ANIMATIEFILMS
De weeë geur van afgekookte worteltjes wordt niet door iedereen op prijs gesteld. Dat ervaart het konijn uit het dierenbos van Arnaud Demuynck en Rémi Durin als het haar intrek neemt in een hol onder de boom waarin een eekhoorn woont. De twee leren elkaar kennen kort nadat de eekhoorn er zich heeft geïnstalleerd en nee, zij heeft er geen bezwaar tegen dat het konijn haar buurvrouw wordt. Dus wordt de voorraad noten – die onder de boom wordt bewaard – naar de voorraadkamer hoog tussen het gebladerde overgebracht en richt het konijn het vertrek onder de wortels naar haar eigen smaak in. Uit dankbaarheid maakt het knaagdier een worteltaart voor de buurvrouw en de dag nadien een wortelpastei, gevolgd door worteltaart en opnieuw wortelpastei… waarbij zij er geen rekening mee houdt dat de bovenbuurvrouw eigenlijk helemaal niet zo gek is op wortels en noten prefereert. Bovendien werkt de voortdurende geur van gekookte en gebakken worteltjes de eekhoorn na verloop van tijd op de zenuwen en komt het tot een confrontatie, waarbij het konijn haar aanraadt om een ander onderkomen te zoeken. Dat zij als oorspronkelijke bewoonster verzocht wordt om op te rotten, dat is een brug te ver voor de eekhoorn en dus pakt zij haar spulletjes en gaat in het bos op zoek naar een nieuwe woonplaats.

Dat is evenwel niet zonder gevaar, want in het bos jaagt een vos, zij het dat die in belangrijke mate wordt afgeleid door de komst van een aantrekkelijke vrouwelijke vos met verfijnde maniertjes en een kunstzinnige (poëtische) aanleg, die het niet zo begrepen heeft op het jagen op de andere dieren in het bos. Ze sluiten een weddenschap af om met de mooiste buit naar huis te komen en uiteraard heeft de vos meteen de ronddwalende eekhoorn in het vizier, die hij ook zonder veel moeite te pakken krijgt. Het konijn heeft ondertussen gemerkt dat de buurvrouw is vertrokken en vanop een heuveltje ziet zij hoe de vos de eekhoorn in een zak stopt met het oog op een geanimeerd dinertje met juffrouw vos. Zij voelt zich schuldig en besluit om de onfortuinlijk buurvrouw te bevrijden…
 

In nauwelijks 23 minuten doen De Muynck en Durin het verhaal over twee vriendinnen die onenigheid krijgen over eetgewoonten en een gemakkelijk prooi dreigen te worden van bosbewoners die graag vlees op het menu hebben. Het is een animatiefilm die redelijk wat spanning en conflictsituaties bevat, maar die desondanks toch geschikt is voor kinderen vanaf 4 jaar omdat er voldoende grappige momenten zijn ingebouwd en de sfeer nooit macaber wordt. Het konijn en de eekhoorn zijn twee aantrekkelijke en warme figuurtjes, terwijl de vrouwelijke vos als intelligent en humaan wordt geportretteerd en meteen duidelijk maakt dat zij niet zal dulden dat de andere dieren uit het bos een haar wordt gekrenkt. De vos zelf mag de versierder en de macho spelen, maar zelfs de allerkleinsten zullen gauw door hebben dat hij geen kans maakt in deze ongelijke strijd tegen drie vrouwen die hem elk op haar manier te snel af zijn. En dat een animatiefilm niet noodzakelijk tongue-in-cheek-grapjes moet bevatten om ook papa en mama over de streep te trekken, bewijzen de makers ten overvloede, want De Geur van Worteltjes (26 min.) gaat terug op archetypische voorbeelden die ook zij als kind te horen hebben gekregen (Sneeuwwitje, Roodkapje,…) en die in al hun eenvoud hun doel nooit missen, ongeacht de leeftijd van de toehoorder. Bovendien bevatten de verhaaltjes wijsheden die in moderne animatiefilms niet meer aan bod komen of aan het oog worden onttrokken door een verbluffende technische hocus pocus.
 

In Wortelconfituur (6 min) leren we twee konijntjes kennen die in hartje winter vaststellen dat ze door hun voorraad worteljam zijn en tot hun verbijstering ook geen wortels meer in huis blijken te hebben voor een nieuwe portie lekkernij. Gelukkig vinden ze een oude schattenkaart van hun oom Robert, waarop is aangeduid waar het pompoeneiland, het kooleiland en het worteleiland liggen. Het wordt een lange een gevaarlijke zeereis, maar er is geen alternatief…

De Reuzewortel (6 min.) is qua idee verwant aan het Grimm-sprookje De Bremer Stadsmuzikanten waarin een stel hongerige vrienden door een raam een gedekte tafel ziet staan, dat wil zeggen: de ezel zet daartoe z’n voorpoten op de vensterbank, de veel kleinere hond springt op z’n rug want die wil ook wel zien welke lekkere dingen er (bijna) binnen handbereik zijn, even later landt poes bovenop, gevolgd door de haan. In De Reuzewortel is de situatie anders: een vrouw staat aan het fornuis en merkt dat ze geen wortel meer heeft voor het gerecht dat ze wil bereiden. Ze stuurt haar echtgenoot naar buiten om er eentje in de tuin te halen en die kiest uiteraard de grootste – zo zijn mannen, toch? – maar tot z’n verbazing zit de wortel muurvast in de bevroren aarde. Z’n vrouw komt naar buiten om hem bij de klus te helpen, de buurjongen, diens hond, de poes en ten slotte een grijs muisje dat in andere omstandigheden het gezelschap van een kat zou vermijden. Ze vormen een lange rij om de wortel uit de grond te trekken, maar die geeft zich niet zo maar gewonnen…
 

In De Kleine Egel (5 min.) vindt het hoofdpersonage – de egel dus – een magnifieke rode appel. Hij verstopt de vrucht in het bos om ze op een later tijdstip te verorberen, maar een konijntje heeft hem bezig gezien een vraagt of ze een stukje mag hebben. Goh, die appel is groot genoeg, denkt de egel, en samen duwen ze appel achter een rots, waar ze op een nieuwe geïnteresseerde stoten… en dan nog eentje… tja, dat worden kleine stukjes…
46 minuten duurt deze release van Dalton Distribution, en voor de kleintjes (4-6 jaar) blijft het wellicht een dvd waar nog vaak naar terug wordt gegrepen. Wie nog net iets te jong is voor het bijna een halfuur durende De Geur Van Worteltjes, beleeft in afwachting beslist genoeg lol aan de drie andere en veel kortere verhaaltjes. Eén van de aantrekkelijkste aspecten is overigens de eenvoudige manier waarop ze zijn gemaakt, waardoor de boodschap nooit wordt ondergesneeuwd door de technische realisatie. Bovendien zijn er verschillende technieken gebruikt en zien ze er alle vier heel verschillend uit, waardoor ze heel herkenbaar blijven. Vriendschap staat centraal in De Geur Van Worteltjes, terwijl de zin voor vindingrijkheid en avontuur in Wortelconfituur aan bod komt; in De Reuzewortel leidt het samen-zijn-we-sterk-idee tot succes en in De Kleine Egel krijgt het-delen-van-het-weinig-dat-je-hebt een plaatsje.