FILM
Goudzoekster Elizabeth Halsey (Cameron Diaz) ziet haar financieel rooskleurige toestand in rook opgaan wanneer haar verloofde haar aan de deur zet. Noodgedwongen neemt ze haar baan van leerkracht op John Adams Middle School weer op, en voert haar job uit langs de weg van de minste weerstand: de leerlingen worden de godganse dag onderworpen aan het kijken van films. Elizabeth zelf is een nymfomaan, drugverslaagd en extreem gefrustreerd wrak, en ze heeft maar één streefdoel voor ogen: een borstvergrotingsoperatie. Alle manieren om haar tip jar te spijzen zijn goed, gaande van geld achterhouden bij een fundraiser over het zich laten omkopen door leerkrachten om betere punten uit te delen. En natuurlijk is de boodschap: zo vaak mogelijk de benen open! Ze hoopt om een rijke collega, Scott Delacorte (Justin Timberlake), ergfenaam van een horloge-imperium te kunnen versieren, en laat haar beste vriend (Jason Segel) daarvoor in de kou staan. Scott heeft echter enkel oog voor Amy (Lucy Punch), en Elizabeth is vastbesloten om een wig tussen de twee te drijven. Bovendien staat er een mooie financiële bonus te wachten voor de leerkracht wiens leerlingen het hoogst scoren op de door de staat ingerichte schooltest; Elizabeth probeert met als geheim wapen de bos haar tussen haar benen de verantwoordelijke die over de antwoorden beschikt te verleiden.

Sommige actrices hebben het. Andere hebben het niet. Cameron Diaz heeft het niet. Een flinke dosis rimpels, dat wel, maar na There's Something About Mary van de al even fijn besnaarde shock value­-filmspecialistende Farrelly-brothers is haar rol van snol in deze uiterst flauwe prent Bad Teacher een nieuw en vernederend dieptepunt in haar carrière, die geheid op de Razzie Awards nog ter sprake zal komen. Grappig zijn is overigens soms moeilijker dan drama, want niet iedereen heeft het humorbeentje op dezelfde plaats zitten, maar op deze manier komedies schrijven is echt niet moeilijk, een aap met een hoed op kan het waarschijnlijk even goed. Ergens is er wel een parallel te trekken tussen de carrière van Diaz en die van het personage die ze in deze smakeloze film speelt, namelijk dat je niet laag genoeg kan bukken voor geld. Dat de regisseur, Jake Kasdan, ook verantwoordelijk was voor Walk Hard: The Dewey Cox Story had bij mij op voorhand een alarmbelletje moeten doen afgaan, en de inbreng van Year One-scenaristen Gene Stupnitsky en Lee Eisenberg is ook al niet dadelijk een gunstig omen. Nu ben ik anderhalf uur van mijn leven kwijt die ik nooit meer zal terugzien, en ik heb niet één keer gelachen. Soit. Zelfs voor een niet altijd even veeleisend publiek is deze ranzige dijenkletser een draak van een film, waarvan de hakkelende plot draait om een paar goedkope seksgrappen zoals een kleine die een stijve krijgt als hij Diaz auto's ziet wassen en een flauwe premisse die nergens ook maar een beetje de schijn van geloofwaardigheid kan wekken. Aangezien het hoofdpersonage in deze film wegkomt met verschillende zware deontologische fouten, mishandeling van kinderen en er een goedmenende collega voor laat opdraaien, is het al even moeilijk om ook maar enige sympathie voor Diaz' bitchy personage, dat alleen maar schijnt geïnteresserd te zijn in haar tetten, op te brengen. Er schijnt wel degelijk een Beavis and Butthead-publiek voor dit soort films te bestaan, kijkers die ongetwijfeld ook in Superbad een misbegrepen pareltje van de filmkunst zien, maar ik kan me niet inbeelden dat het om erg kritische kijkers gaat. Zelfs dan is het gebrek aan acteertalent in deze film stuitend. Dat acteurs als Jason Segel met dergelijke ongein in hun levensonderhoud voorzien is algemeen bekend, maar voor iemand als Justin Timberlake, die me eerder dit jaar aangenaam verraste met zijn rol in In Time, is dit een lelijke vlek op het CV. Het is daarentegen een verontrustende gedachte dat er mensen zijn die daadwerkelijk in dit soort imbeciele R-rated komedies geld investeren.

BEELD EN GELUID
Deze matige film krijgt meer dan de technische aandacht die de film verdient. De film is voorzien van een mooie anamorfische transfer met een fijne resolutie, weinig artefacts en misschien een iets te weinig contrasterend kleurenpalet. Een Dolby Digital 5.1-track is niet dadelijk nodig om onderbroekgrappen mee af te vuren naar alle hoeken van de kamer; de dialogen klinken evenwichtig en ruimtelijk solide, en de muziek klinkt helder. Meer moet dat niet zijn.

EXTRA'S
Wie er na het bekijken nog niet genoeg van heeft gekregen, kan nog vier minuten lang naar outtakes en zes minuten naar deleted scenes kijken, waarvan het onderscheid me niet helemaal duidelijk is. Way behind the scenes with Jason and Justin is een mager stukje interview van 5 minutenn waarbij de twee mannelijke hoofdrolspelers op een stoel in de natuur zitten, en Segel onder meer zijn commentaar geeft op Timberlakes nieuwste CD. Raising More Than Funds gaat dan nog eens drie minuten lang over de scène waarin Diaz met amper kleren aan auto's gaat wassen. De aangekondigde blooper reel is niet te vinden. De Amerikaanse versie bevat naast de bioscoopcut ook een uitgebreide versie; op de Beneluxversie is alleen de laatste terug te vinden.

CONCLUSIE
Alleen aan te raden voor wie onvoorwaardelijk geilt op Diaz en/of lacht met doodgeknuppelde zeehondjes, al dan niet voorzien van de nodige voorraad hallucinogene middelen.