FILM
En jawel, ze zijn terug: Richard Reed (Ioan Gruffudd) also known as Mr. Fantastic, zijn liefje Susan "The Invisible Woman" Storm (Jessica Alba), haar broer Johnny Storm (Chris Evans), beter bekend als The Human Torch, en Ben Grimm (Michael Chiklis) die zich The Thing laat noemen. In Fantastic Four, toch de redelijk lauw onthaalde nieuwste Marvel-franchise, waarin de superhelden in tegenstelling tot superheldenfilms als X-Men, geen menselijke trekjes kregen, maar daarentegen weer werden gereduceerd tot ééndimensionale stripboekfiguren, maakten we kennis met het viertal dat na een freak accident door een flinke dosis kosmische straling is veranderd in een stelletje freaks: Richard Reed ziet eruit als een elastiek, Susan Storm kan zich onzichtbaar maken én heeft nogal flink uit de kluiten gewassen tie... ik bedoel, telekinetsche gaven. Johnny kan zichzelf veranderen in een vlammende salami, en doorkruist, niet gehinderd door enige wrijving, het luchtruim. Ben tenslotte is veranderd in een blok steen, waar je best geen ruzie mee zoekt, want hij heeft nogal een nurks karakter. En alhoewel doctor Doom (Julian McMahon) al lang verslagen, vastgebonden en teruggestuurd is naar Liechtenslavonia of hoe zijn apenland ook mag heten, is de heldencultus die de Fantastic Four ten deel valt nog lang niet uitgewerkt. Zelfs wanneer de één of andere onverlaat begint ellenlange gaten in de aardkost te boren, focust de media toch nog op het nakende super-huwelijk van Richard Reed en Sue Storm.

Maar de trouw gaat uiteindelijk niet door, wanneer de entiteit zich manifesteert die de gaten in de aardbol heeft geboord. Urbanus Van Anus zou zeggen "dat ge dan in de gevangenis uitkomt, want ge moogt geen gaten in den aardbol boren". Het wezen dat er voor verantwoordelijk is, heeft echter geen hang naar wijze woorden of ronkende verklaringen - en communiceert zelfs niet of nauwelijks. Door zijn uiterlijk - een mengvorm van materie en energie - en zijn manier van verplaatsen wordt hij al snel door de media omgedoopt tot de Silver Surfer. Het militaire apparaat vraagt aan de Fantastic Four om de Surfer te trachten te scheiden van zijn surfplank, kennelijk de bron van zijn energie. Omdat het alle hens aan dek is - de Surfer heeft namelijk opgebiecht dat zijn Ware Meester, een kosmische hoop wolken die zichzelf Galactus, Devourer Of Worlds, noemt, de Aarde als zijn volgende op zijn intergalactische kroegentocht wil aandoen, met als jammerlijk neveneffect dat al het leven op aarde zal worden uitgeroeid - heeft de overheid zelfs Doctor Von Doom terug uit zijn ballingschap gehaald, in een poging om de Surfer te stoppen. Uiteraard kan Von Doom niet afkerig blijven van de macht die het surfboard uitstraalt, terwijl de Fantastic Four beseffen dat hun enige kans ligt in het samenwerken om Norinn Radd, de Silver Surfer, te overtuigen om tegen zijn meester Galactus te keren.

