FILM
Filippo en Giovanna komen ruziënd van de supermarkt en net voor ze de auto instappen lopen ze op een oude man die zich niets meer herinnert. Giovanna wil de man aan z’n lot overlaten, maar Fillipo, goed van inborst en sociaalvoelend, neemt de man mee met het doel hem op het politiekantoor af te leveren. Maar op de politiepost staat een lange rij wachtenden en Filippo neemt de oude Simone mee naar huis. Dat zorgt voor een rel met Giovanna die de oude kerel niet in de buurt van haar beide kinderen wil. Simone blijft slapen en de dag nadien brengt Giovanna hem naar de politie. Uiteindelijk neemt ook zij de oude man mee naar huis en wanneer ze hem helpt in de badkamer, stelt ze vast dat hij nummer heeft op zijn linkeronderarm: Simone is een overlevende van de holocaust.

Na tien jaar huwelijk zit er sleet op de relatie van Fillipo en Giovanna. Zij werkt overdag als boekhoudster in een kippenslachterij, hij in een nachtshift als knecht of hulpje en ze hebben voortdurend geldgebrek omdat Fillipo geen baantje kan houden. Giovanna torst het hele gewicht van het huishouden, de zorg voor de kinderen, het oplossen van problemen. Haar relatie met Fillipo is grotendeels verwaterd, oppervlakkig en afstandelijk. Giovanna kijkt sinds een tijdje geboeid naar de vrijgezel aan de overkant van de straat en bouwt een fantasie rond hem op. Toevallig ontmoet ze Lorenzo op straat en uit een schuchter gesprekje lijkt iets moois te zullen bloeien, want de buurman houdt zijn buurvrouw ook al een tijdje in het oog. Ondanks haar aanvankelijke reserves ten opzichte van Simone, ontstaat er bij de jonge vrouw een vorm van affectieve band, een soort bewondering voor de stille treurige man die af en toe uit zijn inertie ontwaakt om iets los te laten over zichzelf en die een verhaal vertelt waarin Giovanna zich beetje bij beetje herkent. Uit zijn vragen en zijn manier van doen leert ze dat hij veel levenservaring heeft en uit een toevallige brief maakt ze op dat hij treurt om iemand waar hij heel veel om heeft gegeven, een verboden liefde. En dan bereikt het geflirt met de buurman een hoogtepunt, het mekaar beloeren en besnuffelen mondt uit in een uitnodiging in zijn flat.

La Finestra Di Fronte is van de hand van de Turks-Italiaanse regisseur Ferzan Ozpetek, die eerder ook al naam maakte met Haman, Il Baño Turco. Zijn meest recente film is opgehangen aan voyeurisme en romantische, haast obsessieve dromen van mensen die de greep op hun omgeving verliezen. In Giovanna Mezzogirono heeft hij niet alleen een mooie en aantrekkelijke vrouw gevonden, maar ook een actrice die met overtuiging en inlevingsvermogen haar rol inhoud kan geven. Zonder veel trucs is ze in staat om de spanningen, de nervositeit en de twijfel van haar personage met eenvoudige middelen als een snelle oogopslag, een onverwachte beweging van de vingers of een kort pijnlijk en zenuwachtige grimas rond de mondhoeken gestalte te geven. Haar prestatie is tegelijk levendig, sierlijk en aandoenlijk en bijna vanaf het begin is de toeschouwer emotioneel betrokken bij de evolutie van haar personage. Naast haar maakt Massino Girotti (Simone) de beste indruk als degene die Giovanna de juiste woorden influistert en haar op pad zet naar een betere toekomst. Zijn personage laat haar nieuwe mogelijkheden zien en steunt haar om het gruis van het verleden in te ruilen voor een onzekere maar misschien beter leven. La Finestra Di Fronte is een interessante film waarvan ook een ruimer publiek kan genieten. Ozpetek laat ons de crisis van zijn personages van begin tot einde meemaken, confronteert ons met ons eigen leven, onze eigen sleur, onze eigen dromen en fantasieën, en biedt niet dé oplossing of dé uitweg, maar een mogelijke oplossing, een mogelijke route om met onszelf in het reine te komen. Een beetje jammer dat het script niet altijd consequent is en een paar keer bokkensprongen maakt, maar dat kan de pret niet bederven, want La Finestra Di Fronte beklijft, plakt aan de ziel en heeft iets te vertellen. Net zoals in Haman exploreert de regisseur de donkere delen van het menselijk instinct, maar hij plaatst de kijker ook voor een spiegel, net zoals hij met Giovanna doet. Het resultaat laat zich raden.

BEELD EN GELUID
Het beeld van La Finestra di Fronte is uitstekend van kwaliteit. Het is scherp met veel details en volle kleuren. In de donkere passages zorgt Farzan Ozpetek voor bewegende contrastrijke tinten in de achtergrond waardoor deze film bijna voortdurend in een warme sfeer wordt gedompeld. De fragmenten aan het raam baden in zwart en staalblauw met veel schaduwen waarin Giovanna zich kan wikkelen als het gesprek te intiem of te persoonlijk wordt. Zijïg, ook nog zo’n kwaliteit die bij heel veel scènes uit deze film past, alsof er een fluwelen zweem in het beeld hangt zonder dat er verlies aan scherpte is. De muziek is wondermooi. Ze staat in Dolby Digital 2.0 maar klinkt alsof de kamer gevuld wordt uit verschillende bronnen: de violen klinken als klaterende beken met een ruisende cello als achtergrond en de pianotokkels die op andere momenten onder het beeld zitten, lijken op uit elkaar spattende waterdruppels, nutteloos geplengde tranen om het eigen falen en de valse illusies.

EXTRA'S
De dvd is niet verwend met extra's: de bioscooptrailer en de trailer van een andere Italiaanse knaller Caterina Va In Città.

CONCLUSIE
La Finestra Di Fronte is opgebouwd rond Giovanna Mezzogiorno, één van Italiës grootste sterren van het moment. Ondanks een niet altijd logisch scenario en té weinig aandacht voor de driehoek Fillipo-Giovanna-Lorenzo, heeft deze film meer dan voldoende te bieden zowel op visueel, auditief als dramatisch vlak om de geïnteresseerde kijker te boeien. Een intimistische en indringende film.