SERIE
Als er één serie tot op de laatste druppel is uitgemolken dan moet het wel Star Trek zijn! Het futuristische wereldje dat door Gene Roddenberry werd bedacht kreeg niet minder dan zes spin-offs: The Original Series, Phase II, The Next Generation, Deep Space Nine, Voyager en Star Trek Enterprise (dat vanaf het derde seizoen gewoonweg tot Enterprise is verkort). Waarschijnlijk zullen sommige hardnekkige fans het nooit durven zeggen, maar Enterprise is veruit het zwakste broertje uit de Star Trek-familie. Nu ja, ook al verdedigen ze hun idolen, toch zullen de trouwste Trekkies moeten toegeven dat de kijkcijfers na een tijdje zo belabberd waren dat UPN er na het vierde seizoen definitief de brui aan gaf. Nochtans is het concept van Enterprise misschien het meest interessante van allemaal, het gaat immers om een prequel. De verhaaltjes spelen zich in 2150 af en dat is tien jaar voor de Verenigde Federatie Van Planeten (een alliantie tussen de mensheid, de Vulcans, de Andorians en de Tellarites) werd opgericht. Het is ook tijdens die periode dat Starfleet (een militaire organisatie dat het heelal onderzoekt) zijn definitieve vorm kreeg. Hun nieuwste paradepaardje is de Enterprise NX-01, een ingenieus ruimteschip dat tegen warpsnelheid amper zes minuten nodig heeft om Neptunus te bereiken. De wereld droomt ervan om het hele melkwegstelsel uit te kammen, zowel om militaire (niet alle rassen hebben vreedzame intenties) als wetenschappelijke redenen.
 

Zo’n ruimteschip heeft natuurlijk een crew nodig waarop men volop kan vertrouwen. In de pilootaflevering The Broken Bow maken we kennis met Jonathan Archer (Scott Bakula), zoon van Henry Archer, de geleerde die de Warp 5-motor uitvond. Volgens de leiding van Starfleet is hij de ideale man om het commando over het nieuwe ruimteschip te voeren. Jonathan is een bolleboos, doch ook een allesbehalve gemakkelijke jongen. De nieuwbakken kapitein weigert resoluut om buiten het boekje te gaan; hij geeft altijd zonder omzien zijn ongezouten mening en het is geen geheim dat hij het niet kan vinden met de Vulcans. Dat ras is ondertussen wel met de mensheid bevriend geraakt, toch doet het dat volgens Archer alleen maar om er zelf beter van te worden. Jonathans opinie vormt een groot probleem, want de Vulcans zijn volop bij het Enterprise-project betrokken. Een van de bemanningsleden is een Vulcan, namelijk officier T’Pol (Jolene Blalock), en die dient een oogje in het zeil te houden. Net zoals dat in ouderwetse politiekomedies het geval is, klikt het tussen T’Pol en Archer niet echt. Archer staat argwanend tegenover elke beslissing die de Vulcan neemt en ook omgekeerd twijfelt T'Pol over elk woord dat haar kapitein uitspreekt. Na enkele hachelijke avonturen verandert hun relatie. T'Pol moet zelfs het commando van de Enterprise overnemen als Archer gewond raakt, waarmee de vrouw bewijst dat ze een volwaardig lid is en niet zomaar een pottenkijker. Eveneens aan boord van het schip zijn technicus Charles Tucker III (Connor Trinneer), luitenant Malcolm Reed (Dominic Keating), vaandrig (dat is een piloot) Travis Mayweather (Anthony Montgomery), talenwonder Hoshi Sato (Linda Park) en Dr. Phlox (John Billingsley) die verantwoordelijk is voor alles wat met gezondheid (of de bedreiging daarvan) te maken heeft. De kleurrijkste persoon uit dit groepje is ongetwijfeld Hoshi. Deze mooie dame is een xeno-linguïste die zomaar eventjes veertig talen beheerst, vooral haar kennis van het Klingon is uiterst handig. Je moet namelijk weten dat dit niet de tijd van Star Trek The Next Generation is, in 2150 leefden de mensen en de Klingons namelijk nog op gespannen voet.
 

Het zijn dan ook de Klingons die ervoor zorgen dat de Enterprise de eerste keer de ruimte wordt ingestuurd. Een Klingon wordt per abuis door een paniekerige boer neergeschoten. Om een oorlog te voorkomen besluit Starfleet om de Klingon naar zijn planeet (Kronos) terug te brengen. De opdracht verloopt succesvol waardoor Starfleet uiterst tevreden is met de geleverde prestaties van z'n team. Ze worden tot de ideale kandidaten gekroond om het heelal voort uit te pluizen. In Fight Or Flight komt de Enterprise-crew een vreemd ruimtetuig tegen waarvan de bemanning brutaal is vermoord. Men gaat op zoek naar een kolonie die zeventig jaar geleden is verdwenen (Terra Nova). In The Andorian Incident worden Archer, Trip, Hoshi en T’Pol ontvoerd door enkele Andorianen, een uiterst agressief ras dat men herkent aan z'n blauwe huidskleur en witte haar. Zoals verwacht duiken ook de Klingons geregeld in diverse afleveringen op, in Sleeping Dogs bijvoorbeeld.

