MINISERIE
Wuthering Heights van Emily Brönte verscheen voor het eerst in druk in 1847 onder het pseudoniem Ellis Bell. Het boek werd aanvankelijk afgedaan als een doorslagje van de succesvolle roman Jane Eyre van Emily's zusje Charlotte Brönte en won pas in latere jaren aan belangrijkheid. Tegenwoordig geldt Wuthering Heights als het belangrijkste en invloedrijkste litteraire werk uit het Engels taalgebied. Het spreekt dan ook vanzelf dat het verhaal in de voorbije 150 jaar talloze keren voor het theater is bewerkt. De teller van het aantal adaptaties voor film en televisie staat momenteel op vijftien, waarmee Wuthering Heights alleen door Jane Eyre wordt gepasseerd.

De dramatische romance tussen Heathcliff (Ken Hutchinson) en Catherine Earnshaw (Kay Adshead) staat centraal in het boek en de miniserie. Ze kennen elkaar sinds vader Earnshaw de zigeunerachtige jongen meebracht na een reis naar Liverpool waar het knaapje op straat ronddoolde. De kinderen Earnshaw en Heathcliff groeien samen op, maar van hartelijkheid is er weinig sprake, vooral van de kant van Catherine's broer Hindley (John Duttine) die de kleine jongen openlijk discrimineert en vernedert. Na de dood van zijn ouders degradeert hij Heatcliff tot stalknecht. Heathcliff en Catherine beleven mooie tijden wanneer Hindley naar Londen verhuist om er te studeren. Zijn terugkeer betekent de definitieve breuk: Heathcliff loopt weg van de Woeste Hoogten en laat drie jaar niets van zich horen. Ondertussen treedt Catherine in een verstandshuwelijk met Edgard Linton (David Robb), zoon van de kasteelbewoners aan de voet van de heights, terwijl ze Heatcliff ooit eeuwige trouw had beloofd. Heatcliff keert terug als een rijk en gefortuneerd man en is ontgoocheld over de gang van zaken. Hij neemt z'n intrek op Wuthering Heights, bij zijn hatelijke halfbroer Hindley die ondertussen weduwnaar is geworden en door verdriet aan lagerwal geraakt. Heatcliff is niet alleen voor Catherine teruggekomen, maar vooral ook om zich te wreken op al degenen die hem als kind veracht en vernederd hebben. Hij daagt Catherine’s broer uit tot een kaartspel en maakt hem op geen tijd Wuthering Heights afhandig. Vervolgens richt hij zijn haat op de Lintons, op Edgard, Catherine’s echtgenoot, en probeert ook hem kapot te maken, niet via een aanslag op zijn fortuin, maar op z'n zus Isabelle (Caroline Langrishe). Heatcliff verleidt de jonge vrouw en dumpt haar op Wuthering Heights waar ze als dienstmeid voor haar eigen kostje moet werken.



Ondanks schone manieren en veel geld is Heatcliff de bruut gebleven van weleer, de natuurkracht die op Catherine het effect heeft van een magneet, een kracht die haar uiteindelijk zal vernietigen en Heatcliff met wroeging en hartenpijn zal achterlaten. De schuld voor het drama legt hij op de schouders van de volgende generatie die hij te allen prijzen wil laten boeten voor de zonden van de ouders. Maar Heatcliff heeft geen rekening gehouden met Catherine's dochter, een jonge vrouw die het evenbeeld is van haar moeder en wier sterke karakter ze geërfd heeft.

De miniserie Wuthering Heights is een productie uit de BBC-stal, een huis dat bekend staat om de combinatie van grote kwaliteit en hoogstaand drama. Meer dan in de recente bioscoopbewerkingen slaagt regisseur Peter Hammond erin om de figuren van Catherine en Heatcliff omslachtig te karakteriseren en op een unieke manier de innerlijke krachten die hun voortdrijven voor de toeschouwer zichtbaar te maken. Nooit eerder zijn de personages uit het boek zo perfect en gedetailleerd uit de verf gekomen als in deze vijfdelige televisiebewerking. Hammond slooft zich uit om de drijfveren van het ingewikkelde, weinig toegankelijke en vaak tegenstrijdige Heatcliff-personage tot op het bot te ontleden en Catherine, die in de bioscoopfilms als het slachtoffer wordt voorgesteld van haar milieu en de omstandigheden, zij komt niet ongeschonden uit het dissectieproces. Hammond toont de gespletenheid van haar persoonlijkheid, niet louter op het niveau van mooie kleren en mooie maniertjes, maar op dat van haar karakter, waar liefde, ingeprente conventies en egoïsme elkaar ontmoeten. Catherine is geen supervrouw, geen heldin, geen volmaakte minnares. In feite is ze zwak van karakter, heel erg beïnvloedbaar met een natuurlijke aanleg tot zelfbehoud. Zij is niet het slachtoffer van Heathcliff, zij is mede de oorzaak van zijn brutaliteit, zijn ongemanierdheid, zijn finale meedogenloosheid.

