FILM
De rijke grondbezitter César Soubeyran (Yves Montand) heeft geen nageslacht, en enkel zijn neef, de redelijk debiele Ugolin (Daniel Auteuil), die net is afgezwaaid uit het leger, kan het geslacht van de Soubeyrans voortzetten. Er is bovendien maar één ding waarin Ugolin in uitblinkt, en dat is anjers kweken. César hoopt dat het stuk grond van een voormalige inwoonster, de pas overleden Florette, spoedig zal vrijkomen, en hij wil er zelfs een goeie prijs voor geven. Dan arriveert echter Florettes zoon, Jean Cadoret (Gérard Depardieu), een stadsjongen die ondanks zijn handicap - hij heeft een bochel - absoluut de boerenstiel wil komen uitoefenen; meer bepaald heeft de leerkracht een onfeilbaar schema bedacht om snel rijk te worden met konijnen te kweken. Er is een waterbron op het landgoed, maar César en Ugolin hebben die dichtgemetseld, in de hoop dat Jean spoedig zijn landbouwdromen zou opbergen en het stuk terrein onder de prijs zou verkopen. Alle waterbevoorrading voor zijn landgoed moet Jean halen uit een reservoir, waarin maar voor een beperkt aantal dagen regenwater kan bewaard worden. Ugolin wordt zelfs goed bevriend met de onfortuinlijke Jean, wiens onderneming pijlsnel bergaf dondert. De droogte blijft hem nekken: Jean moet zelfs de juwelen van zijn vrouw Aimée (Elisabeth Depardieu) verpanden om een lastdier te kunnen kopen dat water moet aanvoeren. De twee gierige buren houden echter de lippen stijf op elkaar over het bestaan van de bron, zelfs tot Jean er dood bij neervalt. Het is pas dan dat zijn dochter Manon (Ernestine Mazurowna) per toeval de waarheid ontdekt over het complot.

Een blinde aanschaf is altijd weer een dubbeltje op zijn kant: alhoewel er meer dan eens een tegenvaller in mijn speler belandt, is het voor dit soort films dat ik nog steeds af en toe een film durf aanschaffen louter en alleen door de lovende kritieken van mede-filmliefhebbers, en alhoewel de Franse cinema mij grotendeels koud laat, zeker op gebied van taterfilms, oefende deze film al een tijdje een mysterieuze aantrekkingskracht op mij uit, waar ik niet meer aan kon weerstaan toen ik deze in de budgetbakken zag liggen. De rotten tomatometer geeft me echter een goede indicatie, niet veel films halen in deze database een perfecte score, en al zeker niet  Jean De Florette is zo'n pareltje dat totnogtoe onder mijn radar was gebleven. Het is een hard, naturalistisch verhaal over afgunst en gierigheid van de hand van Marcel Pagnol. Als filmregisseur probeerde hij Manon Des Sources al eens zelf te verfilmen, maar het werk kende niet zo'n succes als de versie van Berri. De filmmaker was tot aan zijn dood in 1974 bezig met het herwerken van het boek tot twee delen, Jean De Florette en Manon Des Sources, wat hem uiteindelijk zijn tweeluik L'Eau Des Collines in 1964 opleverde, maar hij kreeg de (her)verfilming bij leven niet meer rond. Nochtans was Pagnol de eerste die in de eer heeft gehad om uitgerekend voor zijn bijdrage aan de Franse gesproken film tot de Académie Française te mogen toetreden.

Pagnols werk valt in onze eigen literair gebied nog het best te vergelijken met het werk van Stijn Streuvels. Het is een hartverscheurend boerendrama met een heel simpele premisse over de inherente slechtheid van de mens, dat niet anders kan dan de kijker beroeren, en is waarschijnlijk voor Gérard Depardieu het hoogtepunt uit zijn carrière. De man brengt zijn Jean De Florette als een gestudeerd en wijs maar ook koppig en vooral oeverloos naïef personage, dat denkt dat hij om de één of andere manier boete moet doen, en de loutering gewillig ondergaat, terwijl het gewoon eigenlijk twee inhalige, wreedaardige buren zijn die hem een schurkenstreek leveren. Yves Montand levert een schitterende rol als peetvader die het hele dorp naar zijn pijpen laat dansen, en ook Daniel Auteuil weet de aandacht te trekken als de lichtjes randdebiele Ugolin. De maatschappelijk zeer relevante film is echter een prachtig staaltje cinematografie zoals er in Frankrijk tegenwoordig helaas niet veel meer gemaakt wordt.

BEELD EN GELUID
Op Blu-ray verschijnt deze Jean De Florette zonder tussenstation in de Quality Film Collection van A-Film. De mooie fotografie komt in high definition goed tot haar recht, en qua inkleuring en detaillering lijkt de film gedraaid in een stukje paradijs op aarde waar de tijd is stil blijven staan. De film is levendig en kleurrijk, en de scherpte is zodanig op punt gesteld dat het een recente productie lijkt (alleen de leeftijd van Gérard Depardieu klopt niet in dat plaatje). De bescheiden geluidstrack is in DTS-HD 2.0 stereo uitgevoerd, maar de dialogen zijn perfect verstaanbaar (zij het dat er soms met een zwaar Zuid-Frans accent wordt gesproken), en de muziektrack geeft sommige scènes nog extra vleugels.

EXTRA'S
Er is geen bonusmateriaal op deze film te vinden.

CONCLUSIE
Jean De Florette is een pakkend drama waarin de schaduwzijde van de mens langs zijn hardste kant wordt getoond. De schijf is alleen te krijgen in een basisuitvoering die solide genoeg is maar geen ruimte voor bonusmateriaal biedt.