FILM
Al duizenden jaren bekampen vampiers en weerwolven - Lycans - elkaar in een eeuwigdurende strijd, die in het voordeel van de vampiers schijnt beslecht te worden. Eén van de strijders van de vampiers is Selene (Kate Beckinsale), een zogenaamde "Death Dealer", speciaal opgeleid om Lycans over de kling te jagen. Wat ze niet weet is dat de leider van de Lycans, Lucian (Michael Sheen), een pact heeft gesloten met de leider van de vampiers, Kraven (Shane Brolly). Hoe de twee daaruit voordeel zoeken te halen is voor haar een raadsel, maar ze ondervindt dat een mens, een zekere Michael Corvin (Scott Speedman), door zijn afstamming een sleutelrol in deze strijd heeft te spelen. Omdat ze Kraven als leider niet langer vertrouwt, besluit ze - honderd jaar voor zijn tijdperk eigenlijk gekomen is - de vampier Victor (Bill Nighy) terug uit zijn slaap te halen om orde op zaken te stellen. Maar ook Victor schijnt alleen te werken volgens zijn eigen agenda, en Selene is op zichzelf aangewezen om in de naderende titanenstrijd eindelijk de waarheid over haar eigen afkomst te weten te komen.

Regisseur Len Wiseman heeft zich met deze variant op de klassieke vampier-en weerwolfverhalen sterk laten inspireren door films als The Matrix, getuige daarvan de flitsende uzi's, de zwarte leren jekkers en de coole zonnebrillen, maar heeft er tegelijkertijd nog een sterker gotisch tintje aan willen geven. Het eindresultaat mag best gezien zijn, en meer dan een klassieke horrorfilm is Underworld iets meer in de mainstream-richting gaan overhellen. Alhoewel in Wisemans wereld niet alle clichés over vampieren schijnen geldig te zijn - knoflook en kruisbeelden kwamen er niet aan te pas - grijpt hij toch iets te vaak naar de automatische piloot. Een onmogelijke liefde, een jaloerse minnaar en een gepasseerde rivale maken het verhaal, voor zover er van één sprake is, af, en daar moeten we het dan mee stellen, ware het niet dat we daarnaast nog getrakteerd worden op een scheutige portie SFX-actie en Kate Beckinsale die in een strak lederen pakje over de daken slingert. Beckinsale, die met Van Helsing blijkbaar twee jaar in hetzelfde genre is blijven rondploeteren, is zowat de enige bekende naam op de affiche, alhoewel U misschien Bill Nighy ook nog wel kent uit Love Actually. Ze heeft zeker en vast talent om haar rol geloofwaardig te brengen, maar voor haar carrière zou het verstandig zijn om nu dit genre eventjes met rust te laten; anders zal ze, zoals velen voor haar, afglijden in de bodemloze put van de B-producties. Underworld heeft wel de verdienste om een breder publiek aan te spreken dan de occasionele horror-liefhebber, maar een oscarwinnend drama zat er niet in.

Het uitbrengen van een 1-discversie en een 2-discversie is tegenwoordig gemeengoed, maar in plaats van 1 disc met de film en de andere met de extra's krijgen we met deze release de film tweemaal voorgeschoteld: éénmaal in de theatrische versie en éénmaal in de 12 minuten langere "director's cut", waarbij de romantische nevenplots iets meer worden uitgesponnen. Deze zogenaamde Supremacy Edition bevat de twee cuts van de film die ook in technisch opzicht nogal wat van elkaar verschillen.

BEELD EN GELUID
Eerst en vooral krijgen we de theatrical cut op disc 1. Aangezien deze gelijk schijnt te zijn aan diegene die we op de huurversie en ook op de 1-discversie terugvinden, nemen we hier even Steve's tekst over. Dus: Het originele beeldformaat van Underworld bedraagt 2.35:1, waarom DFW opteerde voor het 1.78:1-formaat is ook ons een raadsel! Dit kost hoe dan ook punten. Het beeld ziet er voor de rest scherp uit, met een goed schaduwdetail en zwartniveau. De kleuren zien er op hun beurt goed uit. De gebruikte print is erg proper, met geen enkel vuiltje te bespeuren. Digitale compressiefouten blijven ons bespaard, wel is er soms wat minieme filmgrain aanwezig. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm en dynamisch, met een goede spreiding en ondersteuning bij de aanwezige geluidseffecten en muziek. De dialogen klinken helder en verstaanbaar. Ruis en/of storingen hebben we niet direct bemerkt. Een uitstekende Dolby Digital-track, maar de DTS-track verdient onze voorkeur omdat deze iets voller klinkt.