Het drama van Heatcliff is het drama van Heatcliff en Catherine, twee mensen die voor eeuwig tot elkaar zijn veroordeeld, maar nauwelijks kunnen functioneren in elkaars aanwezigheid, twee individuen zo erg op elkaar gelijkend, zo één van geest, dat ze, net zoals identieke polen van een magneet, elkaar alleen maar kunnen afstoten, kwetsen en kapotmaken. Peter Hammond maakt het ijzingwekkende drama van Emily Brönte zichtbaar in personages die het qua fysieke kwaliteiten moeten afleggen tegen Timothy Dalton & Anna Calder-Marshall (Wuthering Heights, 1970), Ralph Fiennes & Juliette Binoche (Wuthering Heights, 1992) en Laurence Olivier & Merle Oberon (Wuthering Heights, 1939). Zijn Heatcliff en Catherine zijn evenwel sterker qua innerlijke kracht, persoonlijkheid en motivatie, waardoor deze miniserie de concurrentie met vlag en wimpel verslaat. Bovendien kiest Peter Hammond bewust voor veel minder glamour, reduceert hij de Earnshaws tot een arme en haast primitieve boerenfamilie en het tot de verbeelding sprekende Wuthering Heights, hun burcht en vesting, tot een vervallen boerderij in een woest en troosteloos landschap, overgeleverd aan de nukken van het regenachtige en winderige klimaat van het Yorkshirese platteland.



BEELD EN GELUID
Het realisme van de acteerprestaties heeft Peter Hammond ook consequent toegepast in decor en belichting. Soberheid is troef in deze miniserie. Het kleurenpalet bestaat uit veel tinten van bruin en grijs in donkere interieurs, nachtelijke taferelen, grijze luchten en striemende regenbuien. Wuthering Heights is een aftandse schuur met spaarzaam daglicht via kleine raampjes en voor de rest kaarslicht en een smeulend haardvuur. Lange schaduwen domineren het merendeel van de scènes, af en toe afgewisseld met grauwe buitenopnamen wegens de schaarse begroeiing op de schrale heidebodem en tussen de grijze rotsformaties. De personages zijn in kleurloze jurken en pakken gestopt en Heatcliff, de figuur die in de bioscoopfilms halfweg het verhaal in een sprookjesprins verandert, wordt maar even als een gentleman opgevoerd. Nadien zien we hem opnieuw in een versleten boerenplunje, de blik donker en dreigend onder een wilde haardos tot op de schouders. In het landhuis van de Lintons is het interieur burgerlijk met veel franje en tierlantijntjes, maar ook hier gaat Hammond ingehouden te werk en zorgt hij er voor dat de plattelandsadel nooit de graad van verfijning van de mondaine Londense society krijgt. De gebruikte master is niet helemaal vrij van ongerechtigheden en door het spaarzame gebruik van lichtbronnen is er sprake van korrelvorming. Het geluid is goed van kwaliteit met nogal wat ruis in stille passages, maar dat kan ook de wind zijn die voortdurend om het huis giert. Het stereo-effect is aanwezig, maar zorgt nooit voor spectaculair vuurwerk. De muziek is belangrijk in deze film ter ondersteuning van de dramatische scènes en de algemene sfeer.

EXTRA'S
De dubbele dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Wuthering Heights van regisseur Peter Hammond in opdracht van de BBC, is zonder meer de beste verfilming van deze klassieker van Emily Brönte die tot nog toe is gemaakt. De regisseur slaagt erin om het verhaal meer dan vier uur lang spannend en interessant te houden met minder aantrekkelijke, maar heel realistische en overtuigende personages, een zeer gedreven cast en met de vaste wil om het drama van Heatcliff en Catherine niet vanuit de omstandigheden, maar veel meer vanuit hun getormenteerde karakters te verklaren. Het resultaat is een miniserie die de roman van Emily Brönte alle eer aandoet en meer dan andere verfilmingen de essentie van de personages Heatchliff en Catherine voelbaar en begrijpbaar maakt.