Een machoflik stapt een studentenkot binnen met de onheilspellende woorden “I got good news and bad news, girls. The good news is your dates are here.” waarop mooie blondine vraagt “What's the bad news?” en het koelbloedige antwoord “They're dead.” krijgt. Geld of goede kritieken heeft Night Of The Creeps in 1986 niet opgebracht, wel werd het later een megagrappige cultklassieker uit het zombiegenre vol sappige oneliners om te onthouden. Destijds verguisd en zelfs deels verkracht door de filmmaatschappijen, maar nu voor het eerst uitgebracht op blu-ray door het toch wel prestigieuze Eureka! en dan nog wel in hun “classics”-serie. Dit maar om te zeggen dat jaren na datum Night Of The Creeps iets betekent. Cinematografisch hilarisch slecht, maar onweerstaanbaar plezant.  Een guilty pleasure, zoals dat heet? Neen, een must see voor iedereen die zot is op 80’s-trash. De film is gemaakt door Fred Dekker. Een naam die alleen maar een begrip is bij de genreliefhebbers, want op Night Of The Creeps na liep hij in Hollywood altijd wat aan de zijlijn. In 1986 (hetzelfde jaar van Night Of The Creeps) verfilmde Steve Miner (de man die in 1981 doorbrak met de sequel van Friday The 13th) zijn script voor House. Een horrorflick dat drie vervolgen kreeg. Voor de rest was Dekker de maker van de horrorkomedie The Monster Squad, maar hij werkte vooral vaak uncredited mee aan succesformules zoals bijv. Lethal Weapon.  

Het verhaal is eenvoudig te volgen, ook al lijkt dat op papier allesbehalve zo. In de jaren 50 hebben buitenaardse wezens één of andere smurrie op de aarde gedropt die mensen in zombies doen veranderen. Hun doden heeft geen zin, want als je het kadaver met een kogel opensplijt kruipen er allemaal vreemde slakachtige wezens uit hun lichaam die een baan zoeken naar andere slachtoffers. De film begint dan ook (in zwart-wit) met een flashback naar de golden 50’s. Er zijn niet aliens in het spel, ook loopt er een moordzuchtige maniak met een bijl rond. Een van de slachtoffers is het vriendinnetje van agent Cameron (Tom Atkins). Na de brute moord maken we een sprong naar de eighties en maken we kennis met Chris Romero (Jason Lively) en J.C. During (Steve Marshall): twee nerds die hun uiterste best doen om bij de hippe studentenclub Beta te horen omdat Chris tot over zijn oren verliefd is op de knappe Cynthia Cronenberg (Jill Whitlow) die een relatie heeft met de bullebak van de studentenclub. De twee slungels mogen toetreden tot de studentclub als ze het aandurven om een lijk te stelen uit een mortuarium. Het olijke duo hapt toe, maar is echter wel zo stom om (jawel) het bevroren lijk uit de jaren 50 te stelen. Als verwacht wordt de campus van de Corman University (hence the name!) overspoeld door zombies en slakken. 

Waar het hart van vol is, loopt de mond van over, zou je bij Fred Dekker kunnen zeggen. Night Of The Creeps is wel een Columbia-product, maar het voelt in de eerste plaats toch aan als een film van een fanboy. Dat merk je gewoon al bij de benaming van zijn personages die allemaal vernoemd werden naar beroemde regisseurs uit het genre zoals Cynthia Cronenberg (David uiteraard), Chris Romero (naar zombiekoning George A. Romero), Detective Landis (naar John Landis die An American Werewolf In London maakte) of (ook al kunnen we hier nog een tijdje doorgaan) of Sgt. Raimi (u maakt zelf de link wel). Ook qua stijlen snoept Dekker van verschillende koekjes. Uiteraard is er de hommage aan de zombiefilm, maar in het begin zie je ook de liefde voor sciencefictionfilms (in de eerste minuten zie je de meest knullige aliens die je ooit in een film hebt gezien), maar er is ook de film noir (een zuipende detective die een mysterie moet oplossen) en de campmovies zoals Friday The 13th, en er zit zelfs een knipoog naar de 80’s-films van John Hughes in. Wie de juiste bril opzet en bereid is om zich anderhalf uur te laten mee dompelen in een breinloos 80’s-trashsfeertje kan niet anders dan besluiten dat dit debuut van Fred Dekker een heerlijk bommetje is. Ok, er wordt slecht geacteerd, en wie dat wel kan, doet dat zo over the top dat het hilarisch is (Tom Atkins dus), maar bijna iedere seconde van deze horrorkomedie is er wel eentje om in te kaderen. Het verhaal is sullig, dat weten we ook wel, maar dat is pakweg Lord Of The Rings ook. Fouten die nu cult geworden zijn, met op kop Tom Atkins die keer op keer onzin uitkraamt die niets met het verhaal te maken heeft, maar oh zo ontzettend grappig is. In de film zie je trouwens ook het onlangs overleden cultfenomeen Dick Miller die in 181 (!) films speelde. In Night Of The Creeps zie je hem aan het werk als de agent die de wet volgens het boekje wil naleven. 

Night Of The Creeps moest volgens het boekje een succes worden, maar het werd één groot fiasco en dat is volgens producer Charles Gordon (producer van de eerste twee Die Hard-films en het Kevin Costner-débacle Waterworld) en Dekker de schuld van de filmmaatschappijen die door hun onkunde in marketing de film eigenlijk hebben geboycot. Zo kwamen de filmbonzen zich moeien met het einde van de film dat op het nippertje vervangen werd door een happy end, maar geen steek hield. Of er is er het verhaal van de filmposter die bizar genoeg bijna als twee druppels water op die van House lijkt waardoor het publiek nauwelijks nog wist welke film gepromoot werd. Nu kan Dekker er wel mee lachen, hoewel hij het nog steeds als een zonde ziet. Ons levert het in ieder geval cult grand cru op. En op dit soort blu-rayreleases is het nog altijd een tikkeltje leuker!

BEELD EN GELUID

Het Britse Eureka! staat garant voor zeer mooie transfers van verloren pareltjes. Night Of The Creeps werd oorspronkelijk uitgebracht op Tri Star Pictures (een onderdeel van de Columbia-groep, tegenwoordig Sony), maar de Britse release kwam dus op Eureka! terecht. Een schitterende gerestaureerde versie met levendige 80’s kleuren en dito soundtrack. Het enige wat de pret echt wel bederft zijn de extra’s waarbij de beweging van de lippen niet synchroon met de klank gaan.

EXTRA'S
Het verstand op nul, op schoot een zak popcorn die tot over de rand gevuld is en genieten van wat, volgens ons (en voor vele anderen) één van de grappigste 80’s-horrorkomedies ooit is. Omdat we het niet kunnen laten: thrill us!