FILM
De jonge Stet Tate (Garrett Wareing) leeft op zijn zachtst gezegd in marginale omstandigheden. Op school is hij onhandelbaar, en als hij thuiskomt, vindt hij daar zijn gewoonlijk zijn moeder (Erica Piccininni) uitgeteld in de zetel nadat ze een volledige fles whisky heeft leeggezopen. Daar moeten ongeveer wel ongelukken van komen, en wanneer moeder met haar zatte botten dodelijk verongelukt, wordt Stet toegewezen aan zijn vader Gerard (Josh Lucas), die altijd braafjes alimentatie voor zijn buitenechtelijke zoon heeft betaald. Er is echter één probleempje: Gerard heeft zijn vrouw Sally (Janine DiVita) nooit het slippertje opgebiecht. Gelukkig beschikt hij over een dikke chequeboek, en aangezien Stet over een mooie zangstem beschikt, stuurt hij zijn zoon naar het National Boychoir, een eliteschool waar het Amerikaans equivalent van de Wiener Sängerknaben wordt opgekweekt.




Koorleider Carvelle (Dustin Hoffman) is niet opgezet met het feit dat deze ongedisciplineerde rekel zomaar door met wat geld te zwaaien aan het ensemble wordt toegevoegd, maar de directrice (Kathy Bates) zwicht toch voor de mammon. Stets onhandelbaarheid is nog steeds een issue: zo breekt hij het snoepautomaat open met zijn knipmes en vernielt de dure stereo-installatie van zijn kamergenoot Raffi (River Alexander). Tot overmaat van ramp blijkt Stet geen noot muziek te kunnen lezen. Zijn leraar Wooly (Kevin McHale) is echter overtuigd van het talent van de jongen, en meent dat hij wel eens de sleutel kan zijn tot deelname aan de nationale kampioenschappen in New York. Stet ondervindt intussen rivaliteit van de vorige prima voce van het ensemble, Devon (Joe West), die daartoe ook nog eens aangemoedigd wordt door leerkracht Drake (Eddie Izzard). Met andere woorden: er hangt een ramp in de lucht.




Boychoir past in het rijtje films over inspirerende leerkrachten, gedrenkt in een hoop schmalz, en is daardoor in eerste instantie gedoemd om in de mediocriteit te verdwijnen. Daar staat echter tegenover dat de film voorzien is van hemelse klassieke muziek, als dat uw ding is, en zeer goede vertolkingen van onder meer Kathy Bates, Dustin Hoffman en de jonge Garrett Wareing. Het geheel is wat sugarcoated, maar toch dringt de ernst en de ambitie van de jongeren om door te breken als koorsolist, de hele film lang door. Jongens in dergelijke koren hebben overigens maar een beperkte houdbaarheid, want eens ze de baard in de keel krijgen, is hun carrière natuurlijk over en uit. Om mr. Wooly echter te parafraseren, het punt van de lessen is de lessen zelf. Voor Stet betekenen ze alleszins de hefboom om uit zijn marginaal milieu te geraken. Het is evenwel een beetje bij de haren gesleurd dat de jongen een zodanig natuurtalent zou zijn dat hij in no time opgroeit van een ongeschoolde stem tot de top van het koor, maar dat nemen we er omwille van het verhaal bij. Boychoir kan verder buiten op mooie settings, met barokke kerkgebouwen en een rustieke kostschool. Wie de schijf nog op een rommelmarkt of zo kan vinden, zou ik aanraden: meepakken!




BEELD EN GELUID
Deze film werd destijds door E1 Entertainment op Blu-ray uitgebracht op een redelijk kale single layer-schijf. Het beeld is aanvaardbaar goed en weet vooral het maximale te halen uit de decors, met onder meer barokke kerken die georneerd zijn met glas-in-loodramen en diens meer. De gelaatsuitdrukkingen bevatten precies de goede hoeveelheid detaillering, maar af en toe dreigt er een compressie-artefact links en rechts om de hoek te piepen. Ook mocht het geheel nét iets lichter geweest zijn. We zijn wel zeer te spreken over de goede geluidstrack, waarbij de koorzang uiteraard centraal staat. Deze klinkt heel ruimtelijk, maar af en toe hoor je toch bepaalde solisten zoals Devon en Stet er uitspringen, telkens het scenario dat verlangt.

EXTRA'S
De schijf start op met vervelende cross-promotionele trailers. Buitenlandse versies bevatten o.a. nog wat interviews, maar het bonusmateriaal voor deze film is globaal sowieso niet dik gezaaid.




CONCLUSIE
Boychoir is een film die vooral liefhebbers van klassieke muziek zal kunnen bekoren (excuseer voor deze bijzonder flauwe woordspeling), maar heeft toch wel dat ietsje meer om zijn genre te overstijgen. Koop vooral de Blu-ray voor de goede geluidskwaliteit, en koop de schijf vooral als u'm nog kan vinden.