:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> DAWN OF THE PLANET OF THE APES
DAWN OF THE PLANET OF THE APES (BLU-RAY)
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2015-02-17
FILM
Enkele jaren na de gebeurtenissen Rise Of The Planet Of The Apes is de mensenbevolking door een mislukt experiment met een medicijn tegen Alzheimer, dat genoegzaam bekend is geworden als de Simian Flu, met een factor 500 gereduceerd. De schaarse overledenen proberen in de ruïnes van San Francisco een nieuw leven op te bouwen, maar onder meer een reeks kernongelukken heeft voor de totale anarchie gezorgd. De apen onder leiding van Caesar (Andy Serkis), die door hetzelfde virus intelligent zijn geworden en zelfs een rudimentair spraakvermogen hebben gekregen, houden zich schuil in de bossen en proberen zich zo weinig mogelijk te bemoeien met de zaken van de mensen. Als een kleine expeditie op de kolonie apen stoot en de mentaal niet helemaal evenwichtige Carver (Kirk Acevedo) een aap doodschiet, kan Caesar zijn troepen amper in toom houden. Een leger van apen komt naar de poorten van San Francisco en maakt de leider van de mensen, Dreyfus (Gary Oldman) duidelijk dat ze geen oorlog willen maar dat voortaan elke inbreuk op hun territoriale soevereniteit zal beantwoord worden met de gepaste maatregelen. De mensen zijn sterk in de minderheid maar beschikken wel nog over enorme hoeveelheden wapens. Spijtig genoeg bevindt er zich een felbegeerde stuwdam, die broodnodig is voor het overleven van de bevolking van San Francisco, in het apengebied. Dreyfus beveelt dat zijn manschappen zo veel mogelijk gebruiksklare wapens moeten bergen; de ietwat filantropischer ingestelde Malcolm (Jason Clarke) wil echter proberen met Caesar te onderhandelen en hij krijgt van Dreyfus de toelating om met een kleine delegatie de apen op andere gedachten te doen brengen. Evenwel heeft hij hiervoor maar drie dagen de tijd. Alhoewel Malcolm en Caesar eerst nogal wantrouwig tegenover elkaar staan bejegenen ze elkaar op de duur met het nodige respect. Niet iedereen heeft echter even goede bedoelingen; Carver verbreekt de condities waarop Caesar de menselijke aanwezigheid in zijn dorp heeft geduld door een wapen mee te brengen, en één van de naaste vertrouwelingen van Caesar, Koba (Toby Kebbell), beschouwt dit als een daad van agressie. Zich voordoende als een debiele aap heeft Koba bovendien de wapenvoorraad van de mensen gevonden en meent dat de aanval de beste verdediging is. Als hij Caesar neerschiet en de schuld vervolgens in de schoenen van de mensen schuift zetten de apen de totale aanval op San Francisco in. Caesar heeft zijn schotwonde echter overleefd en is op Malcolm aangewezen om de strijd aan te gaan met Koba. Caesar verliest echter hierdoor een deel van zijn onschuld, want zijn lijfmotto, Ape do not kill ape, kan hij niet langer waarmaken...

 


Met Rise Of The Planet Of The Apes wist regisseur Rupert Wyatt de Planet Of The Apes-franchise, die - excuseer voor deze ongelofelijk slechte woordspeling - al een tijdje op apegapen lag, nieuw leven in te blazen met wat het eerste deel van een prequel trilogy zou moeten worden. Regisseur Matt Reeves, de man van het in mijn ogen toch maar matig geslaagde Cloverfield, weet in dit tweede deel echter de basis van Wyatt nog wat aan te scherpen. Apen die op de rug van een paard met twee kalashnikovs de mensen onder vuur nemen zou je eerder verwachten in B-films van het niveau van Iron Sky of aanverwanten, maar eens je je de wetten van het Apes-universum eigen maakt is dit tweede deel een donkere fabel over hoe een paar individuën van kwade wil aan beide zijden van het conflict genoeg kunnen zijn om de vlam in de pan te laten slaan, die nergens echt ongeloofwaardig wordt maar heel veel zegt over de menselijke natuur en hoe die van de apen daar eigenlijk niet zo zeer veel van verschilt. De grote troef van de film is echter de manier waarop motion capture het mogelijk heeft gemaakt om de apen realistischer weer te geven dan eender welke make-upset zou kunnen renderen, en voornamelijk de inbreng van dé expert in het genre, Andy Serkis, die daarnaast ook nog eens een nooitgeziene diepgang kan meegeven aan Caesars personage - overigens zowat het enige castlid die na Rise Of The Planet Of The Apes terugkeert, uiteraard omdat de andere personages het einde van de vorige film niet overleefd hebben. De reden waarom de Academy geen award uitreikt voor beste motion capture is dat het waarschijnlijk een saaie bedoening zou worden als Andy Serkis élk jaar de prijs mee naar huis mag nemen. De film is één grote karakterstudie van Caesar, die zijn loyaliteit aan de apen moet zien te balanceren met een savoir-vivre met de mensen, daarnaast ook nog eens zijn familie moet beschermen én op de koop toe zijn onschuld definitief verliest. De voornaamste drijfveren van de personages zijn redelijk simpel: mens of aap, allen hebben ze in het gaande conflict littekens opgelopen of geliefden verloren en weten niet goed of ze moeten toegeven aan wraak of hun persoonlijke gevoelens moeten overstijgen ten behoeve van de vrede.