Net zoals dat in de andere spin-offs het geval is maken we in Enterprise eveneens kennis met heel wat rare snuiters waarvan we hopen dat ze nooit realiteit zullen worden. Een mooi voorbeeld zijn de inwoners van Eska die telepathische gaven bezitten en zich in allerlei gedaantes kunnen transformeren. Of wat te denken van die vreemde Ferengi? Die wezens met extreem grote oren worden door alle andere rassen vermeden omdat hun levenswijze (en ook hun wetten) op puur winstbejag is gebaseerd. Tja, jammer genoeg vinden we deze soort niet alleen in de Star Trek-fantasie terug! In Acquisition wordt de Enterprise door enkele Ferengi gekaapt, maar gelukkig slaagt de bemanning erin om het ruimteschip terug te krijgen (of wat dacht je?) en wel door het winnen van enkele ingenieuze spelletjes!
 

Niet alle Trekkies zullen er tevreden mee zijn dat we wederom wat zout in de wonde strooien, maar van alle spin-offs is Enterprise de minste. Dat vonden ook de critici. Er zijn wel enkele briljante afleveringen (Sleeping Dogs of Cold Front), maar eigenlijk zijn alle 26 afleveringen van deze reeks niet meer dan opvullertjes. Niet alleen zijn de scenario’s zwak (om niet te zeggen veel te ver gezocht of gewoonweg infantiel), ook overtuigt de cast nooit echt. Zowat alle personages zijn oppervlakkig, zelfs de kapitein is een oersaaie man, of om het anders te zeggen: Archer is helemaal geen Picard of Kirk. De meeste fans reageerden vrij koeltjes op de nieuwe serie. Men laste enkele vernieuwingen in, maar die dateren tegelijk de reeks. Let op, dat kan je ook zeggen van zowel The Next Generation als The Original Series, maar in deze series is er geen gebrek aan humor en dat is net wat er ontbreekt in Enterprise. In deze prequel is er geen vrolijke noot als Data, noch is er een charismatische leider als Picard of een onsterfelijk icoon als Dr. Spock. De hele crew lijkt gerekruteerd te zijn op basis van de juiste looks. Zelfs de muziek is ronduit afschuwelijk. Je hoort niet langer het monumentale thema van Alexander Courage, wel de afgrijselijke rockcomposities van Russell Watson (een Bon Jovi zonder talent). Neen, men kan als fan dan wel gelukkig zijn dat er geen einde komt aan de franchise, doch voelt Enterprise iets te veel aan als de laatste (overbodige) druppel.
 

BEELD EN GELUID
Ook op beeldvlak is het een hele stap terug. Bij The Original Series en The Next Generation werden onze ogen majestueus overladen met dat waartoe de moderne techniek toe in staat is. In die series is ieder beeld opnieuw gescand en zo nodig tot in de puntjes herwerkt. Dat is in Enterprise niet het geval en alhoewel de kwaliteit van het beeld meer dan genietbaar is, zien we toch veel te veel mankementen die je niet op een Blu-ray van dit kaliber verwacht. Er zijn heel wat scènes met veel filmgrain. Trouwens, de serie mag dan vrij jong en peperduur zijn, toch ogen vele special effects vandaag belachelijk goedkoop. Het geluid is meer dan bevredigend. De special effects knallen (zoals dat moet) als oorverdovende explosies door de speakers, alleen geldt dat jammer genoeg ook voor de debiele soundtrack.
 

EXTRA’S
Als je het louter in tijd uitdrukt dan is de portie extra materiaal grandioos, helaas is dat niet allemaal zo interessant. Het kroonjuweel is de anderhalf uur durende special To Boldy Go-Launching Enterprise dat uit drie delen bestaat. Echte exclusieve beelden of weetjes zie je in deze special niet, wel een ellenlange marathon van (meestal saaie) interviews. De hele crew vindt zichzelf natuurlijk fantastisch. De makers zijn zelfs zo arrogant om te stellen dat zij beter dan The Next Generation of The Original Series zijn. Ze baseren zich daarvoor op lovende woorden die ze op allerlei Star Trek-conventies hebben gehoord. De crew gaat ervan uit dat heel wat jongeren hun hart aan Enterprise hebben verpand omdat die heel wat gewelddadiger dan de brave oudere series is. Zelf noemen ze het een nieuwe start, alleen besliste de tand des tijds (en ook de kijkcijfers) daar anders over. Er wordt tevens aandacht (hoe kan het ook anders) aan de bouw van de Enterprise besteed. Men vond dat de Enterprise uit The Next Generation er net iets te veel als een hotel uitzag. Om die reden is het ruimteschip tot een soort van onderzeeër omgebouwd. Iedere acteur krijgt uitgebreid zijn zegje en voor wie nood heeft aan dit soort informatie die zal na 90 minuten weten waarom hij of zij is gecast: niemand kan geloven dat hij of zij deel uitmaakt van de beroemdste televisieserie aller tijden! Naar verluidt is Scott Bakula ook buiten de set een echte leider. Tevens is er On The Set, een extra die zoals de titel het aangeeft de fan een kijkje op de set biedt. Iedere aflevering heeft ook een logboek waarin de missie uitvoerig wordt beschreven. Voor wie er maar niet genoeg van kan krijgen zijn enkele episodes voorzien van een commentaarband.
 

CONCLUSIE
Star Trek Enterprise is een prequel waarin de opbouw en de eerste missies van de Enterprise centraal staan. Een ware droom voor de vele fans die weliswaar volledig aan diggelen wordt geslagen eens je deze episodes naast de veel betere afleveringen van The Original Series en The Next Generation legt. Deze spin-off is misschien minder statisch en de nadruk ligt meer op actie dan op het wetenschappelijke aspect, toch blijft Enterprise de zwakkeling uit de Star Trek-franchise. De scenario’s zijn niet veel soeps en de cast mist het nodige charisma. Desondanks deze kritiek blijft het natuurlijk wel een aanrader voor de fans.