FILM
Marvel Cinematic Universe, aflevering zoveel. De almachtige god Thor (Chris Hemsworth) is op missie om het hoofd van de vuurgod Surtur (Clancy Brown) af te slaan, want er doet een voorspelling de ronde dat Surtur verantwoordelijk zal zijn voor Ragnarok, de complete vernietiging van Asgard. De missie verloopt vlotjes. Iets te vlotjes zelfs, want Surtur is geen partij voor de man met de hamer. Terug op Asgard bekent Thors vader Odin (Anthony Hopkins) echter dat het gevaar niet geweken is: Thor en zijn broer Loki (Tom Hiddleston) moeten zich voorbereiden op de komst van hun oudere zus Hela (Cate Blanchett), de godin van de dood. Kort daarop wisselt Odin op Luke Skywalker-manier het tijdige met het eeuwige, en zijn as is nog niet uitgewaaid of Hela staat al aan de poorten van Asgard om haar eerstgeboorterecht op te eisen. Met de afwezigheid van Heimdall als bewaker van Bifrost, de poort naar andere werelden, geraken Thor en Loki tijdens de achtervolkging van Hela gestrand op de planeet Sakaar. Daar wordt Thor gevangen genomen door iemand die zich de Grandmaster (Jeff Goldblum) noemt, een man die een soort van gladiatorenspelen inricht en in Thor wel een mooie aanwinst voor zijn winkel ziet. Thor wordt min of meer gedwongen om te prijsvechten tegen een oude bekende, niemand minder dan Bruce "de Hulk" Banner (Mark Ruffalo). Thors voornaamste bekommernis is echter om zo snel mogelijk van de planeet Sakaar af te geraken, en Ragnarok trachten te voorkomen. Maar is dat wel mogelijk, als de profetie in steen gehouwen staat?

 

Hoe zou een Marvelfilm eruit zien als deze in elkaar gedraaid zou worden door de leden van Monty Python? Thor: Ragnarok komt wat dat betreft aardig in de buurt. Net zoals met Spiderman: Homecoming proberen de bedenkers van het Marvel Cinematic Universe met deze zoveelste aflevering en opmaat naar Avengers: Infinity War de lachers op hun hand te krijgen. Met Noorse mythologie heeft het allemaal niets meer vandoen, Thor is een extravagant SF-epos geworden dat eerder op een gekostumeerde bal genre The Fifth Element lijkt. Het niveau van de humor is vooral erg goedkoop, met veel slapstick waarbij de dienst uitgemaakt wordt door klappen in het kruis, Thor die bij wijze van running joke voortdurend geëlectrocuteerd wordt, en de obligate passage van Stan Lee die er nog een schepje bovenop mag komen doen als de kapper from hell die Thor een nieuw kapsel aanmeet. Sinds Disney de teugels van Marvel in handen heeft, moet het allemaal vooral politiek correct zijn en als het kan een klein beetje infantiel. Van een jonge snaak als Spiderman zijn we dergelijke strapatsen gewoon, maar de grote, almachtige Thor als stand-upcomedian werkt gewoon niet. Punt. Regisseur Taika Waititi heeft bovendien héél goed naar David Finchers Girl With The Dragon Tattoo gekeken, want bij zowat elke actiescène wordt The Immigrant Song van Led Zeppelin bovengehaald; de originaliteit is met andere woorden ver te zoeken. En inderdaad: de soundtrack voorspelt in dit geval al een beetje de inhoud, want voor de rest is in Ragnarok voorspelbaarheid troef. Er wordt niet alleen een brug gelegd naar de Hulk-franchise (waarbij het toch opvalt dat er geen enkele Hulk-solofilm met Mark Ruffalo als Zijne Groenigheid bestaat), maar ook naar Doctor Strange; de Hulk-crossover is redelijk substantieel in het verhaal, maar Benedict Cumberbatch wordt er maar met de haren bijgesleurd, vooral met de bedoeling dat men u uw collectie Marvel-dvd's zo compleet mogelijk wil laten houden.

