FILM
Een originele slasher maken. Het lijkt bijna zo goed als onmogelijk. Daarvoor is het genre net iets te veel geëxploiteerd. Maar als je je film verkoopt via een poster die je laat vermoeden dat de afgehakte ledematen in het rond zullen vliegen, dan verwacht je op zijn minst veel nepbloed en als toemaatje liefst ook wat suspense. Bij Killer Kate gaan de griezelpoppen helaas pas op het einde aan het dansen. De eerste vijftig minuten (de film duurt er zeventig) krijg je een ondermaatse teeny romcom te zien waardoor de film al lang zijn doelen heeft gemist. En zeggen dat we niet eens de lat hoog legden! Her en der vind je wel wat positieve Amerikaanse recensies over het langspeeldebuut van Elliot Feld, maar we veronderstellen dat de man ook wel zijn vrienden zal hebben. Wie een beetje kritisch ingesteld is (zelfs met een groot hart voor amateurhorror) kan niet anders dan besluiten dat dit maar een mager beestje is. Of hoe zeventig minuten lang kunnen duren...

Het eerste wat we te zien krijgen in dit vehikel zijn de daders. Een iewat vreemde familie die aan de koffieklets is begonnen. Wat er exact gezegd wordt is ons niet meteen duidelijk, wel is het zo dat ze zich zorgen maken over het feit dat ze geen slachtoffers meer hebben en dat daar dringend wat aan gedaan moet geworden. De schaduw van The Texas Chainsaw Massacre gonst door ons brein, maar daar blijft het ook bij. Eerst moeten we nog een dik uurtje dialogen zonder nut doorworstelen. Het botert niet zo goed tussen de zussen Kate (Alexandra Feld- geen zus van, wel de echtgenote van de regisseur) en Angie (Danielle Burgess). Sinds de universiteit is alle contact tussen hun verbroken en moest Kate in haar eentje voor hun zieke vader zorgen. Angie is zich van het kwaad bewust en samen met een paar vriendinnen nodigt ze haar zuster uit voor haar vrijgezellenfeestje in een vakantiehuis. En jawel, u raadt het, de gestoorde familie komt langs. Maar alvorens je aan het slachtfestijn (nou ja) kan beginnen moet je eerst het relaas tussen Angie en Kate zien te slikken dat, ons baserend op de dialogen, nergens op slaat. In feite slaat niets op iets in deze film, of wat dacht je ervan om in het midden van de suspense (kan de moordenaar binnen komen of niet?) het over het feit te hebben dat het al een tijdje geleden is dat Angie met palief de kerst doorbracht. Als gezegd krijgen we op het einde nog wat soft slasherwerk te zien, maar ook dat gaat grotendeels verloren. Deels door de onkunde van Feld, maar evenzeer door het abominabele acteerwerk waardoor het je in feite geen bal kan schelen of ze op het einde van de film onder de groene zoden verdwijnen of niet. Een plot die grappig bedoeld is, maar (je raadt het) de mist ingaat en grapjes die er net iets over zijn, of wat dacht je van Motel California?

In de recente horrordocu Forgotten Scares, die wij overigens ten sterkste aanraden, zei Jan Verheyen het al: wie zich bekommert over horror dient heel wat bagger te zien vooraleer hij op een parel botst. U hebt het wellicht al lang door tot welke categorie Killer Kate behoort.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze film is behoorlijk en komt overeen met wat je vandaag van een lowbudget horrorfilm mag verwachten. Weinig special effects en de meeste scènes spelen zich af in het daglicht, en dus is er weinig kans dat het verkeerd loopt, hoewel af en toe de kleuren in elkaar dreigen te vloeien. Voorts is er een standaardgeluidsband, maar dat is eigenlijk het enige wat we erover kunnen vertellen. Wel, een behoorlijke boze vinger naar degene die verantwoordelijk was voor de ondertiteling. Google Translate is nooit veraf. 

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op dit schijfje, maar het zou ons van de stoel doen vallen (met serieuze verwondingen zelfs) mocht er iemand hier nood aan hebben. 

CONCLUSIE
De bedoelingen van Elliot Feld om van zijn debuut een goede slasher te maken vallen in het water door een veel te langdradig scenario met nietszeggende dialogen en acteerprestaties die amper het niveau van slecht amateurtoneel overschrijden.