FILM
Maak kennis met Adam Pontipee (Howard Keel), een man met een missie: zo snel mogelijk een geschikte vrouw vinden. Zoals de titel suggereert, heeft Adam nog 6 jongere broers, die stuk voor stuk ongehuwd zijn en waarbij de afzondering van een normale beschaving tot een gebrek aan manieren heeft geleid. Wanneer Adam in het plaatselijke dorp arriveert voor wat inkopen, valt zijn oog op Milly (Jane Powell). Hij slaagt erin haar te overtuigen om met hem te trouwen. Wanneer ze met Adam naar zijn boerderij trekt, stelt ze tot haar verbazing vast dat hij 6 broers heeft. Het gaat om een zootje ongeregeld bestaande uit: Benjamin (Jeff Richards), Gideon (Russ Tamblyn), Frankinsence (Tommy Rall), Daniel (Marc Platt), Caleb (Matt Mattox) en Ephraim (Jacques d’Amboise). Verschrikt door het onbeschofte gedrag van de bende, beslist Milly hen wat manieren bij te brengen. Haar inspanningen sporen de jongens aan zelf ook op zoek te gaan naar een geschikte geliefde. Het loopt echter niet op wieltjes en de groep wordt al snel geconfronteerd met de harde wereld van de verleiding. De meisjes uit het dorp, zijn namelijk niet snel onder de indruk. Na het lezen van een Romeinse mythe is de oplossing duidelijk: ontvoer de vrouwen die je wil. Om het vervolg te ontcijferen moet je geen Sherlock Holmes zijn.

Het verhaal heeft wat weg van een sprookje, maar blijkt redelijk goed te werken ondanks het onrealistische gevoel dat je krijgt door de toevoeging van zang en dans. Tekstschrijver Johnny Mercer en componist Gene dePaul wonnen een oscar voor hun inspanningen. Ook de choreograaf Michael Kidd leverde goed werk. Seven Brides was echter nooit één van MGMs beste musicals. De prent valt in het niets tegen kleppers zoals Singin’ In The Rain om een voorbeeld te noemen. MGM hakte flink in het budget om meer geld vrij te maken voor Brigadoon, een andere musical. En er was nog een reden voor het beperkte budget waardoor de regisseur -tegen zijn zin- niet op locatie kon filmen. 20th Century Fox had net Cinemascope geïntroduceerd en MGM wou dat nieuwe formaat ook uitproberen. Men drong er echter wel op aan dat de film tegelijkertijd ook in een standaardformaat werd opgenomen. Daar stond natuurlijk een hoge kost tegenover. Reden voor die beslissing was dat nog niet alle bioscopen op het nieuwe formaat voorzien waren. Tegen de tijd dat de film uitgebracht werd, bleek Cinemascope een gigantisch succes en de standaardversie werd nooit vertoond zodat de negatieven achter slot en grendel belandden. Warner brengt met de speciale uitgave van de dvd beide versies naar de huiskamer en verdient daarvoor zeker hulde.

BEELD EN GELUID
Rekening houdend met het gebrekkige bronmateriaal levert Warner een mooie beeldtransfer af. De onvolmaaktheden zijn geen symptoom van slechte authoring en mastering. Men gaat op zoek naar het best beschikbare materiaal en probeert daar een zo goed mogelijke omzetting van te maken. Dankzij een bijna volledige afwezigheid van dvd artefacten zoals compressiefouten, staat het medium niet in de weg van de beeldkwaliteit. Helaas is het bronmateriaal niet indrukwekkend genoeg. Film grain is ruimschoots vertegenwoordigd, maar men heeft duidelijk moeite gedaan om dat terug te dringen. Aanvankelijk is het beeld ook onscherp, maar dat herstelt zich al vrij snel zodat zelfs de geschilderde achtergronden enorm nep gaan lijken door het detailniveau. De kleuren zien er wat vreemd uit en lijken wat té warm door een overwegend rode schijn. Er is veel kritiek mogelijk, maar uiteindelijk schuwt Warner de uitdaging van het gebrekkige bronmateriaal niet. Laten we eerlijk zijn: de film heeft er nog nooit zo goed uit gezien. Ook het geluid blijkt een aangename verrassing. De 5.1 mix klinkt natuurlijk, aangenaam en vol. Zelfs bij de muzikale nummers waar het volume hoger ligt, blijven stemmen helder en worden ze niet te scherp. Het dynamisch bereik is uiteraard beperkter dan bij hedendaagse geluidstracks, maar je krijgt toch een aangenaam geluidsbeeld.

EXTRA’S
Audiocommentaar
Regisseur Stanley Donen levert commentaar bij de film en hoewel hij het niet meteen inspirerend vertelt, brengt hij toch boeiende achtergronden over de politieke en productieproblemen. Fans van de film zullen dit zeker appreciëren alsook mensen die van wat filmgeschiedenis houden.

Trailergalerij (10 min. 21)
Drie trailers waarvan 1 originele, 1 voor de re-release in 1968 en 1 voor Singin’ In The Rain.

Unieke widescreen versie
De film in het alternatieve 1.77:1 formaat. Deze versie werd onder druk van MGM wel opgenomen, maar nooit getoond door het succes van Cinemascope. Desondanks ziet het beeld van deze “nieuwe” versie er ook heel goed uit en straalt het zelfs wat meer warmte uit dan de originele. Het geluid is in Dolby Surround 2.0 en laat zich redelijk goed beluisteren. De track mist wel de betere positionering en scheiding van de 5.1 mix.

Sobbin’ Women: The Making of Seven Brides For Seven Brothers (42 min. 11)
Achter-de-schermen documentaire over de film gepresenteerd door Howard Keel. Bevat ook nieuwe interviews met Jane Powell en Jacques d’Amboise.

The 1954 Radio City Music Hall Premiere (1 min. 55)
Beelden van de première in New York City met commentaar van de regisseur, Howard Keel en Jane Powell.

MGM 30th Anniversary Newsreel (2 min. 7)
Beelden van het feest voor de 30ste verjaardag van MGM begeleid door commentaar van Jane Powell en Ann Miller.

MGM Jubileum Ouverture (9 min. 44)
Het MGM Symphony Orchestra brengt onder leiding van Johnny Green 11 evergreens uit MGM films.

CONCLUSIE
Seven Brides For Seven Brothers steunt voornamelijk op de kracht van de muziek en choreografie en lijdt daardoor onder een wat tijdelijk karakter. Wat moet doorgaan als effecten valt vrij lachwekkend uit in vergelijking met de huidige standaarden. Het actweerwerk is functioneel, maar verre van geïnspireerd. Hou je wel van wat nostalgie of ben je een musical-liefhebber dan is het zeker een aanrader.