Vianne (Juliette Binoche) arriveert in 1959 in een Franse besloten dorpsgemeenschap, en gaat samen met haar dochtertje Anouk (Victorie Thivisol) de leegstaande patisserie omvormen tot een chocoladewinkel. Hiermee rijdt ze al dadelijk tegen de kar van de lokale notabelen, aangevoerd door de conservatieve graaf-burgemeester de Reynaud (Alfred Molina), die een chocolaterie midden in de vastenperiode een aanslag op de goede moraal vindt. Ondanks de tegenkantingen en het strikte morele verbod van de burgemeester kan Vianne toch enkele nieuwe vrienden maken in het dorp. Ze neemt de door haar man Serge (Peter Stormare) zwaar mishandelde Josephine Muscat (Lena Olin) in huis, en onder haar invloed bloeit de vrouw open en geraakt eindelijk van haar kleptomanie af. De huisbazin, Armande Voizin (Judi Dench), mag van haar dochter Caroline Clairmont (Carrie-Anne Moss) haar kleinzoon Luc niet meer zien, omdat ze weigert naar een bejaardentehuis te gaan. En het hek is helemaal van de dam wanneer een groepje langs de rivier varende zigeuners in het dorpje neerstrijkt. Vianne wordt verliefd op één van hen, Roux (Johnny Depp), nadat die bij haar een deur is komen repareren. De hetze tegen zowel de chocoladewinkel als tegen de vreemde indringers gaat echter onverminderd voort, onder aanvoer van de Reynaud, die hiermee onder meer de aandacht hoopt af te leiden van het feit dat zijn eigen vrouw bij hem is weggelopen. Vooral Armande hoopt de harmonie in het dorp te herstellen door een groot feest voor haar zeventigste verjaardag te geven. Ze houdt echter verborgen dat ze terminaal ziek is.

Chocolat is een leuke film, die soms wat de moraliserende toer op gaat, en als je regisseur Lasse Halström mag geloven is chocolade nu eens het universele medicijn tegen álle kwalen: impotentie, hartzeer, kleptomanie én zelfs diabetes. Om maar te zwijgen van chagrijn. Eén en ander moet je natuurlijk eerder symbolisch interpreteren, anders wordt de boel een beetje te banaal, maar Lasse Halström slaagt er na The Cider House Rules opnieuw in een boeiende prent af te leveren, die vooral aanslaat door de uitstekende vertolkingen die evenredig verspreid zijn onder het aanwezige talent, en de mooie fotografie, grotendeels op lokatie in een pittoresk dorpje in zuid-Frankrijk geschoten, waar de authenticiteit nog zo van afstraalt. Het is overigens opvallend dat vooral de vrouwenrollen in deze film goed uitgewerkte karakters vol diepgang zijn, met als uitschieters Judi Dench en vooral Lena Olin, en dat de mannen met uitzondering van Johnny Depp eerder ééndimensionale karikaturen zijn: de conservatieve grootgrondbezitter, de geile weduwnaar, de jonge priester die nog niet droog is achter de oren en de vrouwen aftroevende dronkelap. De meer ernstige scènes - er valt al eens een dode, zij het van ouderdom, en er wordt al eens een brandje gesticht - worden perfect afgewisseld met meer luchtige stukjes, weliswaar niet direct billenkletsers; de humor van Chocolate is geraffineerder dan een doorsnee comedy, en kan je nog het best van al vergelijken met die in films als Shakespeare In Love. En over Oscarkandidaten gesproken, de film werd in 2001 vijfmaal genomineerd voor een Oscar, waaronder die van beste film - die echter zoals welbekend naar Gladiator ging. Alhoewel deze romantische film voor het grootste deel op automatische piloot vliegt en redelijk voorspelbaar is, wordt er toch een boodschap in verweven van verdraagzaamheid en een pleidooi voor dialoog tussen verschillende bevolkingsgroepen, iets wat vandaag meer dan actueel is. En uiteraard moet in een romantische film het koppel van dienst een beetje geslaagd over komen. Tortelduifjes van dienst zijn Johnny Depp en Juliette Binoche - verder commentaar overbodig zeker?