Fantastic Four: Rise Of The Silver Surfer kreeg in de sequelzomer van 2007 zowat de titel van het lelijkste eendje toebedeeld. En dat is deels terecht: er wordt geen moeite gedaan om de karakters door te laten evolueren (als ze al ergens naartoe geëvolueerd waren na de eerste prent, natuurlijk), waarbij bovendien Richard Reed en Sue Storm als romantisch duo compleet miscast zijn - niemand gelooft overigens dat Sue óf Jessica Alba weet hoeveel twee plus twee is, laat staan dat ze een wetenschapster zou zijn. Krampachtig zit er een huwelijk in deze film gedraaid dat toch al snel 1/3 van de al niet ruim bemeten tijd inneemt, en tot overmaat van ramp wordt de schurk uit het eerste deel nog eens nodeloos gerecycleerd ten nadele van de übercoole Silver Surfer, terwijl een grootse confrontatie tussen de Four en de Surfer, zoals de titel zou doen vermoeden, uitblijft. Bovendien lijkt het ons niet logisch dat de Surfer van gedachten kan worden veranderd, niet door superkrachten of marteling door de militairen, maar door het domme blondje van het gezelschap er op in te laten praten. Weliswaar sieren enkele knappe staaltjes technisch vernuft de film, zoals de bijna-instorting van het reuzenrad van Londen, en de neerstortende helikopter op het Baxter-gebouw, maar wanneer na een actie in Londen de Surfer wordt gevangen in het Zwarte Woud om vervolgens naar Jakoetsk, Siberië over te brengen, lijkt het me toch meer dat deze film een promofilm voor de respectievelijke toeristische diensten is aan het worden. De dialogen zijn tenenkrullend melig - met als absoluut dieptepunt Reeds liefdesverklaring waarin hij uit zijn nek staat te lullen over subatomische deeltjes - en de "rivaliteit" tussen The Thing en Johnny Storm geraakt nergens boven het niveau van gekibbel van twaalfjarigen uit. Een ander zwaar probleem is Doom, wiens voorgeschiedenis intussen een allegaartje is geworden van die van een gekke geleerde, kwalijke liefdesrivaal en megalomane machtsgek, die eigenlijk zelfs té gek is om in een film als deze rond te lopen.

Toch wil ik niet meedrijven op de golf van algemeen ongenoegen: zelfs als het allemaal wat melig is, op een cultniveau is Fantastic Four And The Rise Of The Silver Surfer nog best te pruimen, en de visuele effecten mogen er zijn. De film is bedoeld als niet meer of minder dan een crowdpleaser zónder bijhorende boodschap. De Four zijn nooit echt bedoeld geweest als de meest spirituele karakters uit de Marvel-stal, en wie verwachtingen koestert over enige psychologische diepgang zoals bij personages als Batman of Spiderman moet zijn verwachtingen duidelijk naar onder bijstellen. Niet elke superheldenverfilming moet of kan zo zwartgallig en serieus zijn als Batman Begins, en de Fantastic Four-franchise heeft al van in de eerste film de kaart van het minder serieuze aspect getrokken. In die zin is deze film een logische voortzetting van het eerste deel. Is het acteerwerk van een "actrice" als Jessica Alba eigenlijk die naam niet waardig, daartegenover staat dan toch Laurence Fishburne die zijn stem leende aan de Surfer (Doug Jones in een motion capture suit). Alba's acteertalent is op zijn beleefdst gesteld niet echt het hoogtepunt van de film, waarin de meer interessante acteurs zoals Michael Chiklis en zelfs Chris Evans verhoudingsgewijs te weinig schermtijd krijgen. Tel daarbij nog eens het feit op dat de Surfer zélf een extreem coole verschijning is, zij het dat hij duidelijk geen partij is voor zijn onechte halfbroer, de T1000 uit de Terminator-films. Er ontbreekt natuurlijk nog een heel deel antwoorden op vragen zoals de origine van Galactus en zijn relatie tot de Surfer, maar misschien was het nodig om net deze 88 minuten de film net (maar dan ook nét) leefbaar te houden. Er zitten soms écht wel humoristische momenten in de film zoals Stan Lee die op het huwelijk van Richard en Sue geweigerd wordt, en een beetje spielerei met de speciale effecten, wanneer Johnny na een fysiek contact met de Surfer met al wie hij aanraakt van gave verwisselt, zorgt voor redelijk wat animositeit, vooral wanneer Jessica Alba's kleren van haar lijf branden en ze en plein public in haar evakostuum even haar Invisible Woman-trucje vergeet. De film heeft duidelijk wat mogen kosten, maar overtreft het origineel helemaal niet, en dat is met sommige recente films toch wel anders geweest (X-Men 2, Spiderman 2, en Hellboy: The Golden Army. De bliksem slaat echter geen twee keer in bij de Fantastic Four-franchise, en de vraag is maar of die de eerste keer al was ingeslagen, of dat we een boergeluid van The Thing met een donderslag hebben verward.

