FILM
Niemand die het toen zag aankomen,- tenminste toch in de film Runaway - maar in 1991 maken robots deel uit van het dagelijkse leven. Op zich niks nieuws en zelfs waar, alleen durven die robots ook wel eens te haperen of protesteren waardoor ze een bedreiging vormen voor de mensen. Er komt meer bij kijken dan simpel een knopje in of uit te drukken, vaak wordt het een gevecht op leven en dood, waarbij een speciale eenheid wordt ingeroepen om de "weglopers" uit te schakelen.




De bedenker van dit alles was de in 2008 overleden Michael Crichton, een auteur in wiens boeken het vaak gaat over de technologische vooruitgang van de mens en zijn pogingen om de natuur te domineren, met als bekendste werk de Jurassic Park-franchise. Maar naast het schrijven van boeken die bijna allemaal verfilmd raakten stond hijzelf ook graag achter de camera. Zijn beste werk is sowieso Westworld, dat later een HBO-serie werd, maar ook Coma, The First Great Train Robbery, Looker en deze Runaway uit 1984 die trouwens zijn laatste werd.

Runaway loopt helaas op meerdere benen mank, doch is het grootste gemis de visuele effecten die er niet uitzien. Niet alleen worden er vreemde kogels gebruikt waardoor de camera de meest bizarre - en vooral niet werkende - standpunten inneemt, ook zien de robots er niet uit. Volgens Crichton is dat laatste een doelbewuste keuze, omdat je altijd moet zien dat de robots niet perfect zijn doordat ze primitief en dom zijn maar eveneens fouten maken. Een kleine, niet onbelangrijke, kanttekening is natuurlijk wel dat we over een film spreken uit 1984, en Crichton op dat moment geen idee had dat de toekomst er meer futuristisch zou uitzien dan hij zelf dacht.




Los van de dwaze visuele effecten loopt ook het verhaal wat in de weg van deze sciencefiction-actiethriller. Te ridicuul, maar ook veel te afstandelijk. Jack R. Ramsay (Tom Selleck) is een ervaren politieagent met een donker verleden omdat hij door zijn hoogtevrees een crimineel liet ontsnappen met alle fatale gevolgen van dien. Ramsay vond gelukkig een carrière in de speciale afdeling die kwaadaardige robots uitschakelt. Een beetje tegen zijn zin, zo gaat dat in films, krijgt hij een nieuwe partner, Karen, ook al wordt die vertolkt door de knappe Cynthia Rhodes, die eightiesfans wel zullen kennen uit de dansklassiekers Flashdance en Staying Alive. De twee worden echter vlug beste maatjes. Veel tijd voor gezellige praatjes is er niet, want een keukenrobot heeft net een gezin met een keukenmes en een pistool bedreigd, en daar zit ene Luther (Gene Simmons) achter.




Een film als deze valt of staat met de schurkenrol, en jammer genoeg wordt het in dit geval vallen. Simmons, de man met de lange tong van Kiss, is dan wel door Crichton gekozen omdat hij ongeveer een minuut voor zich uit kon staren zonder ook maar één gezichtsuitdrukking te maken, toch straalt hij maar weinig dreiging uit. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat de man niet kan acteren. Maar goed, als naambekendheid kon het wel tellen, net als Tom Selleck die iedereen kende van Magnum P.I. en natuurlijk de grote ster was. Het grote probleem bij Selleck is net zoals in al zijn andere filmrollen: weliswaar een charismatisch man, maar die te houterig en zonder echt veel overtuiging acteert, waardoor Runaway in de eerste plaats op de lachspieren werkt.

BEELD EN GELUID
Voor ons ligt deze Duitse uitgave die een co-productie is van Sony en Koch Media en die je op de bekende kanalen gemakkelijk kan scoren onder de 10 euro. Deze uitgave is voorzien van Engelse ondertiteling. Hoewel de film een gedateerde indruk nalaat met een niet al te pittige detaillering, kunnen we toch spreken van een goede transfer.



EXTRA’S
Er staan geen extra’s op dit schijfje.

CONCLUSIE
Runaway kan niet doorgaan voor een so bad it’s good-film, want daar is het allemaal iets te saai en, raar maar waar, te serieus voor. Jammer!