BEELD EN GELUID

Goed nieuws: beeld en geluid zijn op deze release weer dik in orde. De fleurige en zwierige decors komen goed tot hun recht, en doen de fotografie van de regisseur, die de kleurrijke chocoladewinkel maar al te graag laat afsteken tegen het groezelige dorpje, goed uitkomen. Zelfs in de meer donkere scènes is het contrast nog zeer goed en scherp. We hebben overigens geen technische tekortkomingen op het beeld teruggevonden, en hetzelfde is waar voor het geluid. Er wordt niet echt veel gebruik gemaakt van ruimtelijke effecten op deze disc, maar als de frisse aprilwind het dorpje geselt, worden de surround-speakers toch ook meegegeseld. Dialoog en de leuke muziek van Rachel Portman, symfonische muziek afgewisseld door enkele aanstekelijke zigeunerdeuntjes, Portman zijn in perfect evenwicht, en de ondertitels zijn niet te groot maar toch goed leesbaar.

EXTRA'S

Releases van RCV lijken op het eerste gezicht nooit veel extra's te bevatten, maar dat valt in de praktijk altijd redelijk goed mee. Misschien zou het naar de toekomst toe eens geen slechte marktstrategie zijn om deze wat meer in de verf te zetten op de cover, zoals Columbia dat ook doet. Om te beginnen bevat de disc een commentaartrack van Lasse Halström, die spijtig genoeg niet Nederlands ondertiteld is. Een groot deel van de overige extra's zijn dat gelukkig wel, en dat is een zeer grote vooruitgang. De disc bevat eerst en vooral wel van muziek voorziene, maar geen geanimeerde menu's. Naast een trailer staan er een zevental korte interviews op met de zes voornaamste acteurs en met Halström zelf. De making of-sectie duurt ongeveer een kwartier en bevat feitelijk niet meer dan opnamen van een nevencamera, zonder al te veel coherentie en ook niet ondertiteld, als iemand al behoefte zou hebben om het onsamenhangend gemompel van de acteurs off-stage te willen verstaan. Minder interessant, dus, feitelijk opvulmateriaal. Anders is het gesteld met zeven verwijderde scènes, die technisch netjes zijn afgewerkt - behalve dan het feit dat ze niet anamorf zijn - en zo terug in de film hadden geplaatst kunnen worden. Dan komen we bij de 25 minuten durende featurette, "The Pleasures of Chocolate", wat een veel gestoffeerdere blik achter de schermen biedt, en ook veel beter afgewerkt is. Er worden de lokaties in het Franse Flavigny getoond waar de film grotendeels geschoten is en de acteurs en makers komen uitgebreid aan het woord om hun visie toe te lichten. Twee kortere documentaires over de kostuums en de productie gaan nog dieper in op o.a. de zoektocht naar een geschikte lokatie. En tot slot zou RCV zichzelf niet zijn als er niet een tiental cross-promotionele trailers op de disc stonden, wat we toch altijd wel een leuk idee blijven vinden, vooral omdat ze de "ook verkrijgbaar"-sectie laten mee-evoluëren met de tijd. De films waarvan er hier nog trailers zijn toegevoegd zijn Frequency, Love & Sex, Scream 3, Body Shots, The Cell, Family Man, Little Nicky, Scary Movie, What Women Want en Reindeer Games. Dus: op de B-roll-achtige "making of", die naam niet waardig, na, een meer dan geslaagde schare aan bonusmateriaal.

CONCLUSIE

Voor wie eens uit is op een film zonder geweld en zonder boertige humor, met een leuke cast zonder overacteerders, een af en toe hoge voorspelbaarheid van verhaal maar een fris scenario en dialogen, en vooral een ontroerend mooie omgeving, een veilige keuze.