SERIE
We bevinden ons twaalf jaar nadat Paul Atreides (Alec Newman), de Muad'Dib, heeft afgerekend met de restanten van het rivaliserende huis Harkonnen. De woestijnplaneet Arrakis begint ook langzaam te veranderen in een meer vruchtbare wereld. Paul heeft moeite met de rol die hem als messias wordt toebedeeld, en moet lijdzaam toezien hoe zijn volk, in de naam van de Muad'Dib, brutale veroveringstochten uitvoert en iedereen die zich niet tot het ware geloof van de Muad'Dib bekeert, ombrengt. Paul is getrouwd met prinses Irulan Corrino (Julie Cox), maar zijn ware liefde is nog steeds de Fremen-vrouw Chani (Barbora Kodetová), en wonderwel kunnen de twee goed met elkaar opschieten. Alleen kan Chani blijkbaar Paul niet de erfgenamen schenken die hij zo broodnodig heeft.


En het rommelt in het rijk: de Handelsgilde, vertegenwoordigd door een ambassadeur van het Texilu-ras, probeert de Muad'Dib te paaien door hem als geschenk een gekloonde kopie van zijn verloren strijdmakker Duncan Idaho (Edward Atterton) te schenken. De Texilu machineren echter achter de schermen met het huis Corrino, waarvan de uitgetreden Bene Gesserit-priesteres Wensicia (Susan Sarandon) aan het hoofd staat. Chani neemt een gevaarlijke hoeveelheid van de spijs, de kostbare stof die Arrakis haar rijkdom schenkt, om een zwangerschap te bespoedigen, maar ze weet dat dit voor haarzelf fataal kan zijn. En al snel slaat het hele keizerrijk op tilt: Paul wordt na een mislukte aanslag blind, maar kan toch de moord op zijn pasgeboren kinderen, een jongen en een meisje, voorkomen. Verbitterd trekt hij zich terug in de woestijn om te sterven, en hij stelt zijn zus Alia (Daniela Amavia) aan als regentes totdat de kinderen meerderjarig zijn.


Jaren verstrijken, en Leto II (James McAvoy) en Ghanima (Jessica Brooks) worden stilaan klaargestoomd om de leiding van het huis Atreides op zich te nemen. Irulan waakt hierbij trouw over het welzijn van de kinderen, het enige wat ze nog aan familie heeft sinds ze door het Huis Corrino verstoten werd. Het valt echter te betwijfelen of Alia haar regentesschap zo gemakkelijk zal willen opgeven. Verslaafd aan spijs wordt ze bezeten door de geest van baron Vladimir Harkonnen (Ian McNeice), Pauls gedode aartsvijand. Onder zijn invloed begint ze zich als een tiran te gedragen, in die mate zelfs dat Pauls moeder, Jessica (Alice Krige), zich naar Arrakis begeeft om zich van de toestand te vergewissen. Maar de opstand woedt verder; een zwerver uit de woestijn zaait onrust bij de bevolking door op te roepen om openlijk tegen het gezag van Alia in opstand te komen, wat enkel resulteert in bloedige represailles en nog bloedigere aanslagen. Wensicia Corrino heeft gezworen de familie Atreides compleet uit te roeien, en beraamt een aanslag op Leto en Ghanima.


Het meisje overleeft, maar van Leto is er geen spoor meer in de meedogenloze woestijn. Om de macht van de huizen te versterken sluiten Jessica en Wensicia een monsterverbond, waarbij Ghanima zal moeten trouwen met de opvolger van het huis Corrino, prins Farad'n (Jonathan Bruun), opdat de beide huizen samen het hoofd zouden kunnen bieden tegen de opstandelingen. Maar Alia, die nu helemaal afhankelijk is van haar spijsverslaving en van de suggestieve geest van Harkonnen, wil de opstand tegen haar gezag smoren in bloed. En dan keert Leto onverwacht uit de woestijn terug, levend en wel... En dat niet alleen, hij brengt nóg iemand uit het rijk der doodgewaanden mee!


Na het succes van de voor Hallmark gemaakte miniserie Dune, leek het evident dat ook het vervolg, Children of Dune, werd verfilmd. De regisseursstoel van John Harrison werd overgenomen door Greg Yaitanes, maar een deel van de cast - tenminste diegene die in het eerste deel er het bijltje niet bij hebben neergelegd - werd gerecupereerd. Acteurs als Alec Newman, Barbora Kodetová en Ian McNiece hernemen allemaal hun rol terug, terwijl enkele andere acteurs vervangen werden, zoals Edward Atterton, die nu als kloon van Duncan Idaho terugkeert, en Alice Krige, die de rol van Jessica Atreides overneemt van Saskia Reeves - wat plausibel wordt gemaakt omdat de figuren ouder zijn geworden. Om dan nog een grote publiekstrekker binnen te halen, werd Susan Sarandon gecast als Wencisia Corrino, maar die geeft met haar overgeacteerde rol mogelijk de slechtste vertolking van haar leven weg.


