SERIE
Lost, één van de meest gehypete series van 2004, moeten we U waarschijnlijk niet voorstellen. Indien U 2004 echter hebt doorgebracht onder een rotsblok, of gewoon te lui bent om onze bespreking van het eerste seizoen te lezen, even een korte samenvatting, met mogelijk (milde) spoilers; om het grootste deel van de pret niet weg te geven zullen we ons echter inhouden en uitzonderlijk geen gedetailleerde afleveringenbespreking opnemen.

48 overlevenden van vlucht 815 Sydney-Los Angeles (intussen zijn er nog maar 43, hard maar waar) stranden op een op het eerste zicht onbewoond eiland, zo ver uit koers geslagen dat de hoop op redding quasi tot nul is gezakt. Dokter Jack Shepard (Matthew Fox) neemt het voortouw in de organisatie van de overlevenden, maar met een dergelijke uiteenlopende variëteit aan persoonlijkheden kan het niet anders of binnen de kortste keren ontstaan er conflicten. Ondanks het feit dat er onder meer een visser, Jin (Daniel Dae Kim), een ervaren survival-avonturier John Locke (Terry O'Quinn) en een elektrotechnieker Sayed (Naveen Andrews) kunnen bijdragen aan de groep, wordt er tegengewicht geboden door onder meer uitgebluste rocker annex junk Charlie (Dominic Monaghan), de zwangere Claire (Emilie De Ravin), en een vreselijk aan obesitas lijdende misantrope lottowinnaar Hurley (Jorge Garcia), die aan den lijve ondervindt dat hij met zijn miljoenen op het eiland geen nagel kan kopen om aan zijn gat te krabben.

Desondanks is er vanalles niet pluis op het eiland. Er lopen dieren rond die men niet dadelijk in de Pacifische fauna verwacht, heel het eiland is omgeven met een elektromagnetisch veld waardoor kompassen en radio-apparatuur tot waardeloze prullen zijn gedegradeerd, en tot overmaat van ramp verschijnt er op tijd en stond een soort zwarte dodelijke mist. Een geschifte Française, Danielle Rousseau (Mira Furlan), die al jaren op het eiland gestrand is, draagt ook niet echt bij tot de positieve groepsgeest. Iets of iemand heeft het dan ook nog eens gemunt op Aaron, de pasgeboren baby van Claire. We zagen in het vorige seizoen onder meer dat Michael (Harold Perinneau) het wachten op hulp zodanig beu was dat hij uit de wrakstukken van de romp van het vliegtuig een vlot in elkaar heeft geknutseld. Samen met zijn zoon Walt (Malcolm David Kelley), Jin en leegloper Sawyer (Josh Holloway) besluiten ze op het einde van seizoen 1 om hun kans te wagen op open zee. Ze zijn echter nog maar net over de horizon verdwenen, of het vlot wordt overvallen, en Walt wordt ontvoerd. Een andere cliffhanger waarmee het vorige seizoen werd afgesloten, was de obsessie van John Locke voor een mysterieus luik dat hij in de jungle heeft gevonden. Met wat zelfgemengde dynamiet stonden hij, Jack en Kate (Evangeline Lilly) op het einde van seizoen 1 op het punt het luik te doen springen, totdat Hurley opmerkte dat zijn winnende lottocombinatie (voor de gokkers onder ons: 4, 8, 15, 16, 23 en 42), die hem buiten zijn 150 miljoen dollar niets als ongeluk hebben bezorgd, op het luik gegraveerd stonden. Helaas voor hem, te laat.