 

Langs de andere kant werden nevenpersonages uit de vorige Thor-films zoals Natalie Portmans karakter met een goedkoop excuus uit de franchise geschreven. Het kan ook zijn natuurlijk dat mevrouw Portman de bui zag hangen. Een groot probleem in deze Ragnarok is dat Cate Blanchett niet overtuigt als schurk van dienst; de actrice kan met rollen als in Manifesto uiteraard beter haar creatieve ei kwijt, maar haar verschijning hier is toch vooral ingegeven door financiële motieven. Als Marvel ons toch wil laten lachen, dat ze ons dan eerder Guardians Of The Galaxy voorschotelen. Een film over de Ragnarok, wat toch het einde van de wereld betekent, zou iets serieuzer van toon mogen zijn, want blijkbaar kan de naderende godenschemering niemand een reet schelen, en al helemaal de goden zelf niet. Ook de cameo's zoals die van Matt Damon, die in het 'toneelstuk' dat Loki laat opvoeren de rol van Thor speelt, werken voor geen meter. Thor: Ragnarok is amusant, dat wel, maar het probleem met de film is dat men de broek zó diep laat zakken dat men van deze film gewoon geen parodie meer kan maken, het is een parodie op zichzelf geworden. Weliswaar herpakt Thor zich een beetje in de laatste act, met een iets meer ernstige ondertoon wanneer Thor een zware en in het oog springende wonde oploopt, maar dat neemt niet weg dat de film erg onevenwichtig is.

 

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van Thor: Ragnarok is absoluut van referentiekwaliteit: het bonte, kleurrijke spektakel schittert helder, met veel details in het design, goeie dynamiek in de vechtscènes en hoog contrast. Artefacts ontbreken volledig. De DTS-HD MA 7.1-track is dynamisch, met uitgebreid gebruik van de surrounds, een hevig donderende subwoofer en goed verstaanbare dialogen. Alleen lijkt de soundtrack van Mark Mothersbaugh eerder op iets wat bij een lunapark hoort.

 

EXTRA'S
Thor: Ragnarok bevat een audiocommentaartrack door regisseur Taika Waititi, die al even ernstige commentaar levert bij de film dan de toon van de film zelf - niet, dus. Voor de film start, kan u alvast een inleiding (1:44) van de man zelf bekijken - kennelijk behoort 'ernstig zijn' niet tot de vaardigheden van de regisseur. Dan volgen een zevental documentaires. In Getting In Touch with Your Inner Thor (6:39) wordt de evolutie van Chris Hemsworths personage door de vorige delen uit de Marvel-franchise onder de loep genomen. Unstoppable Women: Hela & Valkyrie (5:58) toont ons de twee vrouwelijke protagonisten van de film, the good one and the bad one. In Finding Korg (7:34) vernemen we dat de regisseur zelf een rol in de film heeft gespeeld door zijn stem te verlenen aan één van de volledig in CGI opgetrokken personages. Sakaar: On the Edge of the Known and Unknown (8:24) toont ons de wereld waarop het gros van de film zich afspeelt. In Journey Into Mystery (5:47) komen we te weten waar de film zich precies in de puzzel van het Marvel-pantheon afspeelt, en krijgen we te horen in welke mate de strips van Jack Kirby invloed hebben gehad op de film. In de faux reportage Team Darryl (6:08) krijgen we een vervolg op het filmpje dat we in de bonussectie van Doctor Strange vonden, waarin Thor samenhuisde met ene Darryl Jacobson (Daley Pearson). Thor is er bij hem uitgetrokken, en Darryl heeft een nieuwe kamergenoot: de Grandmaster. De titek Marvel Studios: The First Ten Years - The Evolution of Heroes (5:23) is wellicht wat misleidend, want de Marvelfilms zijn al langer dan tien jaar in de bioscoop te zien; wellicht gaat het dan alleen over de films die in het Cinematic Universe-canon passen. De spot is vooral een uitgebreide reclametrailer voor het binnenkort in de zalen te bewondere Infinity War. Daarna volgen er nog 5 verwijderde en uitgebreide scènes (7:18), twee 8-bit Sequences (3:15) die niet méér omhelzen dan een paar ruwe computergeanimeerde storyboards, en een gag reel (2:18) die mogelijk nog flauwer is dan de film zelf. De disk start naar goede (?) gewoonte ook op met een reeks cross-promotionele trailers.

 

CONCLUSIE
Zeggen dat Thor: Ragnarok een zwakkere toegift aan het Marvel Cinematic Universe is, is zoiets als een open deur intrappen. Het leeftijdspredicaat 12 op de disk is in dit geval waarschijnlijk de maximumleeftijd. De Blu-ray zelf is piekfijn.