FILM
Nu het Moon Theatre herbouwd is na de catastrofale ineenstorting in de eerste film, voert het theatergezelschap van koala Buster Moon (Matthew McConaughey) regelmatig succesvolle voorstellingen op. Buster droomt er echter van om eens te mogen optreden in het prestigieuze Crystal Hotel van mediamogul Jimmy Crystal (Bobby Cannavale) in Redshore City. Hij krijgt de kans wanneer één van diens talent scouts, Suki (Chelsea Peretti), een voorstelling bijwoont van Alice In Wonderland, maar ze doet het stelletje af als welwillende amateurs. Buster bluft dan maar zijn weg naar binnen bij de audities van Jimmy Crystal door te stellen dat hij een musical wil opvoeren waarin de notoir teruggetrokken Clay Calloway (Bono) zal optreden. Calloway heeft echter sinds het overlijden van zijn vrouw vijftien jaar geleden zijn huis niet meer verlaten, en het is maar de vraag of Ash (Scarlett Johansson), die onvoorwaardelijk fan van de man is, hem zal kunnen overtuigen, want de beveiligingsmaatregelen die Calloway rond zijn villa heeft geplaatst om nieuwsgierigen op afstand te houden, zijn niet min.




Rosita (Reese Witherspoon) ziet dan weer de hoofdrol in de musical aan haar neus voorbijgaan, omdat er ergens een scène in zit waarin ze van een hoge springplank naar beneden moet duiken, en ze blijkt hoogtevrees te hebben. De dochter van Jimmy, Porsha (Halsey), staat maar wat graag klaar om haar te vervangen, maar Porsha kan weliswaar wel zingen, maar voor geen meter acteren. Johnny (Taron Egerton) beleeft dan weer de éne frustratie na de andere omdat hij geterroriseerd wordt door zijn dansleraar, Klaus Kickenklober (Adam Buxton), die meer van hem vraagt dan hij kan geven. Hij neemt daarom straat-breakdancer Nooshy (Letitia Wright) onder de arm, en verzoekt haar om hem qua danspassen wat bij te schaven. Meena (Tori Kelly) moet dan weer een romantische scène spelen met een tegenspeler, Darius (Eric André), die zo vol van zichzelf is dat hij haar naam niet eens kan onthouden, en intussen heeft Meena vooral oog voor Alfonso (Pharrell Williams), de ijsjesverkoper aan de overkant van de straat.




Sing 2 is vooral een flinke herhalingsoefening van het eerste deel: het verhaal wordt opgehangen aan de popsongs die op het moment van inblikken per se moesten gepromoot worden, waarbij sommige songs staan als een huis, zoals de versie van Bury A Friend gezongen door een spookdiertje, maar bij een ander deel ellende troef is, zoals een onuitstaanbare versie Don't You Worry About A Thing. Er zit ook een niveauverschil tussen de artistieke waarde van een Taron Egerton tegenover pakweg Tori Kelly. Even dreigt de film bovendien te verzanden in de instant heiligverklaring van Bono, die toch wel íets te nadrukkelijk naar voren wordt geschoven, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat, alhoewel ik 's mans ego niet kan uitstaan, hij uiteindelijk als voice actor toch niet door de mand valt. Meer nog: hij weet zeer goed gestalte te teven aan de misantrope loner die Calloway moet zijn. De enige afwezige uit de cast van de eerste film is Seth McFarlane, en dat is gelukkig ook geen groot gemis. Het scenario en de bijhorende einduitkomst zijn uiteindelijk zeer voorspelbaar, maar de humor maakt veel goed, en zorgt dat Sing 2 zeker bekijkbaar blijft.




De troef die de film naar voor kan schuiven is dat er in wezen vier verhalen worden verteld (dat van Calloway, dat van Johnny, dat van Meena en dat van Rosita), waarbij Buster Moon als overkoepelend raam de lijm is die het geheel bij elkaar houdt. De personages hebben hun eigenheden die bijzonder goed uit de verf komen, en alhoewel je de scenaristen niet kan beschuldigen van een grote originaliteit, weten ze toch het maximale uit een simpel gegeven te putten; je wéét gewoon dat Calloway uiteindelijk zal toegeven en Busters vel redden, je wéét dat Rosita haar hoogtevrees gaat overwinnen, en je wéét dat Meena haar schaamte zal overwinnen. Het is de weg daarnaartoe die de aandacht weet te capteren.