Toch maar even een paar milde spoilertags plaatsen: [spoilers]In het luik vinden de eilandbewoners een versterkte bunker, waar een halve gare, Desmond (Henry Ian Cusick) blijkbaar al maanden als deel van een experiment zit opgesloten en om de 108 minuten op een computer een code moet ingeven. Desmond neemt de gelegenheid te baat om de benen te nemen; ingegeven door angst, maar ook een beetje het mysterie voor het onbekende dringt John erop aan om in beurtrollen Desmonds taak over te nemen en telkens na het afgaan van het 108 minuten-alarm de code - Hurley's lottocijfers - terug in te geven. De bunker bevat echter nog enkele andere verrassingen. Na de ontvoering van Walt spoelt het vlot van Michael terug aan op het eiland, zij het op een compleet ander gedeelte. Daar komen ze in contact met enkele overlevenden die in de staartsectie van het vlietguig zaten toen het doormidden brak. Van de 23 overlevers uit die sectie zijn er echter intussen nog maar vijf over: Cindy (Kimberley Joseph), Libby (Cynthia Watros), de geheimzinnige Mr. Eko (Adewale Akinnuoye-Agbaje), de oudere Bernard (Sam Anderson) en de redelijk bazige ex-flik Ana-Lucia (Michelle Rodriguez). De overige overlevenden zijn systematisch uitgemoord door The Others, blijkbaar nog een derde fractie van eilandbewoners die het niet zo op de nieuwkomers begrepen hebben, en blijkbaar achter de ontvoering van Walt zitten. Het wantrouwen tussen de beide groepen overlevenden zorgt voor een paar dramatische misverstanden.[/spoilers]

De sterkte van Lost blijft ook in dit tweede seizoen weer het vermengen van de belevenissen van de hoofdpersonages met de vaak een kwart van de aflevering innemende flashback-scènes uit hun leven vòòr de crash, waardoor we als kijker de motivatie van de protagonisten beter kunnen inschatten dan hun collega-eilandbewoners. Op een enkele uitzondering na (aflevering 8, The Other 48 Days) staat daarbij telkens één van de overlevenden centraal. Omdat alle personages het eerste seizoen al minstens één keer gepasseerd zijn, en hun privé-achtergrondverhaal al uitvoerig uit de doeken is gedaan, krijgen we nu onder meer passages uit andere cruciale momenten uit hun leven te zien, die iets minder duidend zijn, waardoor er iets meer ruimte in het verhaal vrijkomt om de verkenning van het eiland te schetsen. Het verteltempo ligt echter daardoor paradoxaal genoeg een stuk lager dan bij seizoen 1, wat ook al niet wordt vooruit geholpen door de veelvuldige herhaling van bepaalde scènes, waarbij de parallelle vertelstructuur en de uitgebreide samenvattingen aan het begin van elke aflevering ervoor zorgen dat sommige passages tot driemaal toe de revue passeren, zij het soms wel verteld vanuit verschillende standpunten.

Er zitten echter ook een paar grotere zwaktes in dit tweede seizoen. De uitbreiding van de cast, door plots nog een staartsectie met een handjevol overlevenden ergens anders op het eiland te droppen, is bijvoorbeeld een konijn dat ze volgend seizoen beter niet nóg eens uit de hoge hoed moeten halen wegens erg ongeloofwaardig, en de aanwezigheid van nog een derde, uitgesproken vijandige factie, The Others, maakt het geheel er ook al niet niet echt geloofwaardiger op. Het idee dat er duidelijk iets mis is met het vervloekte eiland hadden we eerlijk gezegd bij reeks 1 al mee, dank U beleefd, maar we vrezen toch een beetje voor een uit de hand lopend kluwen van nevenverhaallijnen waar de auteurs uiteindelijk in verstrikt gaan geraken, zo'n beetje analoog aan J.J. Abrams' andere geesteskindje, Alias. Ook wanneer de scenaristen de religieuze kaart trekken, voornamelijk bij scènes met Mr. Eko, wordt er een hoop warme lucht geproduceerd. Veel wordt echter goedgemaakt door de sympathieke casting; zelfs de meest irritante persoonlijkheden op het eiland, die in een ander programma onmiddellijk naar de Zuidpool zouden gestemd worden (met Michelle Rodriguez met stip op nummer één), kunnen hier toch nog door de uitdieping van hun achtergrondrelaas een grote sympathie opwekken. Kernidee is dat de personages niet alleen "Lost" zijn in de betekenis van gestrand op een onbewoond (?) eiland, maar dat voor elk van hen de vlucht van Sydney naar LA ook in een keerpunt van hun leven is voorgevallen, wat vaak de minder fraaie kantjes van hun persoonlijkheid vergoelijkt en waarbij de kijker uiteindelijk zijn moreel oordeel mag vellen.

