Omdat een levend lijk (Gaz) en een dikke papzak (Dave) natuurlijk niet volstaan voor een avondvullend programma, gaan ze op zoek naar andere kandidaat-strippers. En die vinden ze: Lomper (Steve Huison) is een lelijke rosse met zelfmoordneigingen, Horse (Paul Barber) is een oudere, zwarte bejaarde met serieuze rugklachten, en Guy (Hugo Speer) kan dansen noch zingen, maar is wel door de natuur rijk bedeeld. Ze krijgen bovendien hun voormalige ploegbaas Gerald (Tom Wilkinson), die een beetje kan dansen, zo ver om met hen mee te doen. Gerald heeft nooit aan zijn spilzieke vrouw durven vertellen dat hij werkloos is, en doet vooral mee uit financiële overwegingen. Het zestal wordt op de duur een hechte groep vrienden, maar de weg naar het succes is bezaaid met allerlei praktische hindernissen: familieleden, de zedenpolitie, manifest gebrek aan talent en tuinkabouters...

"We may not be young, we may not be pretty, we may not be right good, but we're here. We're live, and for one night only we're going for the full monty!"

The Full Monty blijft nog steeds één van die charmante Britse comedy's van het vorige decennium, en tegelijkertijd ook een sociaal geëngageerd drama. Van dit soort dramedy's hebben ze in de States blijkbaar vooralsnog geen kaas gegeten. Vooral de mengeling tussen het dolkomische en de ernstige, groezelige ondertoon vanuit de onderbuik van de Britse samenleving, geeft de film een speciaal cachet. Het sociale kerkhof dat het bewind van Margaret Thatcher heeft aangericht is al een inspiratiebron van tal van gelijkaardige films geweest, zoals Brassed Off en Billy Elliot, en van het mistroostige Sheffield, volgens het inleidend filmpje eens een zo bloeiend provinciestadje, blijft alleen nog maar een hellhole over waar U en ik niet zouden willen wonen. In die zin is een film als The Full Monty soms zeer zwaar maatschappijkritisch, maar tegelijkertijd ook zelfrelativerend, en gelukkig nooit moraliserend. De dialogen zijn bijzonder spitsvondig, en het acteerwerk is top notch. Sommige rollen zijn wel wat karikaturaal (zoals Horse), maar Tom Wilkinson en vooral Robert Carlyle spelen doorleefde, realistische en meedimensionale karakters, de eerste als braaf burgermannetje die aan zijn rol in de stripact zo weinig mogelijk ruchtbaarheid wil geven, kwestie van zijn bloedernstige sollicitatiegesprekken niet te bezwaren, maar er gaandeweg toch plezier aan begint te beleven, en de laatste als sociale mislukkeling die ondanks alles toch probeert een goed role model te zijn voor zijn zoon. Mee door de korte duur van de film (slechts 88 minuten) dendert het geheel voort naar de spetterende finale, en pas tegen het einde begin je te beseffen dat de werkelijke boodschap in de film voor de protagonisten een zoektocht naar waardigheid en het overwinnen van hun beperkingen is.

Voor een hoop substantiële randinformatie bent U op disc 2 aan het juiste adres. Bijna 2 uur aan documentaire wacht op U, onderverdeeld in verschillende secties. "Development" bevat 3 documentaires. In "Developing the script" (8 min.) interviewt filmcriticus Derek Malcolm de producent Uberto Pasolini over waar hij het idee van de film heeft gehaald, en hoe aan het hele stripper-verhaal uiteindelijk de sociale dimensie werd aangeknoopt. "Finding the director" (6 min.) gaat over de zoektocht naar een regisseur, vooral in het drama-segment van de Britse televisiewereld, een kweekvijver waarin onder meer ook Ken Loach zijn sporen heeft verdiend. "Focus On Sheffield" (10 min.) behandelt de manier waarop de film op de slappe koord danst om toch maar geen politiek pamflet te worden - de film ging in première ongeveer toen Tony Blair aan de macht kwam na een eeuwigheid Tory-regime; eigenlijk zou de film moeten gaan over de positieve sfeer waarin de zes strippers hun uiteindelijke doel bereiken, maar om de sociale context van het vervallen Sheffield toch te schetsen, werd gewerkt met het contrasterende inleidende filmpje, waarin Sheffield vijfentwintig jaar geleden werd afgeschilderd als dé place-to-be in volle ontwikkeling.




Na het voorbereidende werk volgen de 5 documentaires over "Production". "Anatomy of a score" bevat een 11 minuten durend interview met Anne Dudley, die de muziek beschouwde als een extra personage, en uitlegt hoe ze dat concreet heeft ingevuld. "Stockbridge Brass Band blues" (5 min.) zet de harmonie in de kijker die de muziek heeft verzorgd in de begrafenis-scène. In "Song & dance" (9 min.) vertelt muziek-supervisor Liz Gallagher over de muziek en hoe deze heeft bijgedragen tot de luchtigere toon van de film (alsook de oscarjury heeft overtuigd, doch dit terzijde). In een tweede stuk wordt choreografiste Susanne Grand geïnterviewd, die de aartsmoeilijke taak had om de acteurs de basics van dansen bij te brengen. In "Editing" (7 min.) vertellen regisseur Peter Cattaneo en enkele van zijn medewerkers over de montage, en in "Translating English to English" (9 min.) - veruit het interessantste stukje - laat men taalkundige dr Laura Wright aan het woord. Zij vertelt hoe sommige woorden in het Engelse slang door de Amerikanen misbegrepen, ofwel helemaal niet begrepen zouden worden. In sommige Amerikaanse theaters deelde men bij het begin van de film een lijstje uit met de "moeilijke woorden" in het dialect van Sheffield, maar uiteindelijk werd er een Amerikaans gedubde versie gemaakt - die U overigens ook op de eerste disc terugvindt - maar die compleet de charme van de film doet verliezen. Toch is dit vanuit het standpunt van het maken van de film een erg interessant fragment.

Het hoofdmenu bevat dan nog twee documentaires, "The succes and its aftermath" (10 min.) vertelt het verhaal vanaf de testscreenings tot het moment dat de markt werd overspoeld met Full Monty-merchandise. In het zeer diepgaande "The Bigger Picture: A look at the British film industry in the '90's" (28 min.) tenslotte, schetsen enkele vooraanstaande Britse filmkenners ons hoe The Full Monty in het tijdskader van de Britse jaren '90 paste, en ook een deel tegen de gangbare tendenzen wilde keren.

Zowel de aparte secties als het volledige pakket beschikken over een play all-functie, en al het bonusmateriaal is Nederlands ondertiteld. Dit én het feit dat - uiteraard buiten de trailers - geen enkele van de featurettes een erg promotionele inslag heeft, verdient een extra puntje.