 


In tegenstelling tot de leuke reboot van Tim Burton uit 2001 zijn Rise en Dawn veel ernstigere films die vooral de kaart van het drama trekken dat de apocalyps is voorafgegaan, daarmee gedeeltelijk overlappend met Conquest Of The Planet Of The Apes uit 1972, volgens mij tegelijkertijd het interessantste deel uit de originele vijfling maar ook tegelijkertijd het slechtste omwille van de wel érg summier bemeten middelen. Het is natuurlijk niet helemaal eerlijk om de film te vergelijken met het origineel uit 1968 waarin de productiekosten een schijntje waren van het computerspektakel van 2014, en nog veel minder met de vier jarenzeventigsequels waarin de apenpakken van ongeveer hetzelfde niveau waren als hetgeen we jaarlijks op Aalst Carnaval zien. Inhoudelijk is deze 2014-versie volgens mij toch veel diepgaander en alhoewel het verhaal al lang geen uitstaans meer heeft met het werk van Pierre Boulle straalt het respect voor Boulles morbide Darwinistische toekomstvisie er langs alle kanten af. En als ik de recette van de opeenvolgende Apes-films mag geloven denkt een niet verwaarloosbaar deel van het cinemapubliek er precies zo over - Rise wist de critici die hadden afgehaakt na Tim Burtons film opnieuw over de streep te trekken en deze Dawn speelt in op de hoge verwachtingen die de kijkers na Wyatts film hadden, verwachtingen die moeiteloos worden ingelost. Ongetwijfeld is het feit dat de film naadloos strak geregisseerde action pieces afwisselt met intiemere overpeinzingen hier voor een deel schatplichtig aan.

 



Dawn Of The Planet Of The Apes is misschien nog nét iets te moralistisch om een maximale score voor inhoud te krijgen; de film is op het einde een iets té duidelijk opstapje naar het sluitstuk van de prequeltrilogie waarin de strijd tussen mens en aap definitief zal beslecht worden, en als u de originele film ook maar enigszins kent dan weet u al dat dit conflict niet in het voordeel van de mens zal beslecht worden. Echter, na het bekijken van deze film zijn de verwachtingen voor het sluitstuk hoog. Enórm hoog.

 


BEELD EN GELUID
Gek genoeg heeft Dawn niet hetzelfde beeldformaat als Rise. In plaats van 2.35:1 krijgen we ditmaal een film in 1.85:1, die volgens mij iéts beter de grote set pieces weergeeft zoals de vervallen toren waarin op het einde van de film Caesar en Koba de finale confrontatie aangaan. De manier waarop de computereffecten worden weergegeven is verbluffend en de transfer is sterk genoeg om de suspension of disbelief compleet te maken. Het realisme waarmee de apen weergegeven worden hebt u zelden in andere films gezien, en in de manier waarop Caesar gedetailleerde gelaatstrekken vertoont mag duidelijk blijken dat sinds zijn mo-cap vertolking van Gollum in Lord Of The Rings nog geen vijftien jaar van technologische vooruitgang een eeuwigheid zijn gebleken. Dawn is een donkere film; wellicht hebben de diverse kernrampen het klimaat compleet om zeep geholpen want de zon is de grote afwezige in de hemel boven San Francisco. Het detailleringsniveau blijft ongemeen scherp en er zijn nergens artefacts van betekenis te zien. Dé publiekstrekker is echter de DTS-HD MA 7.1-track die dialogen, geluidseffecten zoals de neerslaande regen of de ijle muziek uit een cassettespeler zodra de elektriciteit is hersteld én de prachtige score van Michael Giacchino met elkaar verzoent. Perfecter dan dit wordt het niet.
 
