexters zusje Deb toen ze hem betrapte bij de zoveelste moordpartij: ze was compleet van de kaart en raakte in een diepe mentale crisis toen ze besefte dat ze haar eigen broer niet tot de elektrische stoel kon veroordelen. Het betekende het einde van haar carrière bij de Miami Metropolitan Police, maar ook van haar onbeperkt vertrouwen in de man die ze als broer had geaccepteerd en op wie ze uiteindelijk verliefd werd in seizoen 7.
In Seizoen 8 staan de scenaristen voor de moeilijke opdracht om 12 spannende afleveringen te verzinnen en tegelijk een oplossing te bedenken voor de toekomst van hun hoofdpersonage. Er gewoon mee ophouden is geen oplossing meer voor Dexter Morgan, want steeds meer mensen komen in de buurt van z’n grote geheim en ontmaskering loert dus om elke hoek. Wat zusje Deb betreft is hij niet helemaal zeker omdat ze psychologisch helemaal in de war is, maar de situatie wordt pas helemaal onoverzichtelijk als tegelijk twee vrouwen ten tonele verschijnen die op de hoogte zijn van z’n aparte activiteiten, nl. ene Dr. Evelyn Vogel die zich spontaan aanbiedt bij de Metropolitan Police om de zoektocht naar de zgn. hersenchirurg te begeleiden, en anderzijds Hannah McKay, de goeduitziende blondine die Dexter in Seizoen 7 vrijuit liet gaan omdat hij in haar een gelijkgestemde herkende, maar die hem én Deb een tijdlang naar het leven stond. Dr. Vogel blijkt de bedenker van de code te zijn, want het was z’n vader die haar destijds raadpleegde toen de eerste symptomen bij Dexter aan het licht traden. Nu wordt ze zelf bedreigd, naar ze meent door een voormalige patiënt, die potjes met hersenweefsel op de stoep van haar huis achterlaat en dus vraagt ze Dexter om de man op te ruimen. Dat er een verband is met de hersenchirurg ligt voor de hand, maar het wordt gauw duidelijk dat Dr. Vogel betrokken partij is, al schijnt ze niet te beseffen uit welke richting het gevaar komt. En ook Hannah McKay, die zich inmiddels een nieuwe identiteit heeft aangemeten en getrouwd is met een steenrijke zakenman, doet een beroep op Dexter. Haar echtgenoot is vreselijk jaloers en bij momenten gewelddadig en ze wil van hem af. Een beetje vreemd dat ze Dexter benadert, want op grond van haar activiteiten in het vorige seizoen weten we dat ze perfect in staat is om die klus zelf te klaren.
Dexter heeft m.a.w. de handen weer vol, want de hersenchirurg blijkt een psychopaat te zijn die het niet alleen op het leven van Dr. Vogel heeft gemunt, maar ook op dat van Dexter zelf, want er is sprake van een ingewikkeld kluwen van verwantschap en jaloezie met Dr. Vogel als steen des aanstoots. Ondertussen bereidt Dexter z’n definitieve uittocht uit Miami voor en Hannah McKay, die de grond onder haar voeten heet voelt worden – Debs baas van het privédetectivekantoor krijgt lucht van haar aanwezigheid in Miami en hij wil de uitgeloofde beloning van 250.000 dollar die op haar hoofd is gezet binnenrijven – stelt hem voor om naar Argentinië uit te wijken en er een nieuw leven te beginnen, samen met Dexters zoontje Harrison. Voor onze seriemoordenaar – die nog altijd verliefd is op McKay – is het een gedroomde uitkomst, maar omdat Dr. Vogel niet veilig is zolang de hersenchirurg niet is uitgeschakeld, loopt het plan vertraging op. Maar dan maakt Dexter een onvergeeflijke fout: hij vermoordt de hersenchirurg niet, maar laat hem aan Deb over opdat de psychopaat via legale weg zou worden berecht en bestraft…
Voor seizoen 8 is de toevoeging van Charlotte Rampling aan de cast een godsgeschenk, want de Engelse is niet alleen een gedreven tegenspeelster voor Michael C. Hall, ze is bovendien een ijzersterke actrice die elke scène domineert waarin ze optreedt. Het feit dat psychologe Dr. Vogel geen probleem heeft met het monster dat ze gecreëerd heeft, nl. Dexter Morgan, maar eerder trots is op de manier waarop ze z’n persoonlijkheid gestalte heeft gegeven, het situeert haar op hetzelfde niveau als Dr. Victor Frankenstein, de maker van het gelijknamige monster uit de roman (1818) van de Engelse schrijfster Mary Shelley. Rampling speelt de rol met een overtuiging en een koppigheid die indruk maken, maar ze overtuigt vooral met het verfijnde maniërisme dat ze in het personage Dr. Vogel legt en het totale gebrek aan culpabiliteit waarmee die te werk gaat. Yvonne Strahovski kruipt opnieuw in de huid van Hannah McKay, maar die is in dit seizoen veel van haar zelfzekerheid kwijt en ze lijkt er alleen maar bijgehaald om in de loop van het seizoen een mogelijk ontsnappingsroute voor Dexter Morgan te suggereren. Dat het zo ver niet komt heeft alles te maken met de hersenchirurg die gezworen heeft om Dexter ev. tot het einde van de wereld te achtervolgen, maar ook met het weinig benijdenswaardige lot dat de makers op het einde van dit finale seizoen voor zijn zusje Deb in petto hebben. Jennifer Carpenter is na Michael C. Hall afgetekend het belangrijkste personage in de serie, ook al waren er in de loop van acht seizoenen interessante tussenkomsten van David Zayas (Sgt. Angel Batista), James Remar (Dexters vader Harry), Desmond Harrington (detective Joey Quinn), C.S. Lee (Dexters college Vince Masuka) en niet te vergeten Lauren Vélez als Ltd. Maria LaGuerta en Erik King als Sgt. James Doakes. Wat Debra Dexter in acht seizoenen heeft meegemaakt zou niemand z’n eigen zus toewensen, maar Jennifer Carpenter heeft het allemaal op een overtuigende en emotioneel indringende manier tot een goed einde gebracht.
Een laatste seizoen is altijd een beetje een compromis als het de bedoeling is om alle losse eindjes aan elkaar te knopen met het oog op een afrondend slot. De eerste helft van dit seizoen komt evenwel nog goed weg met de verhaallijn omtrent Dr. Vogel en de hersenchirurg, want de afleveringen zijn stuk voor stuk sterk en in lijn met wat in vorige series te zien was. Als het allemaal een beetje minder verrassend is, dan komt dat omdat ondertussen alle dimensies van het personage Dexter Morgan verkend en uitgewerkt zijn. In de tweede helft wordt alles in gereedheid gebracht voor de definitieve afwikkeling en dat betekent dat er voor de toekomst van Dexter Morgan keuzes worden gemaakt, maar ook over die van de andere hoofdpersonages, met name Debra Morgan, Hannah McKay en Dexters zoontje Harrison. Soms lijkt een verhaallijn een beetje geforceerd, maar dat is in dit geval wellicht niet te vermijden. Een happy end zat er in, maar die mogelijkheid hebben de makers bewust vermeden, misschien toch een beetje om uw schranderheid geen geweld aan toe doen?
