FILM
In The Cut zal zonder enige twijfel de geschiedenis ingaan als de film waarin Meg Ryan haar brave imago, waar ze sinds de vele romcoms mee opgezadeld zat, definitief van zich afsloeg. Jammer genoeg is het wel niet meer dan een voorspelbare thriller geworden die bijna ronduit lachwekkend wordt. En dat voor een film van Jane Campion, de befaamde regisseur van meesterwerken zoals The Power Of The Dog of The Piano. Hoewel In The Cut de typische (en vaak goed werkende) feministische Campion-stempel draagt, voelt alles te veel aan als een wanhopige gooi naar Hollywood-roem die achteraf finaal bleek te mislukken.




Als deze film toch nog in de annalen van de filmhistorie is geglipt dan is dat omdat Meg Ryan meermaals uit de kleren gaat, zich gewillig laat neuken en in de eerste tien minuten (oh, kijk eens hoe we durven!) een stijve piemel mag aanschouwen. Qua toonwisseling kan deze, overigens prima, vertolking anders wel tellen voor de ideale schoondochter uit When Harry Met Sally en Sleepless In Seattle. Alleen had ze beter het zwakke scenario vooraf gelezen, maar wellicht staarde ze zich te blind op de naam Jane Campion, die dit wankele boeltje overigens ook schreef.




Ryan speelt de rol van een lerares die zich verdiept in het onderzoek naar straattaal en daardoor met duistere figuren in contact komt. Mede door haar halfzus, die de kost verdient als stripper (wederom een briljante Jennifer Jason Leigh), bezoekt ze regelmatig bruine kroegen waar een normaal mens geen minuut zou willen vertoeven. In de buurt van één van die krochten wordt een meisje op een brutale manier om het leven gebracht. Rechercheur Malloy (Mark Ruffalo als het soort flik die je niet op je pad wil kruisen) denkt wijzer te zullen worden door Frankie als getuige te ondervragen.




Het meest bizarre aan In The Cut is dat iedereen op een zeer hoog niveau acteert. Niet alleen de hoofdrolspelers, maar ook Kevin Bacon in een bijrol van een weirde loner die in zijn jeugd van zijn moeder meisjeskleren moest aantrekken en daar jaren later de desastreuze gevolgen van draagt. Het zijn alleen maar de acteerprestaties die je nadien blijft onthouden, want hoewel Campion als cineaste nooit teleurstelt, vergrijpt ze zich met In The Cut aan een te middelmatige thriller die vooral blijft nazinderen als een gemiste kans.

BEELD EN GELUID
Deze film werd destijds op dvd uitgebracht bij het ondertussen opgedoekte A-Film, dus de kans is bijzonder klein dat je deze dvd nog fonkelnieuw in de winkelrekken aantreft. Mocht je hem toch tegenkomen op één of andere rommelmarkt en je bent fan van één van de acteurs, kan je hem gerust meenemen voor een prijsje want de transfer is best geslaagd. De dvd heeft een vrij zuiver beeld, ook al kiest Campion voor gele filters wat de thriller het gewenste vuile sfeertje bezorgt, hoewel mooi anders is. De geluidsband is een standaard Dolby Digital 5.1 met een jazzy score, maar met zo goed als geen effecten.




EXTRA'S
Je moet het zien te rooien met alleen maar een trailer.

CONCLUSIE
In The Cut moest de Hollywood-doorbraak worden van Jane Campion. Ook al kreeg de film bijzonder veel aandacht omdat Meg Ryan in bijna iedere scène uit de kleren gaat, is het niet meer dan een middelmatige (en zelfs ondermaatse) thriller geworden die met de minuut voorspelbaarder wordt.