FILM
Anno 1202. De twee zonen van de onsterfelijke Alexander Corvinus (Derek Jacobi) zijn in een strijd om de macht verwikkeld. Marcus (Tony Curran) is gebeten door een vleermuis, William (Brian Steele) door een wolf, en de eeuwenoude vete tussen vampiers en lycans is hiermee geboren. Ondanks het feit dat niets of niemand de woede van de lycans kan temperen wil Marcus uit medelijden zijn broer sparen, maar de vampierenleider Viktor (Bill Nighy) speelt zijn rang uit, en William wordt, ver van zijn broer verwijderd, voor eeuwig gevangen gezet.



Anno 2006. De oorlog tussen vampieren en lycans is in een nieuwe fase getreden. Vampiere Selene (Kate Beckinsale) heeft Viktor gedood, en de laatste menselijke afstammeling van Alexander Corvinus, Michael Corvin (Scott Speedman) is getransformeerd tot een hybride wezen dat zowel eigenschappen van de lycans als van de vampieren vertoont, alhoewel hij sterker dan beide is. Per ongeluk is echter ook Marcus weer tot leven gewekt met lycan-bloed, en ook hij is een hybride, maar dan één van de kwadere soort. Zijn komst betekent een gevaar voor zowel lycans als vampieren, want hij ziet zichzelf als de voorbode van een nieuw, superieur ras. Vooraleer hij zijn plannen ten uitvoer wil brengen, wil hij echter zijn broer William terug vrijlaten, niet goed realiserend wat voor een ramp hij daarmee afroept. En Selene zal het zich beklagen, want de herinneringen uit haar jeugd bevatten de voor Marcus broodnodige informatie waar het ballingsoord van William zich bevindt. Voor Selene betekent het een hernieuwde zoektocht naar de missende puzzelstukjes uit haar jeugd, alleen moet ze niet rekenen op haar collega-vampieren om haar tegen de woede van de lycans te beschermen. Alleen Michael schijnt haar bondgenoot te zijn, tot er een derde partij in het conflict opdaagt die zowel vampieren als lycans in het oog tracht te houden.



Dat deze gothic horror-prent, Underworld: Evolution, ondanks wat de titel belooft, niet is verder geëvolueerd en uit hetzelfde vaatje tapt als zijn voorganger, is bezwaarlijk een verrassing te noemen. Ook dit tweede deel in de Underworld-saga is eens te meer vooral een opeenvolging van redenen om Kate Beckinsale in een nauwsluitend leren pakje met uzi's te laten zwaaien, en een enkele keer zelfs datzelfde nauwsluitend leren pakje voor de lens van de camera uit te trekken. Regisseur Len Wiseman neemt het ook niet zo nauw met details wat er nu precies al dan niet dodelijk is voor lycans en weerwolven (knoflook? zonlicht? whiskas?), of in welk niet nader genoemd ex-Warschaupactland waar het niet goed toeven is de actie zich afspeelt (Transsylvanië? Rusland? Limburg?), maar Wiseman weet toch de mythologie die hij in het eerste deel heeft geschapen min of meer te doen standhouden. Dat er voor het tweede deel een groter budget voorhanden was, vertaalt zich onder meer in de rijke decors waarin de openingsscène zich afspeelt, en een grotere rekening vanwege het departement pyrotechniek. Underworld: Evolution wil vooral visueel de kijker overtroeven, en slaagt daar aardig in.



Het is overigens niet onverstandig om de eerste Underworld-film vooraf nog een maal aan een kijkbeurt te onderwerpen, al was het alleen maar om het verschil in budget op te merken. Wat de rolverdeling betreft, delen Kate Beckinsale en Scott Speedman ditmaal de affiche met niemand minder dan de altijd de nodige waardigheid uitstralende sir Derek Jacobi (o.a. Gladiator). Het weerwerk wordt geboden door Tony Curran, die in tal van scènes in een zodanig lelijk monster verandert (ai, en hij was al niet moeders mooiste) dat we ons wel afvragen welke scènes met echte acteurs zijn gedraaid, en welke louter op het computerscherm tevoorschijn zijn getoverd. De terugkerende rollen voor Shane Brolly en Bill Nighy als Kraven en Viktor stellen overigens niet veel voor, zijn ofwel flashback-scènes, ofwel gewoon letterlijk hernomen stukjes uit de eerste film. De dialogen staan stijf van de pseudo-Shakespeare, en komen soms misschien bij momenten iets lachwekkender over dan ongetwijfeld de bedoeling was. Nu, casting en dialoog zijn ook voor Underworld: Evolution een bijkomstigheid: de film draait gewoon op vuurgevechten, angstaanjagende gedaanteveranderingen, slow motion-martial arts en wat milde horror. Als U de manier waarop Viktor in deel 1 om het hoekje ging niet echt smakelijk vond, dan hebben we slecht nieuws voor U.