BEELD EN GELUID
Ten opzichte van het beeld van de eerste Fantastic Four-film is er vooruitgang te melden. Fox heeft voor deze release niet langer een goedkopere single layer-disk op de markt gesmeten, maar een double layer, waardoor het beeld wat meer ademruimte krijgt. De zwarttinten zijn van een absoluut referentiekader, wat van de eerste disk niet kon gezegd worden, en ook de kleuren zien er vibranter uit. Onscherpheid is er niet te zien, er is flink meer detail waar te nemen, en artefacts zijn er niet. Wat vooral ook pleasing to the eye is is de afwezigheid van edge enhancement: het beeld heeft precies de juiste scherpte. Geen perfecte score omdat er toch nog een klein beetje digitale ruis te merken is, maar dit is op het gehele plaatje bekeken maar een kleiner euvel. Fox heeft voor deze release met een DTS-HD MA-track, die wel eens pleegt te ontbreken op hun andere releases, alles uit de kast gehaald. Rise Of The Silver Surfer is natuurlijk al bij voorbaat een winnaar als je bedenkt wat voor potentieel de met actie overladen speciale effecten allemaal aan potentie in huis hebben, maar toch ben ik in dat geval altijd behoedzaam. In dit geval echter moest ik me geen zorgen maken: het audiomateriaal is van referentiekwaliteit, de vele speciale effecten, waarin de scène waarin het reuzenrad dreigt om te kantelen de andere naar de kroon steekt, volgen elkaar in hoog tempo op, en de surroundtrack is voldoende immersief om je op de plaats van de actie te wanen. Het vurige spoor dat Human Torch achterlaat wanneer hij de Silver Surfer probeert in te halen is nog zo'n impressionant wow-moment waar deze track rijk aan is. De dialogen verzuipen nergens in de rijk aanwezige audiomassa, en hebben een goed richtingsgevoel.

EXTRA'S
In tegenstelling tot de extra's van de kale release van Fantastic Four op Blu-ray werden de extra's van de 2-diskversie misschien een beetje geherstructureerd en bijgesnoeid, maar veel essentieels missen we niet en deze release is gewoon een complete disk. Eerst en vooral bevat de schijf twee audiocommentaartracks, één van regisseur/bezieler Tim Story en één van producent Avi Arad, scriptwriter Don Payne en editors Peter S. Elliot en William Hoy, wat best een verwezenlijking is voor een film waar niet zóveel over te zeggen valt, buiten dan misschien toelichting bij de speciale effecten. Vijf verwijderde scènes zijn er ook terug te vinden, met eventueel commentaar van Story. Dan is het documentairetijd. Family Bonds: The Making of Fantastic Four: Rise Of The Silver Surfer (46 min.) is een redelijk uitgebreide making-of documentaire zonder promotionele narratieve praat óf filmfragmenten, maar toont een overzicht van het zoeken naar locaties, garderobe-issues, ontwerpen van de Fantasticar en enkele opnames van sleutelscènes. In Charachter design with special motion (12 min.) krijgen we warempel medelijden met Michael Chiklis, die meer tijd doorbrengt in de makeupstoel dan ergens anders, en The Fantasticar: State of the Art (11 min.) gaat over de pimp-mobile die de Fantasticar gedoopt werd. The power cosmic (14 min.) vertelt ons meer over de origine van de Silver Surfer, en in Scoring the Fantastic Four (5 min.) zien maar vooral horen we componist John Ottman aan het werk. Sentinel of the Spaceways (39 min.) neemt ons mee naar de voorgeschiedenis van het Silver Surfer-personage in de Marvel-strips, waarin Norinn Radd - tot spijt van wie't benijdt - een veel ruimer en innemender personage is dan in deze film getoond wordt. Dan volgt er nog een royaal bedeelde fotogalerij, twee spelletjes en een paar cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
Fantastic Four 2: Rise Of The Silver Surfer is vederlicht popcornentertainment, waarbij je best je hersens even uit je hersenpan neemt en in een bokaal sterk water laat drijven. De blu-ray verslaat zijn dvd-broertje moeiteloos, en qua extra's is deze disk (in de positieve zin van het woord) onvergelijkbaar met het eerste deel uit de franchise.