Lost blijft een reeks die toch boeit, maar het idee om seizoen twee in twee delen te verdelen en deze delen dan met een maand verschil uit te brengen, vinden we geen meerwaarde hebben (behalve dan diegenen voor wie de kassa rinkelt en die aan de boxen tweemaal verdienen). De samenstellers waren misschien gecharmeerd door de CSI-aanpak, die ook schijnt te verkopen, maar een reeks als Lost halverwege het seizoen op te delen is simpelweg not done. We hopen dan ook uit de grond van ons hart dat dit een éénmalig experiment is. Wie daar niet mee kan leven, kunnen we één van de talrijke andere Europese releases aanraden, zoals de Zweedse, waar het seizoen wél in twee wordt gedeeld.

BEELD EN GELUID
Ook deze release scheert weer hoge toppen op gebied van video en audio. Om U een idee over het contrast te geven: in aflevering 8, Collision, rollen in een scène twee negers (Michael en Mr. Eko) 's nachts al vechtend in de modder, en toch is de scène rijk aan detaillering en schaduw. Het contrast tussen de steadycam-beelden op het eiland en de op statief geschoten flashback-scènes verloopt bewust zonder screen wipe of iets dergelijks, en kleine details, zoals het kleurgebruik - er wordt in de flashbacks bewust zo weinig mogelijk gebruik gemaakt van de kleuren groen en blauw - zijn zodanig inhoudelijk van belang, dat een goede beeldtransfer bijna op de inhoud van de reeks reflecteert. De perfecte score voor beeld zoals bij deel 1 kunnen we helaas niet weerhouden, want enkele kleinere artefacts, zoals erg sterke aliasing in de luxaflexen in de flashback-scène van Ana-Lucia uit diezelfde aflevering 8, verhinderen dit. Maar dit is een meer dan bovengemiddelde release waarbij de natuurlijke uitstraling van de kleuren en de rijke detaillering van de jungle de score erg naar boven trekken. Diezelfde detaillering wordt consequent doorgevoerd in de Dolby Digital 5.1-audiotrack, die nogmaals ene mooie uitbalancering is van angstaanjagende jungle-geluiden, een occasioneel schrikmoment - de resonantie van de pistoolschoten klinkt hallucinant echt - en de mooie soundtrack van J.J. Abrams' huiscomponist Michael Giacchino.

EXTRA'S
Met uitzondering van de audiocommentaartracks is het bonusmateriaal terug te vinden op een vierde schijfje, maar ook hier schijnt de sectie in twee te zijn geknipt. Drie afleveringen zijn voorzien van audiocommentaar: de seizoensopener Man Of Science, Man Of Faith door producenten Damon Lindelof, Carlton Cuse, Bryan Burk en Jack Binder, de sleutelaflevering What Kate Did waarin we eindelijk te weten komen waarom Kate op de loop is voor het gerecht door regisseur Paul Edwards, cinematograaf Michael Bonvillain en bovenal Evangeline Lily, en The 23rd Psalm opnieuw door producers Damon Lindelof, Carlton Cuse en Brandon Burke. Naar goede gewoonte start de bonusdisc met een rits cross-promotionele trailers. Wat het nut is van een trailer voor het eerste seizoen ontgaat ons, want tenzij U dit reeds heeft gezien kunnen we ons niet goed indenken waarom U ineens half seizoen 2 zou kopen. In "The Lost Flashbacks" krijgen we twee verwijderde scènes uit de aflevering Abandoned die horen bij het achtergrondverhaal van Shannon. 11 andere verwijderde scènes zijn in een aparte "Deleted scenes"-sectie terug te vinden, samen een kwartier. In zeven minidocumentaires "Lost On Location" krijgen we diverse achtergrondfilmpjes over cast, crew en speciale effecten bij evenzoveel specifieke afleveringen (Adrift, Everybody Hates Hugo, Abandoned, The Other 48 Days, Collision, What Kate Did en The 23rd Psalm); een play all-functie ontbreekt hierbij helaas. Ook bevatten deze making of-documentaires hevige spoilers. Samen bent U er een dik half uur zoet mee. "Flashbacks And Mythology" bevat nog acht minuten aan promotionele documentaire waarin we de breinen achter de reeksen achter de schermen de plot zien bespreken. Dan vinden we nog een fotogallerij terug, met zeer weinig toegevoegde waarde, een minuut durend promotiespotje voor de reeks dat op het Britse Channel 4 werd uitgezonden, en (minstens) 3 easter eggs.

CONCLUSIE
Aanrader over de hele lijn. Behalve uiteraard voor mensen met vliegangst of allergie tegen in twee delen gehakte televisieseizoenen.