FILM
1992, L.A is at boiling point. One cop's turning up the heat

April 1992. Er heersen grote spanningen in Los Angeles. Rassenrellen barsten overal los. Het proces van de vier blanke politieagenten, waarbij de zwarte Rodney King in elkaar werd geslagen, doet het vuur in de pan slaan. Tegen deze achtergrond krijgen we het verhaal van Eldon Perry (Kurt Russel), een lid van de SIS (Special investigation squad), die verdacht wordt van betrokkenheid bij allerlei onfrisse zaakjes. Samen met nieuweling Bobby Keough (Scott) moet hij uitzoeken wie verantwoordelijk is voor de slachtpartij tijdens de overval op een drankzaak. Al snel wordt duidelijk dat bepaalde superieuren de stinkende potjes gesloten willen houden, met alle gevolgen en complicaties van dien...

Dat Dark Blue ons deed denken aan de top tv-serie The Shield en recente misdaadfilms als Narc, L.A. Confidential en Training Day zal wellicht niet veel lezers versteld doen staan. Zeker niet als men weet dat David Ayer de scenario's schreef voor zowel Dark Blue en Training Day en dat hij zijn scenario voor Dark Blue baseerde op een novelle van James Ellroy, die ook het boek L.A. Confidential schreef. Ellroy situeerde zijn verhaal in 1965, toen de beruchte Watts rellen plaatsvonden. De filmmakers verkozen (hoofdzakelijke ingegeven door budgettaire redenen) om de rellen naar aanleiding van de vrijspraak in het Rodney King dossier als kapstok voor het verhaal te gebruiken. Ellroy, die zich totaal niet kon vinden in de uiteindelijke film, stond erop dat zijn naam niet werd gebruikt in de Dark Blue promotiecampagne.

Met Dark Blue maakte Ron Shelton (die we verder ook kennen van ondermeer Hollywood Homicide, White Men Can't Jump en het redelijk walgelijke Tin Cup) zijn beste film tot nu toe. Naast een goed scenario kon hij rekenen op een overtuigende cast. Zowel oude bekenden Kurt Russel (The Thing, Big Trouble In Little China, 3000 Miles To Graceland) die hier misschien wel de meeste geslaagde prestatie uit zijn lange carrière neerzet en Ving Rhames (Bringing Out The Dead, Mission: Impossible 2) als relatieve nieuwkomer Scott Speedman (Underworld) kwijten zich uitstekend van hun taak. Ook op visueel vlak wist Dark Blue ons (door de fotografie en de settings) te bekoren.

BEELD EN GELUID
De beeldtransfer in het originele 2.35.1 formaat is kortweg zéér goed te noemen. Zowel op het gebied van contrastniveau en scherpte gooit deze release hoge ogen. Fouten of grain konden wij niet waarnemen. Ook op het gebied van geluid worden we met deze dvd release verwend: de Dolby Digital 5.1 en DTS track zijn beiden uitstekend: alle speakers worden optimaal benut waardoor de tracks warm en dynamisch klinken. Alhoewel beide tracks quasi inwisselbaar zijn hebben wij toch een lichte voorkeur voor de DTS track waarbij het surround gevoel en de laag nog iets beter zijn.

EXTRA'S
In verhouding tot de meeste Paradiso dvd-releases krijgt deze Dark Blue dvd-release iets meer extra's. Ze zijn echter zeker nog niet van die aard om de strijd aan te gaan met de special editions die door verscheidene andere producenten worden uitgebracht. Naast trailers voor Dark Blue, Secretary, Buffalo Soldiers en Stealing Candy krijgen we ook een aantal korte interviews (totale speelduur 16 minuten) met Kurt Russel, Michael Michelle, Ving Rhames, Scott Speedman en regisseur Ron Shelton. Drie documentaires vervolledigen het pakket extra’s: Code Blue (18 min), By The Book (7 min) met informatie over de locaties en de sets, en Necessary Force (7 min) waarin het realiteitsgehalte van Dark Blue wordt getoetst. Jammer genoeg moeten we het in tegenstelling van de MGM regio 1 release stellen zonder audiocommentaar van regisseur Shelton.

CONCLUSIE
Paradiso bracht met Dark Blue één van de betere thrillers / misdaadfilms van de laatste jaren uit op ons aller favoriete medium. Zowel op het gebied van beeld en geluid werden wij heel aangenaam verrast door deze toptransfer. Een aanrader!