FILM
Piloot Frank Towns (Dennis Quaid) en z’n rechterhand A.J krijgen de opdracht om een groep werklui op te pikken uit de Mongoolse woestijn. Het olieveld waar ze terwerkgesteld waren blijkt namelijk helemaal geen olie te bevatten en Towns moet hen overbrengen naar Bejing. Uiteraard krijgt het vrachtvliegtuig problemen tijdens de vlucht en het stort ergens neer in de onmetelijke vlakten van de Gobi-woestijn. Alle contact met de buitenwereld verbroken, verzengende hitte, kleine watervoorraad: u begrijpt het al, de overlevingskansen van de bende slinken met de minuut. Naarmate de tijd verstrijkt en enige vorm van reddingshulp uitblijft ziet het er naar uit dat ze een vreselijke dood zullen sterven. Alles lijkt verloren totdat de meest excentrieke van de bende (een uitstekende Giovanni Ribisi) opeens een vliegtuigontwerper blijkt te zijn. Hij oppert het idee om het neergestorte wrak te herstellen met hun meegebrachte materiaal van het olieveld. Natuurlijk loopt de herstelling allesbehalve van een leien dakje. Laten we het daarbij houden zonder verdere details van de plot weg te geven (aan de andere kant is de titel van de film nogal veelzeggend).

Indien bovenstaande synopsis u niet echt bijster origineel in de oren klonk, bedenk er dan gerust nog even bij dat om een remake gaat. Destijds, in 1965, was Jimmy Stewart de betere versie van Dennis Quaid's karakter in de gelijknamige filmadaptatie van Trevor Elleston's boek: The Flight Of The Phoenix. Voor de moderne versie werd het woordje 'The' uit de titel gehaald en verving men de Sahara door de Gobi-woestijn. Voor het overige is er weinig of geen verschil qua verhaallijn met het origineel. Op kwalitatief vlak is deze versie jammer genoeg wel inferieur te noemen. De scenaristen kregen blijkbaar de opdracht om elke tien minuten een 'plotwending' te programmeren (u kan er bijna uw klok op afstemmen) waardoor het geheel nogal geforceerd overkomt. Van zorgvuldige karakteropbouw kunnen we evenmin spreken en de muziek is in sommige scènes op z'n minst gezegd nogal ongepast. Verder wordt er nogal wat gebruik gemaakt van politieke kwinkslagen en belachelijke oneliners. Een volledige mannelijke cast is dodelijk voor de publieke opkomst (Master & Commander, iemand?), waardoor Eowyn, excuseer, Miranda Otto gecast werd als vrouwelijke 'olieprospector'. De overige stereotype bemanning bevat, buiten Ribisi en Quaid, een aantal onbekende doorsnee acteurs waaronder de rapper 'Sticky Fingaz'.

Op zich is Flight Of The Phoenix een goeie brainless avontuurlijke actieprent die best genietbaar is voor de doorsnee liefhebber van het genre. Indien je als kijker geen al te hoge verwachtingen koestert zal je zeker en vast niet bedrogen uitkomen. Liefhebbers van het origineel blijven liefst mijlenver uit de buurt van deze remake, want die vergelijking doorstaat de 2004-versie jammer genoeg niet.

BEELD EN GELUID
Tijdens het overgrote deel van de film krijg je de acteurs op een achtergrond van roodachtig zand uit de Gobi-woestijn te zien. Er zijn zandstormen à volonté en zowat elke scène is voorzien van rondvliegende zandkorrels. Allesbehalve makkelijk beeldmateriaal om foutloos weer te geven maar gelukkig werd de transfert van deze film tot in de puntjes verzorgd. Er is voldoende detail aanwezig en ook qua scherpte voldoet dit beeld ruimschoots aan het hedendaagse verwachtingspatroon van de consument. Er is zowel een 5.1- als een DTS-track aanwezig, en tijdens de meer heftige scènes blazen ze je allebei uit je zetel. Het vliegtuiggeronk, de zandstormen en de elementen komen langs alle kanten op je af. De dynamiek en de spreiding tijdens de luide scènes zijn kwalitatief sterk maar ook de dialogen zijn helder, verstaanbaar en van een aanvaardbaar geluidsniveau. Wil je nog een iets solidere bas, kies dan voor de DTS-track. Deze klinkt ook iets voller en meer gedetailleerd dan z'n 5.1-broertje.

EXTRA'S
Het audiocommentaar van regisseur Moore en de producenten is een interessante luisterstuk, zij het vooral technisch van aard. De featurette met een duurtijd van ongeveer 45 minuten voelt af en toe een beetje warrig aan, maar veel wordt goedgemaakt door het leuke 'achter de schermen'-materiaal dat men er in verwerkte. Laat ons stellen dat de regisseur een nogal opvliegende persoonlijkheid bezit en dat we daar in de featurette volop het bewijs van te zien krijgen. Ook zijn er een aantal nogal 'onconventionele' interviews met de acteurs te zien. Afsluiten doen we met een zestal uitgebreide en verwijderde scènes die optioneel voorzien kunnen worden van commentaar.

CONCLUSIE
Flight Of The Phoenix zal zeker niet de dvd van het jaar worden, daarvoor is de remake van deze klassieker uit 1965 te zwak. Het is echter wel aangenaam popcorn-vertier voorzien van uitstekende beeld- en geluidskwaliteit, afgerond met een aangename dosis bonusmateriaal.