FILM
Na het succes van Toy Story zagen plots andere filmstudio's ook brood in CGI-films. De Dreamworks-studio's zetten voor CGI-kunstenaar Stan Winston van Industrial Lights and Magic het licht op groen om, met behulp van de state-of-the-art computertechnieken en onder de regie van Joe Dante deze film in elkaar te knutselen. Anders dan Toy Story is Small Soldiers een mengeling van computer graphics en conventionele film, en dit leek vooral ingegeven door financiële redenen, want de computeranimatie blijft al bij al, zeker in verhouding tot andere FX-films, eerder beperkt.

Het verhaal en vooral de indrukwekkende cast mogen er anders zijn: de firma Globotech, die tot dan toe voornamelijk hofleverancier was voor het Amerikaanse leger, heeft uit marketing-overwegingen besloten zich ook op de markt van de consumptiegoederen te werpen, en hun technologie niet langer uitsluitend aan te wenden voor telegeleide raketten. Twee speelgoed-designers, Irwin (David Cross) en Larry (Jay Mohr) zien hun kans, en leggen hun nieuwste creatie ter goedkeuring voor aan de directie. Geïnspireerd door het feit dat action figures in reclamefilmpjes altijd meer kunnen dan in werkelijkheid, willen ze poppetjes bouwen die écht kunnen praten, uit hun verpakking komen en vechten. Larry heeft zo het Commando Elite gecreëerd, een bende keiharde vechtjassen onder leiding van majoor Chip Hazard (Tommy Lee Jones), het soort van militair dat eerst de boel plat bombardeert en dan pas met de eventuele overlevenden zal praten. De schepping van Irwin is van een meer bizarre soort: zeven wezentjes die zichzelf de Gorgonites noemen, er uitzien als babyspeelgoed dat te lang in een microgolfoven heeft gestaan, maar eerder vredelievend zijn. Hun leider heet Archer (Frank Langhella), en kan nog best fysiek omschreven worden als een kruising tussen Arnold Schwarzenegger en Rwolf uit de Muppet Show. Hun ultieme doel is de zoektocht naar Gorgon, een land waar ze in vrede kunnen leven. Commando Elite is echter in het leven geroepen om de Gorgonites tot de laatste euh... - nu ja, uit te roeien. Een kapitale fout van Larry en Irwin is dat ze in hun creatie de technologie van de X1000 gebruiken, een computerchip met zelflerende capaciteit, oorspronkelijk enkel bedoeld voor wapensystemen.

Alan Abernathy (Gregory Smith) is een doodgewone tiener die bij afwezigheid van zijn vader diens winkel in ambachtelijk speelgoed moet open houden. Vader ligt constant in burenruzie met de familie Fimple. Phil Fimple - vertolt door de intussen op tragische wijze overleden Phil Hartman, bij Simpsons-fans beter bekend als de hilarische stem van zowel Lionel Hutz als Troy McClure - is een neurotische snob die al zijn geld uitgeeft aan dure gadgets zoals een satelliet-TV met bijhorende schotelantenne en een peperdure stereo-installatie. Fimple heeft ook een knappe dochter, Christy (Kirsten Dunst), op wie Alan heimelijk verliefd is.

Wanneer Alan nog maar eens de winkel moet open houden, kan hij de leverancier Joe ertoe bewegen om nog voor het weekeinde waarna deze officieel op de markt komen, een doos Commando Elite en Gorgonite-actiefiguren te leveren, ondanks het feit dat zijn vader radicaal tegen oorlogsspeelgoed is. Dan komt Christy met haar jongere broertje een stuk speelgoed kopen, en het jongetje is meteen verzot op de Chip Hazard-figuur, die hij zelf uit zijn eigen doos heeft zien komen. Alan kan echter het figuurtje niet vinden, en Christy belooft de dag daarop terug te komen. Wanneer Alan 's avonds thuiskomt, vindt hij tot zijn grote verbazing Archer in zijn tas. Archer is gevlucht voor Commando Elite, en Alan beseft dat de poppetjes intelligenter zijn dan het gemiddelde stuk speelgoed, zeker wanneer hij 's anderendaags merkt dat Commando Elite de winkel van zijn vader kort en klein heeft geslagen, en dat de overige Gorgonites spoorloos verdwenen zijn.

Christy helpt hem de boel terug op orde te stellen, en Alan en Archer vinden de overige Gorgonites, verstopt in een vuilnisbak. Hij neemt ze mee naar hem thuis, in de veronderstelling dat ze daar veilig zullen zijn. Het Commando Elite is echter danig uitgekookt, en ze smeden plannen om Christy te gijzelen om haar tegen de Gorgonites te kunnen ruilen. Alan weet de troepen te verschalken, en tijdens een wilde tocht op een scooter herleidt hij zijn achtervolgers tot schroot. Alleen Chip Hazard overleeft de slachting, en hij is van plan om terug te komen... met een vrachtwagen vol commando's die net massaal uit alle winkelrekken worden teruggehaald na Alans alarmerende telefoontje naar de dienst na verkoop van Globotech.

Small Soldiers moet het niet hebben van een bijster origineel scenario of verrassende plotwendingen. De anti-oorlogsboodschap is zelfs voor een Amerikaanse film vrij melig. Maar het aantrekkelijke aan de film is het hoge tempo waarin one-liners, al dan niet gejat uit één of andere oorlogsfilm, op het publiek worden afgevuurd. Tommy Lee Jones is duidelijk in zijn element; Phil Hartman is een zalige neuroot; en let ook eens op de verschillende stemacteurs die de vocale ondersteuning van de aktiefiguren voor hun rekening nemen. Oplettende luisteraars herkennen naast Tommy Lee Jones en Frank Langhel-laonder andere Ernest Borgnine, Harry "Mr. Burns" Shearer, Christina Ricci en Sarah Michelle Gellar. En ook de speciale effecten zijn misschien wel volgens het boekje, maar zijn toch erg houterig wanneer je deze bijvoorbeeld met Toy Story vergelijkt. Voor ILM en Dreamworks was dit waarschijnlijk niet meer dan een vingeroefening in de aanloop naar Antz.

BEELD EN GELUID
Het begint eentonig te worden, maar op de releases van Columbia Tristar is zelden ook maar het minste aan te merken wat beeld en geluid betreft. Heldere kleuren, geen compressiefouten, evenwichtig gebruik van alle kanalen... altijd hetzelfde liedje.

EXTRA'S
De geanimeerde menu's zijn ronduit leuk en origineel. Het bonus-materiaal bestaat voorts voornamelijk uit 6 minuten verwijderde scènes, 5 minuten bloopers, een 11 minuten durende 'making of'-documentaire en een trailer. Helaas is Columbia op zijn oude goeie gewoonte teruggekomen, en zijn de extra's enkel ondertiteld in het Engels, Frans en Duits, en niet in het Nederlands. Om af te sluiten zijn nog een reeks informatieve pagina's over de productie toegevoegd, en ook nog de inmiddels klassiek weerkerende cast en crew biografische informatie. Allemaal leuk, maar we hebben bij Columbia al beter gezien. Maar er zal waarschijnlijk niet over elke film even veel geschikt bonusmateriaal meer bestaan. Aan plaatsgebrek wegens de eerder bescheiden lengte van de film zal het alleszins niet liggen.

CONCLUSIE
Geen topfilm, maar wel een avondje ongecompliceerd amusement.