FILM
In het midden van de 18de eeuw treffen twee vissers een witte trouwjapon aan in de Mississippi. Het boeketje bloemen drijft in de buurt. Niemand weet precies van wie de jurk is, maar diezelfde ochtend is gravin Claire Ledoux na een flauwte tijdens haar huwelijksmis spoorloos verdwenen. In Flame of New Orleans recreëert de uit Frankrijk afkomstige – en voor de Nazi's gevluchte – regisseur René Clair het dramatische verhaal met in de hoofdrol Marlene Dietrich. De geruïneerde gravin is maar met één doel naar New Orleans gekomen, namelijk om een gefortuneerde kerel aan de haak te slaan. Eigenlijk is ze geen gravin en ook helemaal niet van adel, maar veel pluche en goede manieren gecombineerd met een vervalste identiteit, doen wonderen, vooral in een plaats als New Orleans, die, vergeleken bij Londen en Parijs, veel weg heeft van een plattelandsnest.

Tijdens een operavoorstelling kruisen de blikken van gravin Ledoux (Marlene Dietrich) die van een goeduitziende oudere heer, een bankier, maar dat weet ze al sinds ze zich heeft laten informeren over de huwbare mannen met geld in de stad. Ledoux wendt een flauwte voor en de man in kwestie, Charles Giraud (Roland Young) snelt haar ter hulp. Uiteraard komt de gravin weer bij en werpt ze enkele verleidelijke blikken in zijn richting. Voor de dag nadien wordt er door tussenkomst van haar kamermeisje een ontmoeting in het park georganiseerd, maar die valt in het water door een brutale vlegel, ene kapitein Robert Latour (Bruce Cabot), die haar rijtuig omkiepert. Charles Giraud maakt dan maar zelf zijn opwachting en verklaart meteen zijn liefde. De gravin stemt toe en het huwelijk wordt gepland. Giraud belooft haar af te rekenen met de kerel in het park, maar Ledoux houdt hem tegen en wordt verliefd op de aantrekkelijk zeebonk. Toch kiest ze voor het geld en stuurt hem wandelen.

Een Russische afgezant van de Tsaar op doorreis gooit roet in het eten: hij kent Ledoux als animeermeisje en zangers in Sint-Petersburg. Om de roddels die hij over haar verspreidt te neutraliseren moet Ledoux een nichtje verzinnen dat als twee druppels water op haar lijkt en dat zich ooit in Sint-Petersburg heeft misdragen. Alleen op die manier kan ze vermijden dat Giraud door zijn moeder en zuster omgepraat wordt en de rijke buit haar ontsnapt.

René Clair levert met Flame Of New Orleans een goede, zij het niet grote Dietrich-film af. Het publiek van 1941 is maar matig geïnteresseerd in een 18de eeuw drama vol tule en hoepeljurken op het moment dat Europa in brand staat en de Japanners nog datzelfde jaar (7.12.1941) Pearl Harbor in puin zullen leggen. De tijd van de grote diva's loopt op zijn einde, de sfeer zal ook in de USA drastisch veranderen en de Duitse Dietrich wordt na het intreden van de USA in de Tweede Wereldoorlog door haar medelanders schuin bekeken, ook al heeft zij al geruime tijd het Amerikaans staatsburgerschap. Flame of New Orleans wordt geen box office-succes. Wanneer Dietrich in het najaar van 1942 geen aanbiedingen meer krijgt, besluit ze om zich te engageren in de psychologische oorlogsvoering van de Amerikanen. Ze wordt naar het front gestuurd om er op te treden voor de Amerikaanse troepen. Tegelijkertijd gebruikt de Amerikaanse Geheime Dienst haar bekendheid en haar imago om het moreel van de tegenstander te ondermijnen. Daarvoor zal ze na de oorlog de grootste Amerikaanse onderscheiding krijgen, zij het na enig aandringen.

Flame Of New Orleans is een ongecompliceerd verhaal waarin Marlene Dietrich opnieuw de slechte speelt, de goeduitziende intrigante die met haar looks een rijke man wil vangen, maar op het laatst kiest voor die ene ware liefde, waardoor haar imago ongeschonden blijft. Het mag duidelijk zijn dat Dietrichs acteertalent zeer beperkt was: zingen kon ze nog net, met de ogen knipperen ging haar goed af evenals het overdreven heen en weer bewegen van haar heupen en het flapperen met het handje, voor een karakterrol, een personage met ballen kwam ze niet in aanmerking. Maar misschien heeft niemand het ooit geprobeerd. Ze werd door de Studio en het publiek vastgeketend aan romantische rollen en barokke toiletten. Wellicht kreeg ze ook nooit de kans omdat ze als diva en icoon genoeg geld binnenbracht. Tegen de tijd dat ze de rijpheid en de persoonlijkheid had ontwikkeld voor een ander soort producties, was ze ingehaald door jongere en nieuwere sterren, de na-oorlogse generatie die niets meer gemeen had met de Dietrichs en de Garbo's, niet hun kleding, niet hun haarstijl, zelfs niet het dromerige en versluierde van hun engelachtige gezichtjes.

BEELD EN GELUID
De kwaliteit van de gebruikte filmkopie is goed, zonder storingen of beschadigingen, vuiltjes of irriterende bobijnovergangen. De transfer is prima en het contrast tussen licht en donker is aanvaardbaar. Het geluid is prima, zij het met het nodige geruis in de stille passages. De muziek klinkt af en toe iets te schril, het stereo-effect is onopvallend.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Flame Of New Orleans is niet Dietrichs interessantste film. Het is eerder een herhaling van een rol die ze in andere omstandigheden nog heeft gespeeld, met meer succes, een beter verhaal en in betere omstandigheden. René Clair – toch een grote naam in het vak – doet niets aparts met Dietrich en beperkt zich tot de conventionele uitwerking van een weinig opzienbarend verhaal. Dietrich is zoals altijd mooi en aantrekkelijk, alleen is er weinig aan haar karakterontwikkeling gewerkt, alsof Clair er van uitging dat de toeschouwer toch maar kwam voor haar mooie gezichtje en de schitterende 18de eeuwse verkleedpartij, de sexy tegenspeler en de zielige verliezer, de man met het geld.