De director's cut op disc 2 bevat vreemd genoeg weer wél het originele anamorfische 2.35:1-beeldformaat. Je kan in sommige scènes duidelijk merken dat de pan en scan-techniek op de 1.78:1-versie bepaalde scènes heeft vertekend. De tweede disc kan evenwel ook uitpakken met een schitterende, kunstmatig koel aandoende transfer, met haarscherpe details en hoge contrasten die de unieke montage goed doen. Werkelijk het laatste vuiltje is opgekuist, en waar we vreesden redelijk wat artefacts tegen te komen omwille van de aanwezige DTS-track en extra's, zijn we redelijk te spreken over de relatieve afwezigheid ervan. Speaking of which, zowel de DTS-track als de Engelse Dolby Digital 5.1-track worden uitstekend benut, alhoewel de dialogen soms verzuipen in het gratuite schiet-, gooi en ontploffingswerk, om dan nog niets te zeggen over de pompende hardrock-nummers die het geheel begeleiden. Disc 1 en Disc 2 zijn aan elkaar gewaagd wat betreft geluid, waarbij telkens de DTS-track er bovenuit springt, zij het minimaal. Het feit dat de tweede disc wel en de eerste niet het juiste beeldformaat bevat, is een technisch mankement.

EXTRA'S
De door onze gewaardeerde collega Steve besproken huurversie bevat op wat promotionele trailers na geen extra's van betekenis. Rekening houdend met het feit dat voor de koopmarkt een 1-discversie (Special Edition) en een 2-discversie (Supremacy Edition) beschikbaar zijn, die elk nog bol staan van het bonusmateriaal, leert ons dat er maar liefst drie soorten Underworld-discs in omloop zijn. De extra's op de 1-disc koopversie zijn identiek aan die van de eerste disc van de 2-discversie. Beide discs zijn voorzien van mooie, thematische geanimeerde menu's en een duidelijke navigatie.

Maar zijn de extra's de moeite waard? We overlopen ze even samen met U.

Disc 1:
De cross-promotionele trailers hadden we al aangetroffen op de huurversie. Op disc 1 is de voornaamste feature de documentaire "Fang Vs. Fiction", waarin vooral de herkomst van vampier-en weerwolflegenden wordt toegelicht. Met zijn 46 minuten is dit een behoorlijke extra, maar wetenschappelijk stelt de documentaire niet veel voor, wel wat puur entertainment betreft. Terugkerend naar de film zelf komen we vervolgens een B-roll van 13 minuten tegen, voor wie nog nooit heeft gezien hoe ze acteurs schminken, en onder de hoofding "Soundbites & Clips" vinden we enkele losse filmfragmenten en interviews uit het electronisch perspakket terug, in tegenstelling tot gewoonlijk niet in een promo-featurette gegoten, maar allemaal in losse stukjes gepresenteerd. Het zou toch netjes zijn geweest om deze wat te monteren.

Disc 2:
In tegenstelling tot de theatrical cut is de director's cut wel voorzien van een commentaartrack, maar een redelijk slordige. Regisseur Len Wiseman en acteurs Kate Beckinsale en Scott Speedman geven de kijker wat faits divers mee, maar halverwege de track houdt Speedman het ineens voor bekeken. De track is niet Nederlands ondertiteld en niet altijd even verstaanbaar. De vier minuten outtakes blijken spijtig genoeg bloopers te zijn en geen verwijderde scènes. Meer te spreken zijn we over de vier mini-documentaires die volgens de sectie Featurettes sieren. In The Look Of Underworld (19 min.) wordt vooral aandacht besteed aan hoe men de donkere, gotische sfeer van Underworld heeft willen vertalen naar het scherm, in Designing Underworld (11 min.) komen de props en de kleding aan bod. Liefhebbers van speciale effecten worden in Visual Effects Of Underworld tien minuten lang op hun wenken bediend, wat weinig is gezien het feit dat deze ongeveer de hele film domineren. The Evolution Of Underworld, vijf minuten lang, geeft tenslotte een woordje uitleg over het achtergrondverhaal. De promotionele sectie wordt tenslotte nog gevuld met een niet zo erg interessante videoclip en 2 korte televisiespotjes.

Het pakket extra's dat bij Underworld geleverd wordt is zeker niet niks, maar bij een benaming als Supremacy Edition verwacht je toch dat het onderste uit de kan wordt gehaald, en dat is hier spijtig genoeg niet gebeurd.

CONCLUSIE
Underworld heeft de verdienste van een breder publiek te willen aanspreken dan alleen de die hard-horrorfanaten. De technische afwerking van de discs is zeer goed, behalve dan de flater met het beeldformaat op de eerste disc, en de selectie extra's verdient een goede voldoende, maar niet meer dan dat.