Zeker na een tweede visie kan je niet anders dan tot de constatatie komen dat het met de timing van de grappen bijzonder goed zit, en vooral regisseur Garth Jennings zelf, die de tegenover de eerste film uitgebreidere rol van Mrs. Crawly voor zijn rekening neemt, weet de lachers op zijn hand te krijgen. Ook helpt het natuurlijk dat na de eerste film de karakters geen introductie meer behoeven, en alle personages blijven perfect in hun rol: Matthew McConaughey als de onverbeterlijke optimist, Scarlett Johansson als de rock chick en Tori Kelly als de bedeesde nachtegaal, om er maar een paar te noemen. Dé drijvende kracht is echter Matthew McConaughey, die als Buster Moon zich telkens weer in de problemen werkt, en vervolgens alles uit de kast moet halen om niet in elkaar geramd te worden. Komt dat zien!




BEELD EN GELUID
Al vanaf de openingsscène waarin in een semi-fantastische setting het gezelschap van Buster zijn eigenzinnige versie van Alice In Wonderland opvoert op de tonen van Let's go crazy van Prince, word je als kijker omver geblazen met indrukwekkende visuals die schitteren in helderheid en detail. Het kleurenpalet wordt nog eens ondersteund door Dolby Vision en overtuigt over de hele lijn, waarbij de bonte musicalnummers uiteraard de kers op de taart vormen. Feitelijk moet er al heel veel gebeuren vooraleer er in een dergelijke computeranimatiefilm iets misgaat, en dat gebeurt ook niet. Daarnaast krijgt de UHD een fantastisch mooie Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track mee die de muziek uit de boxen laat knallen, maar ook leuke surroundeffecten biedt, bijvoorbeeld in de scène waarin Mrs. Crawly erin slaagt om een dure sportwagen tot schroot te laten herleiden. De dialogen zijn helder en goed afgelijnd, en verzuipen niet in het spektakel, en dat is ook veel waard.

EXTRA'S
Een positieve trend die we onder meer ook zagen bij How To Train Your Dragon 3 is dat al het bonusmateriaal zonder uitzondering zowel op de UHD als op de gewone Blu-ray staat, en in het eerste geval is het nog eens afgewerkt in 2160p ook nog. Het slechte nieuws is dat het aanbod inhoudelijk een beetje aan de schrale kant is. Beginnen doen we anders wel leuk met twee Mini-Movies: in For Gunter's Eyes Only (3:44) wordt Gunter gehypnotiseerd en denkt hij dat hij James Bond is, in Animal Attraction (4:12) probeert Darius tegen beter weten in een reclamespot in te blikken. Er is een korte documentaire Meet the Animators (4:34), maar die duurt te kort om een blijvende indruk na te laten. Vervolgens zijn er acht documentaires "From the Drawing Room" terug te vinden, waarin regisseur Garth Jennings cast en crew interviewt. De segmenten zijn Talent Talk with Tori Kelly (8:29), Choreography (6:55), Friends and Family (2:08), Costumes by Rodarte (3:24), Anatomy of a Sequence - The Bus Sequence (1:46), Anatomy of a Sequence - The Bicycle (1:40), From Scratch to Voice (10:41) en Singing (2:02). De filmpjes bieden weliswaar hier en daar een paar leuke wetenswaardigheden, maar een overkoepelende en vooral langere featurette zou meer meerwaarde gehad hebben.




Er zijn vijf documentaires "How to Draw" (13:42) waarin we achtereenvolgens Buster Moon, Ash, Johnny, Miss Crawly en Clay Calloway leren tekenen, maar wellicht beschikt u na het bekijken van deze filmpjes, gehost door co-regisseur Christophe Lourdelet, niet plots over het nodig talent om hier iets fatsoenlijks van te maken. Er volgen zes documentaires "How to Dance & More" (17:50) waarin u onder meer de pasjes van de dansjes kan leren, maar even goed uw been kan breken: How to Dance to 'Sing 2', Stage Design 101, Make-Up, Mics, Costumes en Props, allemaal instructievideo's voor als uw koters graag thuis de film eens zouden willen naspelen. Dan volgen zes interviews "The Voices of 'Sing 2'" (11:26) met Matthew McConaughey, Reese Witherspoon, Taron Egerton, Tori Kelly, Nick Kroll en last but not least Garth Jennings zelve. Als uw kroost dan ook nog eens aan het zingen wil gaan, zijn er zes karaokeclips "Super Sing-Alongs" (14:51) met de nummers Let's Go Crazy, Break Free, A Sky Full of Stars, Could Have Been Me, I Say a Little Prayer en I Still Haven't Found What I'm Looking For, kwestie om u ook een momentje Prince of Bono te voelen. Er zijn ook nog een paar outtakes (2:07) van de opnamesessies. Best wel veel bonusmateriaal dus, maar niets wat heel diep onder de huid kruipt.




CONCLUSIE
Alhoewel Sing 2 een herhaling is van de eerste film, is er met het concept niks mis en staat de film garant voor twee uur ongecompliceerd plezier, niet baanbrekend maar ook niet echt slecht. Wel kunnen we de uitstekende disk van Universal van harte aanprijzen op technisch vlak; veel beter dan dit zal het niet meer kunnen worden.