 

 
EXTRA'S
De selectie aan extra's is mooi en inhoudelijk goed gestaafd. Matt Reeves levert een audiocommentaartrack die af en toe wat technisch wordt - met name over motion capture - maar waaruit mag blijken dat de regisseur zijn huiswerk uitstekend gemaakt heeft en doordrongen is van het Apesverse van Boulle. De disk bevat 3 verwijderde scènes (4:34) met optioneel commentaar van Reeves, gevolgd door acht documentaires, die wellicht beter in één omvattend geheel waren gegoten maar inhoudelijk alleszins weten te overtuigen. Journey to Dawn (8:47) gaat over de heropstart van de franchise die succesvoller blijkt te zijn dan de producenten in hun stoutste dromen hadden kunnen vermoeden. We krijgen onder meer enkele interessante bijdragen van Andy Serkis en co. Serkis mag in Andy Serkis: Rediscovering Caesar (9:02) nog eens tonen waarom hij, en hij alleen, de ongekroonde koning van de mo-cap is. Humans and Apes: The Cast of Dawn (17:47) is een iets te promotioneel getint elektronisch perspakket waarin de diverse personages worden belicht - op Serkis na zijn het uiteraard allemaal nieuwe gezichten, en The World of Dawn (14:31) toont ons de wereld van de apen, zowel op gebied van locaties als van computergegenereerde beelden. The Ape Community (10:26) is wellicht het interessantste stukje, waarin de maatschappelijke structuur van de apen wordt belicht, en waaruit mag blijken dat hier lang en goed is over nagedacht. Move Like an Ape: An Artist's Medium (15:25) gaat nog wat dieper in op de technische aspecten van de creatie van de apen, en Weta and Dawn (20:27) doet ongeveer hetzelfde voor het totaalbeeld aan visuele effecten. The Fight for a New Dawn (16:00) tenslotte toont ons de repetities en het filmen van de vechtscènes. De disk bevat nog 4 galerijen met concept art (2:10), karakters (2:40), kostuums (1:05) en rekwisieten (0:50). De enige echt vervelende extra is de cross-promotionele trailer van Exodus: Gods And Kings, enkel en alleen om de reden dat die niet te skippen valt. Fuck Moses! We want Caesar!
 
 

 
CONCLUSIE
Met Dawn Of The Planet Of The Apes wordt opnieuw apengeschiedenis geschreven; de film weet, zoals tegenwoordig helaas steeds zeldzamer wordt, het evenwicht te vinden tussen een intellectueel bevredigend verhaal en snoeiharde actie. De disk verdient terecht een topstatus.



cover



Studio: Fox

Regie: Matt Reeves
Met: Andy Serkis, Jason Clarke, Gary Oldman, Keri Russell, Toby Kebbell, Kodi Smit-McPhee, Kirk Acevedo

Film:
9/10

Extra's:
8/10

Geluid:
10/10

Beeld:
9/10


Regio:
2

Genre:
Sciencefiction

Versie:
Benelux (NL/FR)

Jaar:
2014

Leeftijd:
12

Speelduur:
140 min.

Type DVD:
SS-DL

Barcode:
8712626047124


Beeldformaat:
1.85:1 HD

Geluid:
Engels DTS-HD MA 7.1
Frans DTS 5.1
Duits DTS 5.1
Italiaans DTS 5.1

Ondertitels:
Nederlands, Frans, Duits, Italiaans, Deens, Noors, Zweeds, Arabisch, Turks, Engels CC
Extra's:
• Geanimeerde menu's
• Audiocommentaartrack door Matt Reeves
• 3 verwijderde scènes
• Documentaire "Journey to Dawn"
• Documentaire "Andy Serkis: Rediscovering Caesar"
• Documentaire "Humans and Apes: The Cast of Dawn"
• Documentaire "The World of Dawn"
• Documentaire "The Ape Community"
• Documentaire "Move Like an Ape: An Artist's Medium"
• Documentaire "Weta and Dawn"
• Documentaire "The Fight for a New Dawn"
• 4 galerijen:
- Concept Art
- Characters
- Costumes
- Props
• Cross-promotionele trailer

Andere recente releases van deze maatschappij