In vergelijking tot Dune is het verhaal er een stuk ingewikkelder op geworden, en - en dat is spijtig - maakt het scenario soms vrij snel sprongen, omdat het een samentrekking is geworden van de boeken Dune Messiah en Children of Dune. Mensen die niet bekend zijn met het werk van Frank Herbert missen hierdoor een deel, en mensen die het eerste deel, Dune, niet hebben gezien, zullen al helemaal snel de draad kwijtraken. En dat is uiterst jammer, want Children of Dune is een goede adaptatie van Herberts boeken, waarbij de verhaallijn, die grotendeels draait om de mentale aftakeling van Alia, grotendeels intact wordt gelaten. Ten opzichte van het eerste deel zijn de pompeuze decors en kostuums wat meer ingeperkt, en heeft de wereld van Arrakis een beetje een natuurlijkere omgeving meegekregen. Er is nog voldoende ruimte voor - soms hele mooie - speciale effecten, en alhoewel de impressionante zandwormen een iets minder belangrijke rol hebben in dit verhaal, zijn de voornaamste SFX terug te vinden in de bizarre voertuigen van de planeetbewoners, en de ruimteschepen. Toch zie je bij deze Children of Dune meer dan bij Dune dat het om een televisieproductie gaat, zij het voor het prestigieuze SciFi-Channel van Hallmark. De wereld van Dune blijft nochtans een boeiende trip voor pure science-fictionliefhebbers: een universum dat compleet uit de lucht gegrepen is, maar toch consistent blijft aan haar eigen interne wetten. En er wordt meer dan genoeg aandacht besteed aan de manier waarop die wereld in al haar facetten wordt beschreven. Goed zo.


Tot slot willen we nog een woordje kwijt over de hallucinante filmscore van Bryan Tyler, die in zijn muziek veel van de pseudo-arabische invloeden mengt waarvan de wereld van Dune ook is doordrongen, maar rijgt hier ook Celtische invloeden door. Vooral de muziek aan het einde van de eerste van de drie afleveringen, waarbij Chani moet bevallen, heeft een diepe indruk nagelaten.


BEELD EN GELUID
Children of Dune bestaat uit drie afleveringen van elk een dikke tachtig minuten, verspreid over twee discs, één single layer en één double layer. De onderbreking tussen afleveringen één en twee zit precies op de plaats van de layer change, maar is slect geauthord; het laatste woord van de dialoog van de eerste aflevering is eraf gevallen. En verder hebben we nog een tweede, meer storende authoringsfout gevonden in het begin van de tweede aflevering, in de scène waarin Leto zijn vliegkunsten demonstreert. Ten opzichte van de release van de originele Dune-reeks door Columbia Tristar is de overgang naar deze Bridge-release zowel wat beeld als geluid betreft erop achteruit gegaan. Het beeld is weliswaar nog steeds in de juiste aspect ratio van 1.78:1, maar niet langer anamorf. Je kan op een breedbeeldtelevisie dan de verhouding wel aanpassen, zodanig dat je de ondertitels er onderaan netjes opkrijgt, maar in de film komen er verschillende scènes voor waarin de Bene Gesserit-priesteressen beginnen te praten in hun geheime gebarentaal, terwijl ze iets compleet anders zeggen dan wat ze bedoelen. De vertaling van hun handtaal staat op dat moment in het Engels op de beeldband, en de ondertitels verhuizen dan even naar de bovenkant van het scherm, en meestal vallen ze er bij een niet-anamorfe instelling van je breedbeeld-Tv dan bovenaan ook af.


Het beeld zelf is bevredigend, met een lichte aanwezigheid van ruis, maar een mooi scala aan warme kleuren maakt in dit geval enorm veel goed. Sommige scènes zijn echter wel heel donker, en het ontbreekt daarom daar aan het nodige detail. De scherpte is soms goed, maar ook hier en daar matig. Ook op het gebied van geluid worden we tegenover de vorige release achteruitgeschoven; er staat niet langer een Dolby Digital 5.1-track op de disc, en we moeten het stellen met "slechts" een Dolby Surround 2.0-track. Voor zover een dergelijke track echter strekt, moeten we zeggen dat deze behoorlijk aggresief uit de hoek komt, helder klinkt, en vooral de muziek in waarde laat. Ten opzichte van de eerste reeks missen we wel de surroundkanalen.


EXTRA'S
Enige extra materiaal is een promovideoclipje voor de Nederlandse band Silkstone. Leuk voor de band in kwestie, maar dit heeft nog niet eens bij benadering wat te maken met de hoofdfeature, en als het dan nog een trailer van een andere film was geweest, dan hadden we er nog mee kunnen leven. Maar wat gaat het volgende zijn? Reclame voor waspoeder? Maandverband? Weg met deze onzin!

CONCLUSIE
Children Of Dune is een briljante adaptatie van de boeken van Frank Herbert, maar je moet wel SF-fan in hart en nieren zijn, en minstens ook het eerste deel gezien hebben, om van deze release ten volle te kunnen genieten. De film vraagt ook heel wat aandacht van de kijker, maar zeker wanneer tegen het einde aan alle puzzelstukjes op zijn plaats passen, is Children Of Dune een valoriserende kijkervaring. De beeld- en geluidskwaliteit hadden wat beter gemogen, maar zijn niet onvoldoende. Wat niet gezegd kan worden van de extra's.