BEELD EN GELUID
Dit tweede deel van Underworld wordt vreemd genoeg niet door dezelfde filmmaatschappij uitgebracht als het eerste deel, en dat is misschien wel een zegen, want alhoewel Dutch Filmworks ons zowel de director's cut als de theatrical cut voorschotelde, was deze laatste niet op het correcte beeldformaat op schijf gezet. Enige punt van kritiek op gebied van geluid was dat de dialoog soms veel stiller klonk dan al het over-en-weergeschut. Op deze release moeten we het zonder DTS-track stellen, en settelen voor een Dolby Digital 5.1-exemplaar, dat een stuk evenwichtiger klinkt dan bij het eerste deel, maar ook af en toe een beetje minder punch te bieden heeft. Maar "een beetje minder" is in dit geval toch echt wel een eufemisme voor "behoorlijk nog wat": er wordt behoorlijk wat angstaanjagende ambiance gecreëerd - in de scène waarin Selene in een keldertunnen aangevallen wordt door een roedel lycans, klinkt de echo bijzonder diep - en waar nodig worden alle registers op weinig subtiele wijze opengetrokken, bijvoorbeeld wanneer een helikopter in de finale scènes in slechte weersomstandigheden rondvliegt. Het beeld is met 2.40:1 in het originele formaat op schijf gezet, en is in alle opzichten om lof over te zwaaien. Zowat alle scènes spelen zich evidenterwijs 's nachts af, en het contrast in de donkerste schakeringen van het spectrum is vrij scherp gebleven, getuige daarvan de details in het gebladerte en de rotsen. Ondanks de woelige montage zijn er niet echt compressieproblemen waar te nemen, en de kleuren, met de klemtoon op de hoofdtint blauw, zien er koel en hard uit, maar zijn volledig conform aan de sfeer van deze en vorige film. Enkel de korte scènes waarin Selene terugdenkt aan haar jeugd, vooraleer ze vampier werd, zijn min of meer normaal ingekleurd. Deze titel komt ook op Blu-Ray uit, maar de dvd-versie is al een meer dan deftige editie.



EXTRA'S
In de geanimeerde menu's vinden we eerst en vooral een interessant audiocommentaar terug van regisseur Len Wiseman, production-designer Patrick Tatopoulos, hulpregisseur en stuntcoördinator Brad Martin en editor Nick De Toth, die het veelal hebben over de elkaar in hels tempo opvolgende speciale effecten, maar ook over bijvoorbeeld de naaktscène die Kate Beckinsale speelt - zij is getrouwd met Wiseman. In de sectie "Featurettes" krijgen we zes kortere documentaires voorgeschoteld. In Bloodlines: From script to screen (13 min.) vertellen de makers ons waarom ze opteerden voor een sequel, en omdat het antwoord zo bloody evident is (om de kassa te laten rinkelen natuurlijk!), is de featurette minder interessant. In The hybrid theory (13 min.) worden de speciale beeld-en geluidseffecten belicht, die in aantal verviervoudigd zijn ten opzichte van de eerste film, en dat is er eerlijk gezegd wel aan te merken. Nog meer speciale effecten, dan voornamelijk de creatie van de lycans, krijgen we in de documentaire met de veelzeggende titel Making monsters roar (12 min.), en The war rages on (10 min.) toont ons de martial arts-choreografie en het goeie ouderwetse stuntwerk. Building A Saga neemt ons mee naar de redelijk impressionante set, die, zo leren we, toch niet in een ex-Warschaupactland waar het niet goed toeven is werd geschoten, maar in (surprise surprise) het voor Hollywood financieel zeer aanlokkelijke Canada. Music And Mayhem (12 min.) toont ons tenslotte hoe de geluidseffecten, de dialogen en de muziek tot één consistent geheel worden gemixt. We zien onder meer ook componist Marco Beltrami aan het werk. Tot slot krijgen we een videoclip van het nummer "Her Portrait In Black" door Atreyu, en een reeks cross-promotionele trailers.



CONCLUSIE
Wie niet bekend is met het Underworld-universum zal waarschijnlijk verloren lopen in de verhaallijn, alhoewel de film genoeg productiewaarde heeft en net niet te lang duurt om de kijker zich te laten vervelen. Een erg volwassen of intellectueel diepgravende film zit er voor de Underworld-franchise niet in, maar de film is aardig vertier. De presentatie op dvd is zonder meer goed te noemen.